อุทาหรณ์สอนใจหญิง #เครื่องปรุง วันหนึ่งสมัยอาม่ายังอยู่ ช่ากลับมาจากที่ทำงาน พึ่งทะเลาะกับแฟนรุ่นพี่เรื่องเบี้ยวนัดเพราะติดงาน นอยแดก พอถึงบ้านนั่งลงที่ครัวกำลังจะหาข้าวกิน อาม่าก็เดินมาพอดี อาม่า : กินอะไรมายังลูก? ช่า : ยังอะม่า...มีไรกินมะ อาม่า : มีเกาเหลาอยู่นะกินมะ? ช่า : เอาๆ อาม่าเดินไปตักเกาเหลามาหนึ่งชาม อาม่า : รสได้มะลองชิม ไม่ได้เดี๋ยวปรุงให้ใหม่ ช่า : (ตักกินแบบเนือยๆ)....จืดอะ อาม่า : งั้นเดี๋ยวม่าปรุงให้แปปนึง อาม่าหยิบถ้วยน้ำปลา น้ำส้ม น้ำตาลออกมาปรุง อาม่า : ดียัง? ช่า : (ซดน้ำ)อืม.....ดีละม่า อาม่า : ................... ช่า : ............................(เคี้ยว) อาม่า : ...............เป็นอะไร? ช่า : หืม? หนูเหรอ? อาม่า : เออเป็นอะไร ช่า : (ถอนหายใจ)ทะเลาะกับแฟนอะอาม่า อาม่า : อ้าว ทำไมอะ? ช่า : มันไม่มีเวลาเล้ย ทำแต่งาน จะดูหนังซักเรื่องยังลำบาก อาม่า : เค้าก็ทำงานไม่ใช่ไง ช่า : ก็ทำงานน่ะแหละแต่ก็แบบ.....นี่เริ่มเซ็งแล้วอะ อาม่า : เรื่องแค่นี้อะนะ ช่า : มันไม่แค่นี้น่ะสิ มันประปรายเรื่องเล็กๆน้อยๆอะ เรื่องเวลาบ้าง เรื่องขับรถบ้าง เรื่องบอกอะไรแล้วชอบลืมทำบ้าง บลาๆๆ อาม่า : หยุมหยิมจัง? ช่า : หยุมหยิมเนี่ยแหละตัวดีเลย อาม่า : แล้วรักมันมั้ยล่ะ? ช่า : ไอ้รักก็รัก..... จริงๆมันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกม่า แต่มันน่าหงุดหงิดอะ น่ามคาน อาม่า : แล้วอยากเลิกมั้ย? ช่า : (มองอาม่า) เปล่า....ไม่ได้อยากเลิก....ไม่ได้มีความคิดว่าจะเลิกอะไรหรอก แต่แบบ...ไม่ได้ดั่งใจอะ ม่านึกออกมะ? อาม่า : ..................... ช่า : ......................เงียบทำไม ให้กำลังใจหน่อยสิ อาม่าไถถ้วยน้ำตาลมาที่หน้าช่า ช่า : หืม(มองถ้วย)......ไม่ปรุงแล้วม่า....รสดีแล้ว อาม่า : ไม่ได้ให้ปรุง ให้กิน ช่า : หืม?...กินน้ำตาล? อาม่า : เออ....กิน ช่า : มันทำไมอะ? (ตักน้ำตาลมาจิบกิน) ก็หวานปกตินี่ มีไรเหรอ? อาม่า : (ไถถ้วยน้ำปลามาทางช่า) กิน ช่า : กินน้ำปลา? อาม่า : อืม ช่า : นี่เริ่มหลงลืมแล้วถูกมะ? อาม่า : ไม่กินงั้นกินนี่ (ไถถ้วยน้ำส้มสายชูมาที่หน้าช่า) ช่า : ไม่กิ๊นน....เป็นอะไรวันนี้เอาดีๆ? อาม่า : ทำไมไม่กินอะ? ช่า : ใครเค้ากินเครื่องปรุงกันเปล่าๆล่ะ อาม่า : (ชี้ไปที่ถ้วยเกาเหลา)แล้วตอนแรกเกาเหลาชามนี้รสมันเป็นยังไง? ช่า : จืด อาม่า : แล้วมันอร่อยได้เพราะอะไร? ช่า : ....................เครื่องปรุง อาม่า : เออ.... ผัวแกก็เหมือนกันน่ะแหละ ช่า : ................... อาม่า : สันดานคนมันก็เหมือนเครื่องปรุงแหละ กินได้บ้างกินไม่ได้บ้าง ไม่มีใครที่ดีครบกินได้ไปทุกอย่างหรอก ช่า : (ถอนหายใจ).....งืม อาม่า : ถามจริง คบกับมันแกมีความสุขมั้ย? ช่า : .......(พยักหน้า) มี จริงๆมันก็มีข้อดีอยู่เยอะแหละม่า อาม่า : เออ....มองกว้างๆสิ อย่าไปมองแต่ว่าอันนี้เค็มอันนี้เปรี้ยว ทุกอย่างมันต้องผสมกัน บางคนเลือกใส่แต่น้ำตาลผลสุดท้ายเป็นไง แดกไม่ได้ ช่า : งืมม.... อาม่า : ถ้ารวมๆแล้วรสมันดี มันก็คือส่วนผสมที่ดี แกจะไปหวังให้คนคนนึงเกิดมามีแต่รสอร่อยๆเลยไม่ได้หรอก มันก็ต้องมีทั้งน้ำปลาน้ำตาลทั้งนั้นแหละ แกเองก็เหมือนกัน เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ทุกส่วนผสมใน Relationship มีหลากรสเสมอ รัก ช่า บันทึกของตุ๊ด

