อย่ามองสี่งต่างๆ...เพียงแค่ที่เห็น....จงเข้าใจสี่งต่างๆ...อย่างที่เป็น ....."กาลครั้งหนึ่ง.....นานมาแล้ว..... .....มี..อากง..แก่ๆ...อยู่คนนึ่ง...อยากจะสอนข้อคิดอะไรบางอย่างให้หลานๆ...ตามปะสาคนแก่.... .....อากง...จึงเรียกหลานๆทั้งสี่มานั่งล้อมโต๊ะสี่มุม....แล้วบอกหลานทั้งสี่ว่า เอาล่ะหลานๆ..ตอนนี้หลับตา..นะ..หลับตา..... .....พอหลานๆหลับตา...อากง...ก็เดินเข้าไปห้องเก็บของ...แล้วหยิบโคมไฟเก่าๆมาอันนึ่ง... .....อากง...เปิดฝาครอบ...จุดไฟ...แล้วปิดฝาครอบ..... .....แล้ว...อากง...ก็บอกหลานทั้งสี่...ว่า... ลืมตาขึ้น..แล้วบอก...อากง...ซิว่าโคมไฟสีอะไร...? .....เด็กทั้งสี่ลืมตาขึ้น....ตอบไล่ๆกัน....ตอบไม่เหมือนกัน...และเริ่ม...ทะเราะกัน.... ....คนที่นั่งด้านนึ่งบอกว่า...สีแดง...อีกด้านนึ่งบอกว่า...เขียว...สีเหลือง...และน้ำเงิน....ตามลำดับ.......... .....ทั้งสี่ทะเราะกันพักนึ่ง....ก็มีเด็กคนนึ่งถาม...อากง...ว่า...... ......อากง....ทำไมของอย่างเดียวกัน...มีตั้งหลายสี........... อากง...ก็เลยบอกว่า...เดี๋ยวนะ...อากง...จะทำอะไรให้ดู.... ......อากงเดินมาที่โต๊ะ...หยิบฝาครอบแล้วหมุนให้ดู...ปรากฎว่า.... ......ฝาครอบสี่ด้าน....สี่สี...แดง...เหลือง...เขียว...น้ำเงิน... ......หลังจากนั้น...อากง...ก็บอกว่า....เอ๊าตอนนี้บอกอากงซิ...โคมไฟสีอะไร...? ......หลานๆ....ตอบเหมือนกันคือสีของเปลวไฟ..... อากง..เลยบอกว่า...เอาล่ะหลาน...อากง..ถามอะไรชักสองข้อนะ.... ข้อที่..1.....เมื่อสักครู่นี้....ครั้งแรก...ไครผิด.... ......หลานตอบว่า....ไม่รู้..... อากง...บอกว่า....รึว่า...อากง..ผิด........ อากง...เลยบอกอีกว่า...ฟังนะ..เจ้าทั้งสี่..นั่งอยู่ในที่ เดียวกัน.... ......มองของ อย่างเดียวกัน...ในเวลา เดียวกัน...ยังเห็นไม่เหมือนกันเลย..... ทำไม..? ทำไมถึงไม่มีใครผิดล่ะ.... อากง..เลยบอกว่า...ก็เพราะคนทุกคนมองจากมุมมอง...ของตัวเอง...เห็นในสี่งที่ตัวเองเห็น ....แต่..ถ้าเจ้าอยากเข้าใจว่าทำไมคนอื่นเห็น...อย่างที่เขาเห็น...เจ้าก็เดินไปมองที่มุมของเขา ....แล้วเราก็จะเห็นอย่างที่เขาเห็น.... แต่ถ้าลองนึกภาพนะ....เจ้าทั้งสี่...นั่งอยู่ที่เดียวกัน...มองของอย่างเดียวกัน...ไนเวลาเดียวกัน ...ยังเห็นไม่เหมือนกันเล๊ย.... ในอนาคต....เวลาที่อยู่ในสังคม...เป็นไปได้มั๊ย... คน..ก็มองสี่งต่างๆ....ไม่เหมือนกัน...... เพระฉนั้น....เวลาที่คนคิดไม่เหมือนเรา....ใครผิด... ในอนาคตนะ...เวลาที่เจ้าคิดไม่เหมือนคนอื่น....อย่าไปโกรธว่าเขาผิด...อย่าไปกลัวว่า...ตัวเองผิด.... เพราะคนแต่ละคน...ก็เห็นสี่งต่างๆ...จากขอบข่ายประสบการณ์และสี่งแวดล้อมของตนเอง.... แต่ถ้าเจ้าอยากเข้าใจว่า...ทำไมคนอื่นถึงคิดแบบนั้น....เจ้าก็เดินไปมุมของเขา....และเมื่อเจ้า ยอมเข้าใจคนอื่น....อาจเป็นไปได้ว่าคนอื่นก็อาจจะยอมที่จะเดินมา....และเข้าใจเจ้า..... คำถามที่.. 2...อากง..บอกว่า....ที่เห็นครั้งแรกกับครั้งหลัง....เป็นของอย่างเดียวกันมั๊ย ..?.... ......หลานบอกว่า....อย่างเดียวกัน..... แล้วเห็นเหมือนกันมั๊ย....?....ครั้งแรกเห็นอะไร...? ......หลานตอบว่า...ฝาครอบ....และครั้งหลังเห็นเปลวไฟ.... อากงเลยบอกว่า....หลานๆเอ๊ย... ในอนาคตถ้าเลือกได้นะ...อย่ามองสี่งต่างๆ...เพียงแค่ที่เห็น.... ......จงเข้าใจสี่งต่างๆ...อย่างที่เป็น ".......................................#พระกฤษกร ฐิติโก

