เงาบนผืนทราย เช้าวันท้องฟ้าสดใส ก้อนหินน้อยๆก้อนหนึ่งยืนดูเงาของมัน ด้วยแววตาเศร้าสร้อย มันเอ่ยถามแม่ของมันว่า "แม่ครับ ทำไมผมไม่มีเงาที่ยาวสวยงามแบบแม่หล่ะครับ" แม่ของก้อนหินน้อยหันมามองลูกของมันอย่างเอ็นดู ก่อนที่จะบอกว่า " ลูกรัก หนูยังเด็กอยู่ เงาของหนูก็ยังคงสั้นอยู่แหละจ๊ะ " แม่หินปลอบใจลูกน้อย " แต่แม่ครับ พี่ทะเลบอกผมว่าผมจะไม่มีวันที่ตัวโตกว่านี้แล้วนี่ครับ " เจ้าก้อนหินน้อยพูดกับแม่ของมัน ก่อนที่จะพยายามบิดตัวของมันเพื่อให้คลื่นทะเลซัดมันเข้าไปใกล้ๆแม่ของมัน " งั้นผมไปอยู่ข้างหลังแม่ดีกว่า ผมจะได้มีเงาที่ยาวสวยงามเท่ากับแม่ " ก้อนหินน้อยพูดขณะรอคลื่นทะเลซัดมันเข้าหาแม่ของมัน แม่ของเจ้าหินน้อยเห็นเช่นนั้นก็เอ่ยปากห้ามลูกน้อยของตน " ลูกรัก หนูไม่ควรทำแบบนี้นะจ๊ะ การที่หนูมีเงาของหนูเองถึงจะไม่ได้ทอดยาวเหมือนของคนอื่นแต่ก็ไม่ได้ทำให้หนูมีคุณค่าน้อยกว่าคนอื่นหรอกนะจ๊ะ" แม่หินสอนลูกของมัน "ครับแม่" ก้อนหินน้อยยิ้มรับคำสอนของแม่หิน มันเอี้ยวตัวหลบคลื่นลูกเล็กๆที่พัดเข้าหามัน "แต่แม่ครับรูปร่างเงาของผมไม่ก็เห็นจะสวยเหมือนของคนอื่นเลยนี่ครับ" ก้อนหินน้อยยังพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือ "ลูกพูดถูกอย่างหนึ่ง เงาของหนูไม่เหมือนเงาของคนอื่น แต่ลูกรู้ไม๊ว่าลูกมีเงาของลูกที่สวยงามตามรูปร่างของลูก ที่ไม่มีก้อนหินก้อนไหนเหมือนลูกเช่นกันนะจ๊ะ" แม่ของก้อนหินน้อยพูด " เงาของลูกก็มีแต่ลูกเท่านั้น ไม่มีใครจะมาลอกเลียนแบบเงาของลูกได้หรอกจ๊ะ หนูควรภูมิใจในความเป็นหนูและรู้จักบิดตัวรับแสงแดดยามเช้าเพื่อสร้างที่แสงเงาที่สวยงามของลูกเอง แทนที่หนูจะมากังวลในความเป็นหนูนะจ๊ะ" แม่ก้อนหินน้อยพูดพลางเหลือบตามองดูคลื่นน้ำที่ซัดเข้าหาฝั่ง ก่อนที่จะหันไปบอกลูกน้อยของมัน "ลูกจ๋า หนูจำไว้นะ วันหนึ่งหนูอาจจะต้องอยู่ท่ามกลางก้อนหินที่มีเงาทอดยาวที่ต่างกัน แต่เค้าเหล่านั้นไม่ได้แตกต่างจากหนูหรอกนะ หรือถ้าวันหนึ่งหนูต้องอยู่อย่างเดียวดายท่ามกลางผืนทราย มันก็ไม่ได้ทำให้คุณค่าของหนูแตกต่างไปจากเดิมนะลูกรัก แม่รักและภูมิใจในตัวหนู หนูก็ควรจะรักและภูมิใจในตัวหนูเองเช่นกัน" แม่ก้อนหินน้อยยิ้มให้ลูกของมัน ก้อนหินน้อยยิ้มตอบให้แม่ ก่อนที่จะหันไปมองเงาของมันเองที่ทอดยาวไปบนผืนทราย และเป็นครั้งแรกที่มันเห็นเงาของมัน......สวยงาม คืนนั้นคลื่นลมแรงมากกว่าวันไหนๆของปี ช่วงฤดูมรสุมกำลังจะเข้ามา คลื่นระลอกแล้วระลอกเล่าซัดผ่านโขดหินและผืนทรายอย่างแรง ก้อนหินน้อยเหลือบตามองแม่ของมันที่กำลังหันมามองดูมันเช่นกัน แววตาของมันมุ่งมั่นเข้มแข็ง คลื่นระลอกใหญ่ซัดกระหน่ำโขดหินอย่างรุนแรงท่วมโขดหินจนมิด ก้อนหินน้อยหันมายิ้มให้แม่ของมัน ก่อนที่จะพูดว่า " ไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหนอย่างไร ผมจะเป็นก้อนหินที่มีเงาที่สวยงามที่สุดในแบบของผมนะครับแม่" คลื่นลมในช่วงต้นฤดูมรสุมยังคงพัดผ่านชายหาดตลอดทั้งคืน ก้อนหินน้อยหลับตาลงอย่างอารมณ์ดี รอคอยแสงแดดยามเช้าของวันพรุ่งนี้ ....ไม่ว่ามันจะอยู่ที่ไหนและอยู่ท่ามกลางสิ่งใดก็ตาม ชีวิตนี้ดีจัง

