เดินจังหวะลูก
ผมมีลูกสาวตัวเล็กๆ น่ารักสองคน คนโตชื่อ โมเนต์ อายุห้าขวบ
กว่าๆ คนเล็กชื่อ เมนิ อายุสี่ขวบ กำลังอยู่ในวัยอ้อนพ่ออ้อนแม่
ไม่รู้ว่าใครติดใครกันแน่ รู้แต่ว่าผมต้องพยายามกลับบ้านให้ทัน
ก่อนสองสาวนอนหลับเกือบทุกวัน เสาร์อาทิตย์ก็ตัวติดกันตลอด
คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็มักจะนึกถึงแต่ว่า จะสอนลูกให้เป็นคนยังไง
ให้มีน้ำใจ ไหว้สวย ไม่งอแง นึกอะไรออกก็พยายามสอน ก็ไม่
ค่อยได้นึกว่าจะเรียนรู้อะไรจากลูกได้ เพราะลูกยังเด็กยังเล็กอยู่
แต่ด้วยความที่อยู่ด้วยกันตลอด มีบ่อยครั้งที่ลูกผมพูดหรือแสดง
ท่าทีอะไรที่ทำให้ผมต้องหยุดคิด และทบทวนตัวเองเป็นประจำ
เมื่อไม่นานมานี้ ผมพาเด็กๆ กับภรรยาไปเที่ยวอเมริกา ไปอยู่
หลายเมือง สองอาทิตย์ที่ไปเที่ยว เป็นสองอาทิตย์ที่ดีที่สุด
ช่วงหนึ่งในชีวิตผม ได้มีโอกาสตะลอนๆ ไปทั้งครอบครัว ได้
ผจญภัยเล็กๆ ตามที่ต่างๆ มีอุปสรรคบ้างนิดหน่อยพอเป็นน้ำจิ้ม
ได้เห็นตัวเล็กทั้งสองสนุกสนานกับของเล่นบ้าง ทิวทัศน์รอบ
ทางบ้าง เป็นความสุขเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ของคนเป็นพ่อเป็นแม่
ระ หว่างทางในหลายๆ ครั้ง ผมกับภรรยาก็จะเดินดูโน่นดูนี่เป็น
ปกติ ในจังหวะก้าวย่างของเราก็จะได้ยินเสียงเมนิ ลูกสาวคน
เล็กบ่นปวดขาเดินไม่ทัน เหนื่อย เวลาไปเดินในที่ที่คนเยอะ ก็มี
เผลอไปจับมือคนอื่น คิดว่าเป็นพ่อแม่บ้าง เราก็ได้แต่ขำๆ ใน
ตอนแรก แต่พอใช้ชีวิตด้วยกันตลอดเวลา มีจังหวะหนึ่งที่ลูกผม
บ่นว่า เดินไม่ทันซึ่งปกติผมก็คงไม่ได้สนใจอะไร แต่จังหวะนั้น
ผมบอกลูกว่า เดี๋ยวจะลองเดินก้าวช้าๆ เท่าลูกดู
ผมก็เลยลองเดินช้าๆ ช้ามาก เพราะลูกผมยังเล็ก ก้าวได้สั้นๆ
และไม่ไกล ผมพยายามเดินในจังหวะของลูก ช่วงแรกๆก็อึดอัด
นิดหน่อย ต้องก้าวเท้าถี่ๆ สั้นๆ แต่พอลองบ่อยๆ เข้า ผมก็เริ่ม
มองเห็นมุมของเขาว่า ทำไมเขาถึงเดินไม่ทัน ปวดขา หรือ
เหนื่อย เวลาเดินจังหวะผู้ใหญ่ พอเริ่มเห็นมุมแปลกๆ ของเด็ก
ผมก็เลยลองพยายามย่อตัวลงให้เท่าลูกในมุมที่เรามองเงยหน้า
ขึ้นไป ทำให้รู้สึกว่าผู้ใหญ่ในสายตาเขาเหมือนยักษ์ที่อยู่สูง มอง
ไม่ค่อยถนัด ถึงเข้าใจว่าทำไมเขาถึงจับมือคนผิดอยู่เรื่อยเวลา
คนเยอะๆ
หลังจากนั้น ผมก็พยายามเดินช้าลงให้ได้จังหวะของเขา พยา
ยามย่อตัวเวลาคุยกับลูก ลูกผมก็ดูจะสนุกขึ้น อารมณ์ดีขึ้น และ
ชอบมากเวลาพ่อย่อตัวคุยด้วย ลูกผมสอนให้ผมรู้จักสนใจจัง