อุทาหรณ์สอนใจหญิง #เครื่องปรุง

วันหนึ่งสมัยอาม่ายังอยู่ ช่ากลับมาจากที่ทำงาน พึ่งทะเลาะกับแฟนรุ่นพี่เรื่องเบี้ยวนัดเพราะติดงาน นอยแดก พอถึงบ้านนั่งลงที่ครัวกำลังจะหาข้าวกิน อาม่าก็เดินมาพอดี

อาม่า : กินอะไรมายังลูก?
ช่า : ยังอะม่า...มีไรกินมะ
อาม่า : มีเกาเหลาอยู่นะกินมะ?
ช่า : เอาๆ

อาม่าเดินไปตักเกาเหลามาหนึ่งชาม

อาม่า : รสได้มะลองชิม ไม่ได้เดี๋ยวปรุงให้ใหม่
ช่า : (ตักกินแบบเนือยๆ)....จืดอะ
อาม่า : งั้นเดี๋ยวม่าปรุงให้แปปนึง

อาม่าหยิบถ้วยน้ำปลา น้ำส้ม น้ำตาลออกมาปรุง

อาม่า : ดียัง?
ช่า : (ซดน้ำ)อืม.....ดีละม่า
อาม่า : ...................
ช่า : ............................(เคี้ยว)
อาม่า : ...............เป็นอะไร?
ช่า : หืม? หนูเหรอ?
อาม่า : เออเป็นอะไร
ช่า : (ถอนหายใจ)ทะเลาะกับแฟนอะอาม่า
อาม่า : อ้าว ทำไมอะ?
ช่า : มันไม่มีเวลาเล้ย ทำแต่งาน จะดูหนังซักเรื่องยังลำบาก
อาม่า : เค้าก็ทำงานไม่ใช่ไง
ช่า : ก็ทำงานน่ะแหละแต่ก็แบบ.....นี่เริ่มเซ็งแล้วอะ
อาม่า : เรื่องแค่นี้อะนะ
ช่า : มันไม่แค่นี้น่ะสิ มันประปรายเรื่องเล็กๆน้อยๆอะ เรื่องเวลาบ้าง เรื่องขับรถบ้าง เรื่องบอกอะไรแล้วชอบลืมทำบ้าง บลาๆๆ
อาม่า : หยุมหยิมจัง?
ช่า : หยุมหยิมเนี่ยแหละตัวดีเลย
อาม่า : แล้วรักมันมั้ยล่ะ?
ช่า : ไอ้รักก็รัก..... จริงๆมันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกม่า แต่มันน่าหงุดหงิดอะ น่ามคาน
อาม่า : แล้วอยากเลิกมั้ย?
ช่า : (มองอาม่า) เปล่า....ไม่ได้อยากเลิก....ไม่ได้มีความคิดว่าจะเลิกอะไรหรอก แต่แบบ...ไม่ได้ดั่งใจอะ ม่านึกออกมะ?
อาม่า : .....................