เงาบนผืนทราย

เช้าวันท้องฟ้าสดใส ก้อนหินน้อยๆก้อนหนึ่งยืนดูเงาของมัน ด้วยแววตาเศร้าสร้อย มันเอ่ยถามแม่ของมันว่า
"แม่ครับ ทำไมผมไม่มีเงาที่ยาวสวยงามแบบแม่หล่ะครับ"
แม่ของก้อนหินน้อยหันมามองลูกของมันอย่างเอ็นดู ก่อนที่จะบอกว่า
" ลูกรัก หนูยังเด็กอยู่ เงาของหนูก็ยังคงสั้นอยู่แหละจ๊ะ " แม่หินปลอบใจลูกน้อย
" แต่แม่ครับ พี่ทะเลบอกผมว่าผมจะไม่มีวันที่ตัวโตกว่านี้แล้วนี่ครับ " เจ้าก้อนหินน้อยพูดกับแม่ของมัน ก่อนที่จะพยายามบิดตัวของมันเพื่อให้คลื่นทะเลซัดมันเข้าไปใกล้ๆแม่ของมัน
" งั้นผมไปอยู่ข้างหลังแม่ดีกว่า ผมจะได้มีเงาที่ยาวสวยงามเท่ากับแม่ " ก้อนหินน้อยพูดขณะรอคลื่นทะเลซัดมันเข้าหาแม่ของมัน
แม่ของเจ้าหินน้อยเห็นเช่นนั้นก็เอ่ยปากห้ามลูกน้อยของตน
" ลูกรัก หนูไม่ควรทำแบบนี้นะจ๊ะ การที่หนูมีเงาของหนูเองถึงจะไม่ได้ทอดยาวเหมือนของคนอื่นแต่ก็ไม่ได้ทำให้หนูมีคุณค่าน้อยกว่าคนอื่นหรอกนะจ๊ะ"
แม่หินสอนลูกของมัน 
"ครับแม่" ก้อนหินน้อยยิ้มรับคำสอนของแม่หิน มันเอี้ยวตัวหลบคลื่นลูกเล็กๆที่พัดเข้าหามัน
"แต่แม่ครับรูปร่างเงาของผมไม่ก็เห็นจะสวยเหมือนของคนอื่นเลยนี่ครับ" ก้อนหินน้อยยังพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือ
"ลูกพูดถูกอย่างหนึ่ง เงาของหนูไม่เหมือนเงาของคนอื่น แต่ลูกรู้ไม๊ว่าลูกมีเงาของลูกที่สวยงามตามรูปร่างของลูก ที่ไม่มีก้อนหินก้อนไหนเหมือนลูกเช่นกันนะจ๊ะ" แม่ของก้อนหินน้อยพูด

" เงาของลูกก็มีแต่ลูกเท่านั้น ไม่มีใครจะมาลอกเลียนแบบเงาของลูกได้หรอกจ๊ะ หนูควรภูมิใจในความเป็นหนูและรู้จักบิดตัวรับแสงแดดยามเช้าเพื่อสร้างที่แสงเงาที่สวยงามของลูกเอง แทนที่หนูจะมากังวลในความเป็นหนูนะจ๊ะ"
แม่ก้อนหินน้อยพูดพลางเหลือบตามองดูคลื่นน้ำที่ซัดเข้าหาฝั่ง ก่อนที่จะหันไปบอกลูกน้อยของมัน
"ลูกจ๋า หนูจำไว้นะ วันหนึ่งหนูอาจจะต้องอยู่ท่ามกลางก้อนหินที่มีเงาทอดยาวที่ต่างกัน แต่เค้าเหล่านั้นไม่ได้แตกต่างจากหนูหรอกนะ หรือถ้าวันหนึ่งหนูต้องอยู่อย่างเดียวดายท่ามกลางผืนทราย มันก็ไม่ได้ทำให้คุณค่าของหนูแตกต่างไปจากเดิมนะลูกรัก
แม่รักและภูมิใจในตัวหนู
หนูก็ควรจะรักและภูมิใจในตัวหนูเองเช่นกัน" แม่ก้อนหินน้อยยิ้มให้ลูกของมัน

ก้อนหินน้อยยิ้มตอบให้แม่
ก่อนที่จะหันไปมองเงาของมันเองที่ทอดยาวไปบนผืนทราย
และเป็นครั้งแรกที่มันเห็นเงาของมัน......สวยงาม

คืนนั้นคลื่นลมแรงมากกว่าวันไหนๆของปี ช่วงฤดูมรสุมกำลังจะเข้ามา
คลื่นระลอกแล้วระลอกเล่าซัดผ่านโขดหินและผืนทรายอย่างแรง

ก้อนหินน้อยเหลือบตามองแม่ของมันที่กำลังหันมามองดูมันเช่นกัน แววตาของมันมุ่งมั่นเข้มแข็ง
คลื่นระลอกใหญ่ซัดกระหน่ำโขดหินอย่างรุนแรงท่วมโขดหินจนมิด

ก้อนหินน้อยหันมายิ้มให้แม่ของมัน ก่อนที่จะพูดว่า
" ไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหนอย่างไร ผมจะเป็นก้อนหินที่มีเงาที่สวยงามที่สุดในแบบของผมนะครับแม่"

คลื่นลมในช่วงต้นฤดูมรสุมยังคงพัดผ่านชายหาดตลอดทั้งคืน ก้อนหินน้อยหลับตาลงอย่างอารมณ์ดี รอคอยแสงแดดยามเช้าของวันพรุ่งนี้

....ไม่ว่ามันจะอยู่ที่ไหนและอยู่ท่ามกลางสิ่งใดก็ตาม

ชีวิตนี้ดีจัง