หวะของคนอื่น ลองใช้จังหวะของคนอื่นในการดำเนินชีวิตบ้าง
ชีวิตของคนทำงาน หลายๆ ครั้งก็พยายามบงการให้คนอื่นเดิน
จังหวะเรา ไม่ได้เอาใจเขามาใส่ใจเรา
พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็จะพยายามลองสังเกตจังหวะคนอื่นดูทุกที
ที่ดิสนีย์แลนด์ ช่วงเที่ยงๆ ผมกับโมเนต์ ลูกสาวคนโตไปต่อคิว
ยาวเหยียดเพื่อซื้ออาหารกลางวัน รอตั้งสิบกว่านาที อยู่ดีๆ ก็มี
แม่ลูกตัวอ้วนๆ คู่นึงทำเนียนมาแซงคิวเอาโค้งสุดท้ายข้างหน้า
ผม คงเห็นว่าเราหน้าเอเชียดูใจดี ก็เลยเบียดซะอย่างนั้น ผมก็
เลือดขึ้นหน้า โมโหสุดๆ กำลังจะโวยวายด้วยความฉุน ก่อนจะ
โวยก็บอกโมเนต์ เพื่อให้ลูกเข้าใจว่าพ่อจะต้องโกรธเพราะอะไร
โมเนต์สะกิดแขนผม แล้วทำหน้าชิลล์มากๆ บอกผมว่า
" พ่อขา เขาอาจจะรีบก็ได้นะพ่อนะ "
ผมอึ้งไปพักใหญ่ ในหัวหายโกรธเป็นปลิดทิ้ง ดีใจที่ลูกมองโลก
ในแง่ดีแบบนี้ แถมรู้สึกตัวเองแย่มากๆ ที่ต้องให้ลูกสอนการมอง
โลก การให้อภัยระหว่างรอแถว ผมนึกถึงเพลงอื่นๆ อีกมากมาย
ของวงเฉลียงอยู่ในหัว
เด็กหนีไม่ยอมเรียน
โดดเรียนเพราะเหตุใด
ใครตอบได้ไหม
เด็กไปเพราะใจเบ่ง
แม่ให้ไปขายของ
ครูสอนไม่ดีเอง
เด็กรักเป็นนักเลง
อื่นๆ อีกมากมาย
เมื่อวานก่อนผมพาเด็กหญิงสองคนไปทำฟัน คุณหมอตรวจเจอ
ว่าโมเนต์ฟันผุต้องอุดฟันน้ำนม คุณหมอก็เลยทำการอุดให้ เรา
ก็คอยบอกโมเนต์ว่าถ้าเจ็บให้ยกมือขึ้น เพราะอุดฟันเด็กห้าขวบ
โดนเหงือก โดนปาก เด็กคงต้องเจ็บน่าดู ตลอดการอุดฟัน ผมก็
ถามเป็นระยะว่าเจ็บรึเปล่า โมเนต์ไม่ยกมือว่าเจ็บเลยซักครั้ง ผม
ก็นึกว่าคงไม่เป็นไร อุดเสร็จเรียบร้อยก็กลับบ้าน ระหว่างทาง
กลับบ้าน ผมก็ถามลูกว่า
"อุดฟันเจ็บมั้ย"
โมเนต์บอกว่า
"เจ็บมากเพราะโดนเหงือก"
ผมก็ถามต่อด้วย ความสงสัยว่า
"ทำไมไม่ยกมือ หรือร้องล่ะ"
โมเนต์บอกสั้นๆ ยิ้มอายๆ
" หนูอดทน อยากให้พ่อดีใจ "
หนูสอนพ่อเยอะเหลือเกิน ...
รายงานโดย : ธนา เธียรอัจฉริยะ รองประธานเจ้าหน้าที่บริหาร
บริษัท โทเทิ่ล แอ็คเซ็ส คอมมูนิเคชั่น : วันพุธที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2552
บทความคุณภาพจากเพจ #เรื่องดีๆมีข้อคิด
ภาพ : http://www.yokekungworld.com/2014/01/your-dream-your-inspiration/
#เห็ดหลินจือ
#Health_and_Wealth_Coffee
#โลกสวย
#ขำขันมันส์ฮา
#สูตรเด็ด_เคล็ดอร่อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น