เรื่องสั้น 6ตอนจบ.. เขาเรียกฉันว่า...."ความรัก" เธอแอบมีแฟนใหม่อยู่ข้างนอก ไม่อยากให้สามีนอนร่วมเตียงด้วย จึงหยิบผ้าห่มออกมาตัดแบ่งเป็น2ส่วน...ตกกลางคืนที่หนาวเหน็บ ผ้าห่มผืนเล็กเกินไป เธอหนาวสั่นสะท้าน สามีเห็น จึงดึงเธอเข้ามา กอด และเอาผ้าห่มส่วนของตัวเอง ห่มให้เธอจนอุ่น และพูดว่า เด็กโง่ ก่อนนอนฉันเอาผ้าห่มไป อบความร้อนจนอุ่น เธอเอาไปห่มเถิด ไม่ต้องห่วงฉัน...! เธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองแปลกๆ ต่อมาเมื่อพบกับแฟนคนใหม่ เธอจึงถามว่า คุณรักฉันไหม แฟนใหม่ตอบว่ารักซี่ .... ถ้างั้น เธอจะอบผ้าห่มให้อุ่นก่อนนอน ให้ฉันทุกวันได้ไหม แฟนใหม่งุนงงกับคำถามตั้งนาน แล้วถามว่าอะไรเหรอ..? ...เธอเปิดประตูเดินออกมา และบอกแฟนใหม่ว่า...ลาก่อน.... (ความรัก คือความอบอุ่น ที่ออกมาจากกาย และใจ) จบเรื่องที่1.... เธอต้องขับรถไปทำงานนอกบริษัท เสมอๆ ระหว่างขับรถทางไกล มักจะเกิดความว้าเหว่ เธอมักจะโทรศัพพ์กลับไปหาสามี และทุกๆครั้ง สามีจะตอบแค่ อือ ๆ ๆ ....ผิดกับเถ้าแก่ที่มักจะโทรหาเธอ ให้กำลังใจในการติดต่อกับลูกค้า และพูดคุยเรื่องต่างๆ อย่างสนิทสนมกับเธอ ทำให้เธอมักเปรียบเทียบกับสามี แล้วรู้สึกว่า สามีช่างไม่ได้เรื่องเลย คิดๆแล้วน่าน้อยใจ วันหนึ่งเธอขับรถไปหาลูกค้า และคุยโทรศัพพ์คุยกับเถ้าแก่อย่างสบายใจ ก็...เกิดอุบัติเหตุ....ในโรงพยาบาล คนที่เฝ้าไข้ข้างตัวไม่ยอมห่างไปไหน คือสามีที่ไม่เอาไหนของเธอเอง สามีจับมือเธอแน่น แล้วพูดว่า ตัวเอง ทำไมตัวเองไม่รู้จักระวังตัวเองเลยนะ ทุกครั้งที่ตัวเองไโทรมาหาเค้า เค้าไม่กล้าพูดกับตัวเองมาก กลัวจะเกิดอุบัติเหตุตอนขับรถ....เธอหลับตาพริ้มลงอย่างผ่อนคลาย น้ำตาไหลพรากเป็นทางยาว...... (ความรักที่แท้จริง ไม่จำเป็นต้องพูดมากกว่า1คำ)....จบเรื่องที่2..... ก่อนนอน ฉันถามสามีว่า ถ้าฉันเป็นโรคร้าย ที่อาจจะต้องตาย คุณจะรักษาฉันไหม สามีตอบทั้งที่งัวเงียว่า ต่อให้ต้องขายบ้านขายช่อง ก็ต้องหาเงินมารักษาเธอให้หาย ฉันถามต่อว่า ถ้าเป็นคุณละ สามีตอบว่า ถ้าเป็นฉัน ก็ไม่ต้องรักษาแล้ว ฉันถามว่า ทำไมเหรอ สามีตอบว่า ถ้าเหลือเธอคนเดียว การหาเงินเลี้ยงชีพ มันไม่ง่ายนะ พูดเสร็จหลับต่อ....เธอฟังแล้ว นอนหลับทั้งน้ำตา.... (ในเวลาวิกฤติ เขาคือคนที่เป็นห่วงเธอที่สุด) .........