วันจันทร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2559

"ทำไปเพราะความรัก" หมีโคล่า เจอลูกนกถูกทิ้ง หมีจึงเอาลูกนกมาดูแล แล้วเป็นพ่อให้ลูกนก เมื่อถึงเวลา ลูกนกต้องฝึกบิน ลูกนกถามหมี "พ่อจ๋าหนูจะบินได้อย่างไร" หมีบอกไปว่า "เดี๋ยวพ่อบินให้ดู" หมีกระโดดจากยอดไม้แล้วกระพือแขนเร็ว ๆ เพื่อให้ลอยขึ้น แต่ทุกครั้ง หมีก็จะหล่นลงพื้น ด้วยความหนักของตัว หมีทำแบบนี้ทุกวัน ให้ลูกนกดู แล้วบอกลูกนก ให้กระพือปีกแรง ๆ ตาม "พ่อไม่เห็นบินได้เลย" ลูกนกถาม "เพราะพ่ออ้วนไง แต่ลูกบินได้นะ ลองทำดูสิ" หมีบอกลูกนก "พ่อเธอไม่มีทางบินได้หรอก เพราะพ่อเธอไม่ใช่นก" ต้นไม้กระซิบบอกลูกนก "ถ้าพ่อบินไม่ได้ พ่อจะทำอย่างนั้นทุกวันทำไม" ลูกนกถามต้นไม้ "วันไหนเธอมีคนที่เธอรักสุดหัวใจ เธอจะเข้าใจเอง" ต้นไม้ตอบ ลูกนกมองหมีที่ตัวเต็มไปด้วยแผล แล้วถามว่า "พ่อบินไม่ได้ พ่อจะพยายามบินทำไม" หมียิ้มแล้วลูบหัวลูกนกเบา ๆ พร้อมบอกว่า " การพยายามทำอะไรเพื่อคนที่เรารัก มันไม่มีขีดจำกัดหรอก มันทำได้ทุกอย่าง พ่ออยากให้หนูบินได้ เพื่อที่สักวันหนูโตขึ้น จะได้บินออกไปดูโลกกว้าง บินออกไปเห็นอะไรใหม่ ๆ บินออกไปหากิน และเจอคนดีๆที่พร้อมจะเคียงข้างหนู พ่อรักหนูนะ " ลูกนกไม่ตอบอะไร ปล่อยตัวลงไป กระพือปีกให้แรง แล้วก็บินออกไปสู้ท้องฟ้ากว้างใหญ่ มีเพียงหมีที่มองจากต้นไม้ต้นนั้น ด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขและน้ำตาจากความใจหาย เขาไม่รู้ว่าลูกนกจะบินไปไหน เขาไม่รู้ว่าลูกนกจะบินไปหาใคร แต่เขารู้ว่า ลูกนกบินได้แล้ว เขาก็สุขใจ ตะวันกำลังลับลา หมีนั่งเช็ดแผลตัวเอง พร้อมกับมองเงาฝูงนกที่บินตรงขอบฟ้า แล้วหวังว่าจะมีลูกที่เขารักบินอยู่ในนั้น ก่อนหลับตาไปด้วยความเหนื่อยล้าแต่สุขใจ ไม่ทันได้หลับสนิท ก็มีอะไรแผ่นใหญ่ๆมาห่มไว้ หมีลืมตา เห็นลูกนกกำลังบินคาบใบไม้มาห่มให้ พร้อมกับอาหารและหญ้าสมุนไพรไว้ให้ใส่แผล ลูกนกบินลงบนไหล่หมีอย่างเบา ๆ แล้วกระซิบที่หูไปว่า " หนูก็รักพ่อนะ " ชอบบทความนี้มากอ่านแล้วน้ำตาซึมทุกครั้ง Cr.ชูชาติ ภาพ : http://www.holidaythai.com/lookling/blogs-3541.htm #ThammanoonsFC #เรื่องดีๆมีข้อคิด Line : ts2502 Instagram : th.thamma

"ทำไปเพราะความรัก"

