กำลังใจจากความเจ็บปวด หากจมอยู่ในมุมของตัวเอง เราจะมองไม่เห็นอะไรเลย แม้เป็นเรื่องง่ายดาย ก็ไม่อาจมองเห็น ต่อเมื่อเราถอยหลังออกมา แล้วสร้างช่องว่างระหว่างเรากับสถานการณ์ เราก็จะมองเห็นว่า ไม่มีเรื่องใดที่ใหญ่โตเลย ทุกเรื่องเข้ามาเพื่อผ่านไป และผ่านไปเพื่อเข้ามา เพียงแต่เราต้องรู้จักรอคอย อดทน บางครั้งจงนั่งมองดูความเจ็บปวด โดยไม่จำเป็นต้องพูดหรือทำอะไร บางครั้งจงปล่อยให้น้ำตาไหลริน และอย่าได้ส่งเสียงตะโกนให้ดังเกินไป ร้องไห้บางก็ได้แต่อย่าฟูมฟาย จนจิตวิญญาณของเราเตลิดเปิดเปิง ในบางเวลาการไม่ทำอะไรก็ดีกว่าการทำอะไร ทุกอย่างคือศิลปะของการปรับตัว ผสมกลมกลืน จงอย่าทำอะไรเมื่อยังไม่ถึงเวลาที่ควรทำ และจงทำทุกอย่างสุดแรงเกิดเมื่อถึงเวลาของมัน ฤดูกาลต่างๆ นั้นมีเวลาของมัน มีจุดสมดุล มีความพอเหมาะพอดีเป็นของตนเอง และเราต้องรู้จักเรียนรู้ในสิ่งเหล่านี้ ฤดูร้อนผ่านไป ฤดูฝนผ่านไป ฤดูหนาวผ่านไป อย่าได้สวมเสื้อกันหนาวในฤดูร้อน อย่าได้ทอดทิ้งร่มคันใหญ่ในฤดูฝน และอย่าได้ละเลยผ้าห่มอุ่นในฤดูอันหนาวเหน็บ ขอให้เต้นรำไปกับวันเวลา และสถานการณ์ตรงหน้าอย่างผู้ตื่นรู้ จงสร้างช่องว่างให้เกิดขึ้น จงปล่อยให้สายลมเย็นพัดผ่านช่องว่างของชีวิต ความเจ็บปวดผิดหวังหาใช่สิ่งมั่นคงถาวร และมันจะถูกชำระล้างด้วยกลไกแห่งกาลเวลา สูดลมหายใจลึกๆ แล้วเดินต่อไป ไม่ต้องเร็ว ไม่ต้องช้า ไม่ต้องหยุด ไม่ต้องเคลื่อนไหว และอย่าได้จมไปกับท้องทะเลแห่งความเจ็บช้ำน้ำใจ เปิดใจ ยอมรับ แล้วปล่อยวาง แสงสว่างเกิดขึ้น ความสุขเล็กๆเกิดขึ้น สิ่งดีงามเกิดขึ้น เด็กโง่หายตัวไป เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เรียนรู้โลกตามความเป็นจริง... พศิน อินทรวงค์ ภาพ : http://zena.blic.rs/data/images/2012-09-12/30420_shutterstock_81448972.jpg?ver=1395062473 บทความคุณภาพจากเพจ "เรื่องดีๆมีข้อคิด" โลกสวย : http://on.fb.me/1R2Asvx สาระน่ารู้ดีๆเรื่องกาแฟ : http://on.fb.me/17FdAN3 มหัศจรรย์เห็ดหลินจือ : http://on.fb.me/17y51Cs ขำขัน มันส์ฮา : http://on.fb.me/1cnaPFM สูตรเด็ด เคล็ดอร่อย : http://on.fb.me/1YY0mV

กำลังใจจากความเจ็บปวด

หากจมอยู่ในมุมของตัวเอง  เราจะมองไม่เห็นอะไรเลย
แม้เป็นเรื่องง่ายดาย  ก็ไม่อาจมองเห็น
ต่อเมื่อเราถอยหลังออกมา

แล้วสร้างช่องว่างระหว่างเรากับสถานการณ์
เราก็จะมองเห็นว่า ไม่มีเรื่องใดที่ใหญ่โตเลย
ทุกเรื่องเข้ามาเพื่อผ่านไป  และผ่านไปเพื่อเข้ามา

เพียงแต่เราต้องรู้จักรอคอย อดทน
บางครั้งจงนั่งมองดูความเจ็บปวด
โดยไม่จำเป็นต้องพูดหรือทำอะไร

บางครั้งจงปล่อยให้น้ำตาไหลริน
และอย่าได้ส่งเสียงตะโกนให้ดังเกินไป
ร้องไห้บางก็ได้แต่อย่าฟูมฟาย
จนจิตวิญญาณของเราเตลิดเปิดเปิง

ในบางเวลาการไม่ทำอะไรก็ดีกว่าการทำอะไร
ทุกอย่างคือศิลปะของการปรับตัว ผสมกลมกลืน

จงอย่าทำอะไรเมื่อยังไม่ถึงเวลาที่ควรทำ
และจงทำทุกอย่างสุดแรงเกิดเมื่อถึงเวลาของมัน

ฤดูกาลต่างๆ นั้นมีเวลาของมัน
มีจุดสมดุล มีความพอเหมาะพอดีเป็นของตนเอง
และเราต้องรู้จักเรียนรู้ในสิ่งเหล่านี้

ฤดูร้อนผ่านไป ฤดูฝนผ่านไป ฤดูหนาวผ่านไป
อย่าได้สวมเสื้อกันหนาวในฤดูร้อน
อย่าได้ทอดทิ้งร่มคันใหญ่ในฤดูฝน
และอย่าได้ละเลยผ้าห่มอุ่นในฤดูอันหนาวเหน็บ

ขอให้เต้นรำไปกับวันเวลา
และสถานการณ์ตรงหน้าอย่างผู้ตื่นรู้

จงสร้างช่องว่างให้เกิดขึ้น
จงปล่อยให้สายลมเย็นพัดผ่านช่องว่างของชีวิต

ความเจ็บปวดผิดหวังหาใช่สิ่งมั่นคงถาวร
และมันจะถูกชำระล้างด้วยกลไกแห่งกาลเวลา

สูดลมหายใจลึกๆ แล้วเดินต่อไป
ไม่ต้องเร็ว ไม่ต้องช้า ไม่ต้องหยุด ไม่ต้องเคลื่อนไหว
และอย่าได้จมไปกับท้องทะเลแห่งความเจ็บช้ำน้ำใจ
เปิดใจ ยอมรับ แล้วปล่อยวาง

แสงสว่างเกิดขึ้น ความสุขเล็กๆเกิดขึ้น สิ่งดีงามเกิดขึ้น
เด็กโง่หายตัวไป เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เรียนรู้โลกตามความเป็นจริง...

พศิน อินทรวงค์
ภาพ : http://zena.blic.rs/data/images/2012-09-12/30420_shutterstock_81448972.jpg?ver=1395062473
บทความคุณภาพจากเพจ "เรื่องดีๆมีข้อคิด"

โลกสวย : http://on.fb.me/1R2Asvx
สาระน่ารู้ดีๆเรื่องกาแฟ : http://on.fb.me/17FdAN3
มหัศจรรย์เห็ดหลินจือ : http://on.fb.me/17y51Cs
ขำขัน มันส์ฮา : http://on.fb.me/1cnaPFM
สูตรเด็ด เคล็ดอร่อย : http://on.fb.me/1YY0mV