จบเรื่องที่3 เวลาเล่นอินเตอร์เนต เธอชอบกินแอปเปิล สามีเธอมักจะเตรียมใว้2ลูก กินคนละลูก เพราะรู้สึกว่ามันโรแมนติก แต่รู้สึกว่าสามี มีนิสัยเสียอย่างหนึ่ง คือ ชอบกัดแอปเปิลทั้ง2ลูกคำหนึ่งก่อน แล้วค่อยส่งให้เธอลูกหนึ่ง เธอสงสัยแต่ไม่เคยถาม วันหนึ่งสามีส่งแอปเปิลที่ถูกกัดแล้วให้เธอ แต่โทรศัพพ์บ้าน ดังขึ้น สามีวางแอปเปิลของตัวเองบนโต๊ะ และเดินเข้าไปในบ้านรับโทรศัพพ์ เธอถือวิสาสะ หยิบแอปเปิลของสามีขึ้นมากัดกินบ้าง เพื่อแกล้งสามี กลับรู้สึกว่า ทำไมลูกนี้ มันเปรี้ยวกว่าเยอะเลย...เธอพูดกับตัวเองว่า ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจแล้ว พร้อมกับน้ำตาไหลอาบแก้ม.... (บางครั้ง การเก็บสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอ ก็ไม่จำเป็นต้องบอก) จบเรื่องที่4....... เขาพูดกับเธอว่า ทายซิ ในถุงมีขนมกี่อัน เธอถามว่า ทายถูกจะให้กินหรือเปล่า เขาผงกหัว แล้วบอกว่า ทายถูกให้กินทั้ง 2อันเลย เธอสูดน้ำลายดัง ซู๊ด มี5 อัน...เขายิ้ม หยิบขนมใส่มือเธอ2อัน แล้วพูดว่า ยังค้างเธออีก3อันนะ... น้ำตาเธอไหลอีกแล้ว.....(เพราะรัก เธอถูกเสมอ) จบเรื่องที่5..... บนเก้าอี้โยก 2 ผู้เฒ่านั่งคุยกัน ยายเฒ่าจับมือตาเฒ่า แล้วพูดว่า ตาเฒ่า ฉันมีเรื่องที่ไม่สบายใจ อยากสารภาพกับแกว่า ตอนปีนั้น แฟนเก่าฉันมาหา บอกว่ายังรักฉันอยู่ เขากลับมาเพื่อพาฉันหนีไปกับเขา ตอนพบหน้าเขา ฉันรู้สึกว่ายังรักเขามาก จึงกลับมาบ้าน เพื่อจะเก็บของหนีไปกับเขา แต่พอมาถึงบ้าน เห็นแกกำลังทำซุปร้อนๆให้ฉันกินกับข้าว และบอกฉันว่า ช่วงนี้ดูฉันเครียดๆ เลยทำให้ฉันกินเพื่อบำรุงร่างกาย ฉันวิ่งเข้าห้องนอนและ ร้องให้หนัก ตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่า ฉัน จะไม่ไปจากแกแล้ว .... ตาเฒ่าฟังถึงตอนนี้แล้ว ยิ้มอย่างมีความสุข......ยายเฒ่า เรื่องเธอจะหนีฉันรู้แต่แรกแล้ว ฉันแอบอ่านจดหมายนัดหนีของเธอแล้ว ฉันบอกตรงๆนะ ถ้าเธอหนีไปกับเขา อย่างน้อยก็ต้องกินให้อิ่มก่อน ไม่งั้นเธอต้องเมารถอีก ถ้ากินให้อิ่มอาการเมารถ จะได้น้อยลง..... น้ำตายายเฒ่าไหลพราก พูดว่า ตาเฒ่า ตลอดชีวิตฉันทำถูกต้องที่สุดอยู่เรื่องหนึ่ง คือ ฉันไมได้หนีแกไป...... ( เราเรียกเรื่องทั้งหมดนี้ว่า ความรัก) จบเรื่องที่6... Cr : มณีนุมาส เทวี

