☆...เจ้ากรรมนายเวร...☆ เรื่องเล่าข้างเตียง (ลำดับที่ 6) โดย พระปลัดอานนท์ กนฺตวีโร หลังการเยี่ยมไข้ที่นัดไว้ครบแล้ว พยาบาลแจ้งว่า มีคนไข้ผู้หญิงร้องขอการพูดคุยกับพระ เพราะเนื่องจากได้คุยกับเพื่อนที่เป็นคนไข้ด้วยกัน ทราบว่ามีพระมาคุยมาเยี่ยม คนไข้ : "หลวงพี่ หนูนี่ทำกรรมอะไรมา ชีวิตไม่เคยมีความสุขเลย มีแต่ทุกข์มาตลอด" ผู้เยี่ยม : "ชีวิตโยมที่ว่าทุกข์ มันเป็นอย่างไร" คนไข้ : "ทุกข์เรื่องเงินทอง ครอบครัว และก็สุขภาพที่ป่วย เพราะเป็นคนหลักในครอบครัว อาจจะเป็นเพราะมีเจ้ากรรมนายเวรตามมาทวง หลวงพี่พอที่จะทำให้เจ้ากรรมนายเวร ให้อภัยได้ไหม หรือมีบทสวดอะไร ที่จะทำให้ชีวิตหนูดีขึ้น" ผู้เยี่ยม : "โยมคิดว่าที่โยมเป็นแบบนี้ เพราะเจ้ากรรมนายเวร.....? เจ้ากรรมนายเวรของโยมเป็นอย่างไร..…?" คนไข้ : "หนูคิดว่าเจ้ากรรมนายเวรของหนู น่าจะเป็นผู้ชายกลางคน เขาไม่ให้อภัยหนู" แล้วคนไข้ก็เล่าว่า... เมื่อ 4 ปีก่อน เดือดร้อนเรื่องเงิน มีผู้ชายคนนึงเข้ามาช่วยโดยให้เงินไปใช้หนี้ โดยเสน่ห์หา มิใช่เป็นการยืม วันหนึ่งผู้ชายคนนั้นป่วยหนักเป็นมะเร็ง จึงมาขอเงินที่ให้ไปคืนมาเพื่อไปรักษา แต่คนไข้ก็ไม่มีเงินที่จะให้ ลำพังตัวเองก็ลำบากแล้ว แต่ใจก็อยากจะช่วยเหลือชายคนนั้น ต่อมาชายคนนั้นก็ตายไป ทำให้คนไข้รู้สึกผิดมาตลอดระยะเวลา 4 ปี คิดว่าทำไม่ดีกับชายคนนั้น และก็คิดว่าที่ไม่มีความสุข เงินไม่มี สุขภาพที่ป่วย ก็เพราะชายคนนั้น เพราะความผิดที่ ไม่ได้ช่วยชายคนนั้น ผู้เยี่ยม : "ที่โยมเล่ามาจริงๆ แล้วก็อยากที่จะช่วย แต่ติดที่โยมก็ไม่มี ?" คนไข้ : "ใช่ค่ะ…อยากช่วยแต่มันไม่มี และก็รู้สึกผิดมาตลอดเลย" ผู้เยี่ยมจึงถามว่า : "ถ้าอาตมาอยากทำบุญและไปทำบุญที่วัดแห่งหนึ่ง และอาตมาก็มีความสุขที่ได้ทำบุญนั้น อาตมาได้บุญไหม ?" คนไข้ : "ได้สิ" ผู้เยี่ยม : "แล้ววันนึงอาตมาป่วยไม่มีเงิน จึงไปขอเงินที่ได้ทำบุญไปแล้วนั้นคืน จากเจ้าอาวาสวัดนั้น เจ้าอาวาสไม่มีเงินที่จะคืน เพราะนำไปสร้างโบสถ์แล้ว เราจะหาว่าเจ้าอาวาสเป็นคนไม่ดี เพราะไม่ยอมคืนเงินได้ไหม…?" คนไข้มีสีหน้าแจ่มใสอย่างเห็นได้ชัด และมีรอยยิ้มบนใบหน้า คนไข้ : "หลวงพี่ยกเรื่องนี้ขึ้นมา ทำให้หนูเข้าใจแล้วค่ะ มันทำให้หนูโล่งเลย เข้าใจแล้วๆ หนูขอบคุณหลวงพี่มากเลย ผู้เยี่ยม : "และครั้งนี้เราจะเป็นผู้ให้กัน เดี๋ยวเรามากรวดนำ้อุทิศส่วนบุญกุศล ให้กับชายคนนั้น ระลึกถึงน้ำใจที่งดงาม เอื้อเฟื้อ แห่งการช่วยเหลือในครั้งนั้นกัน" ช่วงเวลาสั้นๆ… แห่งการช่วยปลดเปลื้องสิ่งติดค้าง ที่อยู่เนิ่นนานมา 4 ปี.

