ซึ้งใจ ถูกรัก...
ศาสตราจารย์ผู้เกษียณอายุราชการคนหนึ่ง
ใช้ชีวิตช่วงบั้นปลายกับภรรยาเฒ่าอย่างมีความสุข
ตื่นเช้ามาไปตลาด จับจ่ายซื้อของเล็กๆน้อยๆ
บ่ายคล้อยออกไปดื่มชากาแฟตามร้านของเหล่าลูกศิษย์
ค่ำๆหลังทานอาหารเย็น สองสามีภรรยานั่งอ่านนิตยสาร
ไม่ก็เช็คภาพถ่ายในไลน์ที่บุตรสาวเพียงคนเดียวมักส่งมาให้
เธออยู่อเมริกา
เช้าวันหนึ่งเมื่อเดือนก่อน
ตอนที่เขาลุกจากเตียง มือทาบกับผ้าปูที่นอนที่ชื้นด้วยน้ำ
"ยายแก่ เธอฉี่รดที่นอนเหรอ?"
เขาเอ่ยหยอกภรรยาเฒ่า
ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับของฝ่ายภรรยา!
เธอสิ้นลมไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว...
"อย่าโศกเศร้าเสียใจ ภรรยาของคุณเธอไปในที่ๆดีที่สุดแล้ว"
"ให้ผมมานอนเป็นเพื่อนอาจารย์ไหมครับ
สมชัยและวีณาก็จะมาด้วยนะครับ"
คำปลอบประโลมใจที่เพื่อนๆและเหล่าลูกศิษย์
เข้ามาปลอบประโลมใจ
แต่เขายังคงยืนนิ่ง ปฏิเสธด้วยใบหน้าเรียบเฉย
เงียบขรึมเหมือนที่เขาเป็นอยู่ในก่อนหน้านั้น
คืนหนึ่ง เขาเขียนจดหมายยืดยาวถึงลูกสาวเพียงคนเดียว
ด้วยหน้าที่การงานทำให้เธอกลับมาส่งคุณแม่ไม่ทัน
ชายชราหยิบจดหมายขึ้นมาจูบ
"ลาก่อนลูกรัก"
เขาวางจดหมายและหยิบขวดยานอนหลับขึ้นมา
ข้างขวดยานอนหลับเหมือนภรรยาของเขากำลังยิ้มให้
จู่ๆ เสียงโทรศัพท์บนหัวนอนก็ดังขึ้น
"พ่อค่ะ ตอนนี้หนูอยู่สนามบินแล้วค่ะ
เจ้านายใจดีให้หนูลาพักร้อนมาอยู่เป็นเพื่อพ่อหนึ่งเดือนค่ะ
อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันนะคะพ่อ หนูรักพ่อค่ะ"
หลังจากศาตราจารย์เล่าให้ลูกศิษย์ฟังเสร็จ
เขาก็ยกแก้วน้ำชาขึ้นดื่ม
"คุณรู้ไหม อะไรที่ทำให้คนเลิกคิดฆ่าตัวตาย"
"ไม่รู้ครับท่าน"
ลูกศิษย์เก่าของชายชราตอบ
"ไม่ใช่คำสอนในศาสนา ไม่ใช่นักจิตวิทยา ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง แต่มันคือความรู้สึกง่ายๆที่เรียกว่าถูกรัก นั่นก็คือยังมีคนที่รักเราอยู่"
.....
คุณรักคนรอบข้างคุณหรือยัง?
ที่มา : https://www.facebook.com/NusonBooks/photos/a.286417594859673.1073741828.286409091527190/811445215690239/?type=3
ภาพ : http://www.sohu.com/a/136081387_750239
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น