เรื่องสั้น 6ตอนจบ.. เขาเรียกฉันว่า...."ความรัก"  เธอแอบมีแฟนใหม่อยู่ข้างนอก  ไม่อยากให้สามีนอนร่วมเตียงด้วย  จึงหยิบผ้าห่มออกมาตัดแบ่งเป็น2ส่วน...ตกกลางคืนที่หนาวเหน็บ  ผ้าห่มผืนเล็กเกินไป  เธอหนาวสั่นสะท้าน   สามีเห็น จึงดึงเธอเข้ามา กอด  และเอาผ้าห่มส่วนของตัวเอง  ห่มให้เธอจนอุ่น  และพูดว่า  เด็กโง่  ก่อนนอนฉันเอาผ้าห่มไป อบความร้อนจนอุ่น  เธอเอาไปห่มเถิด  ไม่ต้องห่วงฉัน...!   เธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองแปลกๆ   ต่อมาเมื่อพบกับแฟนคนใหม่  เธอจึงถามว่า  คุณรักฉันไหม  แฟนใหม่ตอบว่ารักซี่ .... ถ้างั้น  เธอจะอบผ้าห่มให้อุ่นก่อนนอน  ให้ฉันทุกวันได้ไหม  แฟนใหม่งุนงงกับคำถามตั้งนาน  แล้วถามว่าอะไรเหรอ..?  ...เธอเปิดประตูเดินออกมา  และบอกแฟนใหม่ว่า...ลาก่อน....  (ความรัก  คือความอบอุ่น  ที่ออกมาจากกาย  และใจ)  จบเรื่องที่1....  เธอต้องขับรถไปทำงานนอกบริษัท  เสมอๆ  ระหว่างขับรถทางไกล  มักจะเกิดความว้าเหว่  เธอมักจะโทรศัพพ์กลับไปหาสามี   และทุกๆครั้ง สามีจะตอบแค่  อือ ๆ ๆ ....ผิดกับเถ้าแก่ที่มักจะโทรหาเธอ  ให้กำลังใจในการติดต่อกับลูกค้า  และพูดคุยเรื่องต่างๆ อย่างสนิทสนมกับเธอ   ทำให้เธอมักเปรียบเทียบกับสามี  แล้วรู้สึกว่า  สามีช่างไม่ได้เรื่องเลย  คิดๆแล้วน่าน้อยใจ  วันหนึ่งเธอขับรถไปหาลูกค้า  และคุยโทรศัพพ์คุยกับเถ้าแก่อย่างสบายใจ ก็...เกิดอุบัติเหตุ....ในโรงพยาบาล  คนที่เฝ้าไข้ข้างตัวไม่ยอมห่างไปไหน  คือสามีที่ไม่เอาไหนของเธอเอง  สามีจับมือเธอแน่น แล้วพูดว่า  ตัวเอง  ทำไมตัวเองไม่รู้จักระวังตัวเองเลยนะ   ทุกครั้งที่ตัวเองไโทรมาหาเค้า   เค้าไม่กล้าพูดกับตัวเองมาก  กลัวจะเกิดอุบัติเหตุตอนขับรถ....เธอหลับตาพริ้มลงอย่างผ่อนคลาย    น้ำตาไหลพรากเป็นทางยาว......      (ความรักที่แท้จริง  ไม่จำเป็นต้องพูดมากกว่า1คำ)....จบเรื่องที่2.....  ก่อนนอน  ฉันถามสามีว่า   ถ้าฉันเป็นโรคร้าย ที่อาจจะต้องตาย   คุณจะรักษาฉันไหม  สามีตอบทั้งที่งัวเงียว่า   ต่อให้ต้องขายบ้านขายช่อง  ก็ต้องหาเงินมารักษาเธอให้หาย     ฉันถามต่อว่า  ถ้าเป็นคุณละ   สามีตอบว่า   ถ้าเป็นฉัน  ก็ไม่ต้องรักษาแล้ว   ฉันถามว่า  ทำไมเหรอ  สามีตอบว่า   ถ้าเหลือเธอคนเดียว  การหาเงินเลี้ยงชีพ มันไม่ง่ายนะ  พูดเสร็จหลับต่อ....เธอฟังแล้ว นอนหลับทั้งน้ำตา....         (ในเวลาวิกฤติ  เขาคือคนที่เป็นห่วงเธอที่สุด) .........