หมีโคล่า เจอลูกนกถูกทิ้ง
หมีจึงเอาลูกนกมาดูแล
แล้วเป็นพ่อให้ลูกนก

เมื่อถึงเวลา ลูกนกต้องฝึกบิน
ลูกนกถามหมี
"พ่อจ๋าหนูจะบินได้อย่างไร"
หมีบอกไปว่า
"เดี๋ยวพ่อบินให้ดู"

หมีกระโดดจากยอดไม้แล้วกระพือแขนเร็ว ๆ เพื่อให้ลอยขึ้น
แต่ทุกครั้ง หมีก็จะหล่นลงพื้น ด้วยความหนักของตัว
หมีทำแบบนี้ทุกวัน ให้ลูกนกดู
แล้วบอกลูกนก ให้กระพือปีกแรง ๆ ตาม

"พ่อไม่เห็นบินได้เลย"
ลูกนกถาม
"เพราะพ่ออ้วนไง แต่ลูกบินได้นะ
ลองทำดูสิ"
หมีบอกลูกนก

"พ่อเธอไม่มีทางบินได้หรอก เพราะพ่อเธอไม่ใช่นก"
ต้นไม้กระซิบบอกลูกนก
"ถ้าพ่อบินไม่ได้ พ่อจะทำอย่างนั้นทุกวันทำไม"
ลูกนกถามต้นไม้
"วันไหนเธอมีคนที่เธอรักสุดหัวใจ
เธอจะเข้าใจเอง"
ต้นไม้ตอบ

ลูกนกมองหมีที่ตัวเต็มไปด้วยแผล
แล้วถามว่า
"พ่อบินไม่ได้ พ่อจะพยายามบินทำไม"
หมียิ้มแล้วลูบหัวลูกนกเบา ๆ
พร้อมบอกว่า
" การพยายามทำอะไรเพื่อคนที่เรารัก
มันไม่มีขีดจำกัดหรอก มันทำได้ทุกอย่าง
พ่ออยากให้หนูบินได้ เพื่อที่สักวันหนูโตขึ้น
จะได้บินออกไปดูโลกกว้าง
บินออกไปเห็นอะไรใหม่ ๆ บินออกไปหากิน
และเจอคนดีๆที่พร้อมจะเคียงข้างหนู
พ่อรักหนูนะ "

ลูกนกไม่ตอบอะไร
ปล่อยตัวลงไป กระพือปีกให้แรง
แล้วก็บินออกไปสู้ท้องฟ้ากว้างใหญ่
มีเพียงหมีที่มองจากต้นไม้ต้นนั้น
ด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขและน้ำตาจากความใจหาย
เขาไม่รู้ว่าลูกนกจะบินไปไหน
เขาไม่รู้ว่าลูกนกจะบินไปหาใคร
แต่เขารู้ว่า ลูกนกบินได้แล้ว เขาก็สุขใจ
ตะวันกำลังลับลา หมีนั่งเช็ดแผลตัวเอง
พร้อมกับมองเงาฝูงนกที่บินตรงขอบฟ้า
แล้วหวังว่าจะมีลูกที่เขารักบินอยู่ในนั้น
ก่อนหลับตาไปด้วยความเหนื่อยล้าแต่สุขใจ

ไม่ทันได้หลับสนิท ก็มีอะไรแผ่นใหญ่ๆมาห่มไว้
หมีลืมตา เห็นลูกนกกำลังบินคาบใบไม้มาห่มให้
พร้อมกับอาหารและหญ้าสมุนไพรไว้ให้ใส่แผล
ลูกนกบินลงบนไหล่หมีอย่างเบา ๆ
แล้วกระซิบที่หูไปว่า
" หนูก็รักพ่อนะ "

ชอบบทความนี้มากอ่านแล้วน้ำตาซึมทุกครั้ง

Cr.ชูชาติ
ภาพ : http://www.holidaythai.com/lookling/blogs-3541.htm
#ThammanoonsFC
#เรื่องดีๆมีข้อคิด
Line : ts2502
Instagram : th.thamma

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น