อย่ามองสี่งต่างๆ...เพียงแค่ที่เห็น....จงเข้าใจสี่งต่างๆ...อย่างที่เป็น

....."กาลครั้งหนึ่ง.....นานมาแล้ว.....
.....มี..อากง..แก่ๆ...อยู่คนนึ่ง...อยากจะสอนข้อคิดอะไรบางอย่างให้หลานๆ...ตามปะสาคนแก่....
.....อากง...จึงเรียกหลานๆทั้งสี่มานั่งล้อมโต๊ะสี่มุม....แล้วบอกหลานทั้งสี่ว่า
เอาล่ะหลานๆ..ตอนนี้หลับตา..นะ..หลับตา.....
.....พอหลานๆหลับตา...อากง...ก็เดินเข้าไปห้องเก็บของ...แล้วหยิบโคมไฟเก่าๆมาอันนึ่ง...
.....อากง...เปิดฝาครอบ...จุดไฟ...แล้วปิดฝาครอบ.....
.....แล้ว...อากง...ก็บอกหลานทั้งสี่...ว่า...
ลืมตาขึ้น..แล้วบอก...อากง...ซิว่าโคมไฟสีอะไร...?
.....เด็กทั้งสี่ลืมตาขึ้น....ตอบไล่ๆกัน....ตอบไม่เหมือนกัน...และเริ่ม...ทะเราะกัน....
....คนที่นั่งด้านนึ่งบอกว่า...สีแดง...อีกด้านนึ่งบอกว่า...เขียว...สีเหลือง...และน้ำเงิน....ตามลำดับ..........

.....ทั้งสี่ทะเราะกันพักนึ่ง....ก็มีเด็กคนนึ่งถาม...อากง...ว่า......
......อากง....ทำไมของอย่างเดียวกัน...มีตั้งหลายสี...........
อากง...ก็เลยบอกว่า...เดี๋ยวนะ...อากง...จะทำอะไรให้ดู....
......อากงเดินมาที่โต๊ะ...หยิบฝาครอบแล้วหมุนให้ดู...ปรากฎว่า....
......ฝาครอบสี่ด้าน....สี่สี...แดง...เหลือง...เขียว...น้ำเงิน...
......หลังจากนั้น...อากง...ก็บอกว่า....เอ๊าตอนนี้บอกอากงซิ...โคมไฟสีอะไร...?
......หลานๆ....ตอบเหมือนกันคือสีของเปลวไฟ.....
อากง..เลยบอกว่า...เอาล่ะหลาน...อากง..ถามอะไรชักสองข้อนะ....

ข้อที่..1.....เมื่อสักครู่นี้....ครั้งแรก...ไครผิด....
......หลานตอบว่า....ไม่รู้.....
อากง...บอกว่า....รึว่า...อากง..ผิด........
อากง...เลยบอกอีกว่า...ฟังนะ..เจ้าทั้งสี่..นั่งอยู่ในที่ เดียวกัน....
......มองของ อย่างเดียวกัน...ในเวลา เดียวกัน...ยังเห็นไม่เหมือนกันเลย.....
ทำไม..? ทำไมถึงไม่มีใครผิดล่ะ....
อากง..เลยบอกว่า...ก็เพราะคนทุกคนมองจากมุมมอง...ของตัวเอง...เห็นในสี่งที่ตัวเองเห็น
....แต่..ถ้าเจ้าอยากเข้าใจว่าทำไมคนอื่นเห็น...อย่างที่เขาเห็น...เจ้าก็เดินไปมองที่มุมของเขา
....แล้วเราก็จะเห็นอย่างที่เขาเห็น....
แต่ถ้าลองนึกภาพนะ....เจ้าทั้งสี่...นั่งอยู่ที่เดียวกัน...มองของอย่างเดียวกัน...ไนเวลาเดียวกัน
...ยังเห็นไม่เหมือนกันเล๊ย....
ในอนาคต....เวลาที่อยู่ในสังคม...เป็นไปได้มั๊ย...
คน..ก็มองสี่งต่างๆ....ไม่เหมือนกัน......
เพระฉนั้น....เวลาที่คนคิดไม่เหมือนเรา....ใครผิด...
ในอนาคตนะ...เวลาที่เจ้าคิดไม่เหมือนคนอื่น....อย่าไปโกรธว่าเขาผิด...อย่าไปกลัวว่า...ตัวเองผิด....
เพราะคนแต่ละคน...ก็เห็นสี่งต่างๆ...จากขอบข่ายประสบการณ์และสี่งแวดล้อมของตนเอง....
แต่ถ้าเจ้าอยากเข้าใจว่า...ทำไมคนอื่นถึงคิดแบบนั้น....เจ้าก็เดินไปมุมของเขา....และเมื่อเจ้า
ยอมเข้าใจคนอื่น....อาจเป็นไปได้ว่าคนอื่นก็อาจจะยอมที่จะเดินมา....และเข้าใจเจ้า.....

คำถามที่..
2...อากง..บอกว่า....ที่เห็นครั้งแรกกับครั้งหลัง....เป็นของอย่างเดียวกันมั๊ย ..?....
......หลานบอกว่า....อย่างเดียวกัน.....
แล้วเห็นเหมือนกันมั๊ย....?....ครั้งแรกเห็นอะไร...?
......หลานตอบว่า...ฝาครอบ....และครั้งหลังเห็นเปลวไฟ....
อากงเลยบอกว่า....หลานๆเอ๊ย...
ในอนาคตถ้าเลือกได้นะ...อย่ามองสี่งต่างๆ...เพียงแค่ที่เห็น....
......จงเข้าใจสี่งต่างๆ...อย่างที่เป็น
".......................................#พระกฤษกร ฐิติโก