จบเรื่องที่3  เวลาเล่นอินเตอร์เนต   เธอชอบกินแอปเปิล   สามีเธอมักจะเตรียมใว้2ลูก  กินคนละลูก  เพราะรู้สึกว่ามันโรแมนติก   แต่รู้สึกว่าสามี มีนิสัยเสียอย่างหนึ่ง คือ ชอบกัดแอปเปิลทั้ง2ลูกคำหนึ่งก่อน  แล้วค่อยส่งให้เธอลูกหนึ่ง  เธอสงสัยแต่ไม่เคยถาม  วันหนึ่งสามีส่งแอปเปิลที่ถูกกัดแล้วให้เธอ  แต่โทรศัพพ์บ้าน  ดังขึ้น สามีวางแอปเปิลของตัวเองบนโต๊ะ  และเดินเข้าไปในบ้านรับโทรศัพพ์  เธอถือวิสาสะ  หยิบแอปเปิลของสามีขึ้นมากัดกินบ้าง เพื่อแกล้งสามี  กลับรู้สึกว่า  ทำไมลูกนี้  มันเปรี้ยวกว่าเยอะเลย...เธอพูดกับตัวเองว่า  ฉันเข้าใจ   ฉันเข้าใจแล้ว  พร้อมกับน้ำตาไหลอาบแก้ม....       (บางครั้ง  การเก็บสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอ  ก็ไม่จำเป็นต้องบอก) จบเรื่องที่4.......  เขาพูดกับเธอว่า   ทายซิ ในถุงมีขนมกี่อัน   เธอถามว่า  ทายถูกจะให้กินหรือเปล่า  เขาผงกหัว แล้วบอกว่า   ทายถูกให้กินทั้ง 2อันเลย   เธอสูดน้ำลายดัง ซู๊ด   มี5 อัน...เขายิ้ม  หยิบขนมใส่มือเธอ2อัน  แล้วพูดว่า  ยังค้างเธออีก3อันนะ...          น้ำตาเธอไหลอีกแล้ว.....(เพราะรัก  เธอถูกเสมอ) จบเรื่องที่5.....  บนเก้าอี้โยก 2 ผู้เฒ่านั่งคุยกัน  ยายเฒ่าจับมือตาเฒ่า  แล้วพูดว่า  ตาเฒ่า ฉันมีเรื่องที่ไม่สบายใจ  อยากสารภาพกับแกว่า   ตอนปีนั้น  แฟนเก่าฉันมาหา  บอกว่ายังรักฉันอยู่  เขากลับมาเพื่อพาฉันหนีไปกับเขา   ตอนพบหน้าเขา  ฉันรู้สึกว่ายังรักเขามาก  จึงกลับมาบ้าน เพื่อจะเก็บของหนีไปกับเขา  แต่พอมาถึงบ้าน  เห็นแกกำลังทำซุปร้อนๆให้ฉันกินกับข้าว  และบอกฉันว่า  ช่วงนี้ดูฉันเครียดๆ  เลยทำให้ฉันกินเพื่อบำรุงร่างกาย   ฉันวิ่งเข้าห้องนอนและ ร้องให้หนัก   ตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่า  ฉัน จะไม่ไปจากแกแล้ว ....  ตาเฒ่าฟังถึงตอนนี้แล้ว ยิ้มอย่างมีความสุข......ยายเฒ่า  เรื่องเธอจะหนีฉันรู้แต่แรกแล้ว  ฉันแอบอ่านจดหมายนัดหนีของเธอแล้ว   ฉันบอกตรงๆนะ  ถ้าเธอหนีไปกับเขา   อย่างน้อยก็ต้องกินให้อิ่มก่อน  ไม่งั้นเธอต้องเมารถอีก  ถ้ากินให้อิ่มอาการเมารถ จะได้น้อยลง.....  น้ำตายายเฒ่าไหลพราก  พูดว่า  ตาเฒ่า ตลอดชีวิตฉันทำถูกต้องที่สุดอยู่เรื่องหนึ่ง   คือ  ฉันไมได้หนีแกไป......         ( เราเรียกเรื่องทั้งหมดนี้ว่า   ความรัก) จบเรื่องที่6... Cr : มณีนุมาส เทวี