ช่า : ......................เงียบทำไม ให้กำลังใจหน่อยสิ

อาม่าไถถ้วยน้ำตาลมาที่หน้าช่า

ช่า : หืม(มองถ้วย)......ไม่ปรุงแล้วม่า....รสดีแล้ว
อาม่า : ไม่ได้ให้ปรุง ให้กิน
ช่า : หืม?...กินน้ำตาล?
อาม่า : เออ....กิน
ช่า : มันทำไมอะ? (ตักน้ำตาลมาจิบกิน) ก็หวานปกตินี่ มีไรเหรอ?
อาม่า : (ไถถ้วยน้ำปลามาทางช่า) กิน
ช่า : กินน้ำปลา?
อาม่า : อืม
ช่า : นี่เริ่มหลงลืมแล้วถูกมะ?
อาม่า : ไม่กินงั้นกินนี่ (ไถถ้วยน้ำส้มสายชูมาที่หน้าช่า)
ช่า : ไม่กิ๊นน....เป็นอะไรวันนี้เอาดีๆ?
อาม่า : ทำไมไม่กินอะ?
ช่า : ใครเค้ากินเครื่องปรุงกันเปล่าๆล่ะ
อาม่า : (ชี้ไปที่ถ้วยเกาเหลา)แล้วตอนแรกเกาเหลาชามนี้รสมันเป็นยังไง?
ช่า : จืด
อาม่า : แล้วมันอร่อยได้เพราะอะไร?
ช่า : ....................เครื่องปรุง
อาม่า : เออ....

ผัวแกก็เหมือนกันน่ะแหละ

ช่า : ...................
อาม่า : สันดานคนมันก็เหมือนเครื่องปรุงแหละ กินได้บ้างกินไม่ได้บ้าง ไม่มีใครที่ดีครบกินได้ไปทุกอย่างหรอก
ช่า : (ถอนหายใจ).....งืม
อาม่า : ถามจริง คบกับมันแกมีความสุขมั้ย?
ช่า : .......(พยักหน้า) มี จริงๆมันก็มีข้อดีอยู่เยอะแหละม่า
อาม่า : เออ....มองกว้างๆสิ อย่าไปมองแต่ว่าอันนี้เค็มอันนี้เปรี้ยว ทุกอย่างมันต้องผสมกัน บางคนเลือกใส่แต่น้ำตาลผลสุดท้ายเป็นไง แดกไม่ได้
ช่า : งืมม....
อาม่า : ถ้ารวมๆแล้วรสมันดี มันก็คือส่วนผสมที่ดี แกจะไปหวังให้คนคนนึงเกิดมามีแต่รสอร่อยๆเลยไม่ได้หรอก

มันก็ต้องมีทั้งน้ำปลาน้ำตาลทั้งนั้นแหละ

แกเองก็เหมือนกัน

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

ทุกส่วนผสมใน Relationship มีหลากรสเสมอ

รัก

ช่า บันทึกของตุ๊ด