☆...เจ้ากรรมนายเวร...☆

เรื่องเล่าข้างเตียง (ลำดับที่ 6)
โดย  พระปลัดอานนท์ กนฺตวีโร

หลังการเยี่ยมไข้ที่นัดไว้ครบแล้ว
พยาบาลแจ้งว่า มีคนไข้ผู้หญิงร้องขอการพูดคุยกับพระ เพราะเนื่องจากได้คุยกับเพื่อนที่เป็นคนไข้ด้วยกัน ทราบว่ามีพระมาคุยมาเยี่ยม

คนไข้  : "หลวงพี่ หนูนี่ทำกรรมอะไรมา
              ชีวิตไม่เคยมีความสุขเลย มีแต่ทุกข์มาตลอด"

ผู้เยี่ยม : "ชีวิตโยมที่ว่าทุกข์ มันเป็นอย่างไร"

คนไข้  : "ทุกข์เรื่องเงินทอง ครอบครัว และก็สุขภาพที่ป่วย
              เพราะเป็นคนหลักในครอบครัว  
              อาจจะเป็นเพราะมีเจ้ากรรมนายเวรตามมาทวง
              หลวงพี่พอที่จะทำให้เจ้ากรรมนายเวร
              ให้อภัยได้ไหม หรือมีบทสวดอะไร
              ที่จะทำให้ชีวิตหนูดีขึ้น"

ผู้เยี่ยม : "โยมคิดว่าที่โยมเป็นแบบนี้
              เพราะเจ้ากรรมนายเวร.....?
              เจ้ากรรมนายเวรของโยมเป็นอย่างไร..…?"

คนไข้  : "หนูคิดว่าเจ้ากรรมนายเวรของหนู
              น่าจะเป็นผู้ชายกลางคน  เขาไม่ให้อภัยหนู"

แล้วคนไข้ก็เล่าว่า...
เมื่อ 4 ปีก่อน เดือดร้อนเรื่องเงิน มีผู้ชายคนนึงเข้ามาช่วยโดยให้เงินไปใช้หนี้
โดยเสน่ห์หา มิใช่เป็นการยืม
วันหนึ่งผู้ชายคนนั้นป่วยหนักเป็นมะเร็ง จึงมาขอเงินที่ให้ไปคืนมาเพื่อไปรักษา แต่คนไข้ก็ไม่มีเงินที่จะให้ 
ลำพังตัวเองก็ลำบากแล้ว แต่ใจก็อยากจะช่วยเหลือชายคนนั้น ต่อมาชายคนนั้นก็ตายไป ทำให้คนไข้รู้สึกผิดมาตลอดระยะเวลา 4 ปี คิดว่าทำไม่ดีกับชายคนนั้น
และก็คิดว่าที่ไม่มีความสุข เงินไม่มี สุขภาพที่ป่วย ก็เพราะชายคนนั้น เพราะความผิดที่ ไม่ได้ช่วยชายคนนั้น

ผู้เยี่ยม : "ที่โยมเล่ามาจริงๆ แล้วก็อยากที่จะช่วย
              แต่ติดที่โยมก็ไม่มี ?"

คนไข้  : "ใช่ค่ะ…อยากช่วยแต่มันไม่มี  
              และก็รู้สึกผิดมาตลอดเลย"

ผู้เยี่ยมจึงถามว่า  :   
            "ถ้าอาตมาอยากทำบุญและไปทำบุญที่วัดแห่งหนึ่ง
              และอาตมาก็มีความสุขที่ได้ทำบุญนั้น
              อาตมาได้บุญไหม ?"

คนไข้  : "ได้สิ"

ผู้เยี่ยม : "แล้ววันนึงอาตมาป่วยไม่มีเงิน  
              จึงไปขอเงินที่ได้ทำบุญไปแล้วนั้นคืน
              จากเจ้าอาวาสวัดนั้น 
              เจ้าอาวาสไม่มีเงินที่จะคืน
              เพราะนำไปสร้างโบสถ์แล้ว 
              เราจะหาว่าเจ้าอาวาสเป็นคนไม่ดี
              เพราะไม่ยอมคืนเงินได้ไหม…?"

คนไข้มีสีหน้าแจ่มใสอย่างเห็นได้ชัด และมีรอยยิ้มบนใบหน้า

คนไข้  : "หลวงพี่ยกเรื่องนี้ขึ้นมา ทำให้หนูเข้าใจแล้วค่ะ
              มันทำให้หนูโล่งเลย เข้าใจแล้วๆ
              หนูขอบคุณหลวงพี่มากเลย

ผู้เยี่ยม : "และครั้งนี้เราจะเป็นผู้ให้กัน
              เดี๋ยวเรามากรวดนำ้อุทิศส่วนบุญกุศล
              ให้กับชายคนนั้น
              ระลึกถึงน้ำใจที่งดงาม เอื้อเฟื้อ   
              แห่งการช่วยเหลือในครั้งนั้นกัน"

ช่วงเวลาสั้นๆ…
แห่งการช่วยปลดเปลื้องสิ่งติดค้าง
ที่อยู่เนิ่นนานมา 4 ปี.