"แม้นมี...วาสนา"
...ขอแค่บ้านแสนสงบสุข...
ไม่หวังอัครสถานหลังโตมั่นคง หากแต่แข็งแรงอบอุ่นด้วยความรักใคร่กลมเกลียว...
ไม่หวังบ้านสวยงามเลิศหรู หากแต่งามหมดจรดด้วยจิตใจของครอบครัวที่ปรารถนาดีต่อกัน.
ไม่หวังพร้อมสรรพสิ่งแวดล้อมแห่งสวนสวรรค์ หากแต่เป็นสังคมเอื้อเฟื้อ รายล้อมด้วยเพื่อนบ้านเป็นมิตร.
...ขอแค่มีงานที่รักเป็นเสาหลักรายได้...
ไม่หวังงานที่มีหน้ามีตาอวดใครๆ หากแต่เป็นงานที่ทำแล้วมีความสุข นายดี เพื่อนดี ลูกน้องดี...
ไม่หวังรายได้มหาศาล หากแต่สมความสามารถติดตัว เลี้ยงดูครอบครัวได้...สำคัญคือไม่มีหนี้สินจากสินทรัพย์เสื่อมราคาเพื่อรักษาหน้าตาในสังคม.
...ขอแค่มีคู่ชีวิตที่เข้าใจกัน...
ไม่หวังว่าต้องดีที่สุด หากแต่ดีสมกัน ศีลเสมอกัน...
ไม่หวังว่าสวย-หล่อลากดิน หากแต่เดินไปด้วยกันแล้วส่งเสริม...
ไม่หวังเป็นช้างเท้าหน้า-เท้าหลัง หากแต่เดินเคียงกันไปในทุกวันดี-ร้ายด้วยรอยยิ้ม.
...ขอแค่ลูกเป็นคนดีของสังคม...
ไม่หวังยัดเยียดให้ลูกเป็นที่หนึ่งในทุกด้าน หากแต่มีปัญญาเอาตัวรอดเลี้ยงดูตัวเองได้....
ไม่หวังให้ลูกโดดเด่นนำสมัย หากแต่อ่อนน้อมถ่อมตน รู้กาลเทศะ มีมารยาท จนใครๆ ที่ได้รู้จักเมตตาเอ็นดู และสำคัญ คือ มีปัญญาแยกแยะชั่ว-ดี...อย่าให้ใครด่ามาถึงพ่อแม่ว่า"ไม่สั่งสอน".
...ขอแค่บั้นปลายแห่งชีวิตที่สุขภาพดี...
ไม่หวังปั้นปลายประสบความสำเร็จเป็นตำนาน...หากแต่มีสุขภาพที่ดีตามวัย ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บทรมานตัวเองและคนรอบข้าง...
ไม่หวังลูกหลานคลานหมอบรอรับมรดกสมบัติเอาหน้า หากแต่ลูกหลานรักรู้คุณ น้อมรับมรดกแห่ง"วาสนา"ต่อไปเป็นมรดกล้ำค่า
...สุดท้ายหากยังเหลือ"วาสนา"...
ไม่หวังงานศพแห่งเกียรติยศ หากแต่ลมหายใจสุดท้ายที่สงบ พร้อมหน้าลูกหลานร่ำลา.
_________________________
...ตั้งจิตอธิษฐานจะทำให้ได้ดั่งหวัง ด้วยขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นองค์พยานในมุ่งมั่น...มิใช่ดลบันดาล...
...ตั้งใจกราบพระผู้ปฏิบัติดี เพื่อชี้แนะเข็มทิศทางไปสู่"วาสนา"...มิหวังปาฏิหาริย์แห่งคุณวิเศษคุณพระ...
...บทสรุปแห่ง...มี หรือ ไม่มี "วาสนา" นั้นไซร้...เราทุกคนล้วน...เลือกได้เองอย่างแท้จริง.
นุสนธิ์บุคส์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น