***.....จากศิษย์....ถึงอาจารย์.....**** ลูกศิษย์ - ทำไมใบไม้ต้องร่วงด้วยครับ อาจารย์ - ใบไม้ร่วงเพราะถึงเวลาของมันแล้ว ลูกศิษย์ - เวลาของมันเป็นยังไงหรือครับ อาจารย์ - เมื่อมันผลิบานจนถึงที่สุดแล้วก็ย่อม ร่วงโรยเป็นธรรมดา เปรียบดั่งเช่นชีวิต คนเราที่เติบโตจนเต็มที่แล้ว ก็ต้องแก่ เฒ่าเป็นธรรมดาฉันใด ต้นไม้ใบหญ้าก็ ไม่ต่างกันฉันนั้น ลูกศิษย์ - ทำไมฤดูใบไม้ร่วงฟังดูแล้วเศร้าจังครับ อาจารย์ - มันฟังแล้วรู้สึกเศร้า ก็อาจจะเป็นเพราะ ว่าวันที่สดใสของฤดูร้อนกำลังจะจากไป เหมือนกับเวลาที่มีแต่ความสุขของชีวิต ใกล้จะหมดลงทุกทีๆ ลูกศิษย์ - ทำไมฤดูใบไม้ร่วงถึงมืดครึ้มขมุกขมัว ตลอดเวลาล่ะครับ อาจารย์ - คงเป็นเพราะลมหนาวพัดพาเมฆฝน ผ่านมา เปรียบดังช่วงเวลาของชีวิตคน ที่มีแต่ความทุกข์ แต่ไม่นานมันก็จะผ่าน ไป เช่นเดียวกันกับที่ลมร้อน จะกลับมา ช่วยพัดพาหมู่เมฆเหล่านั้นให้คลี่คลาย ออกไปอีกครั้ง ลูกศิษย์ - แล้วฤดูร้อนจะกลับมาสดใสอีกไหมครับ อาจารย์ - ฤดูร้อนจะกลับมาอีก อาจจะสดใสบ้าง ลูกศิษย์ - ทำไมอาจจะสดใสบ้างล่ะครับ อาจารย์ - เป็นเรื่องที่คาดเดาได้ยาก ฤดูร้อนถึงแม้ อากาศจะแจ่มใส แต่บางครั้งก็จะมีมรสุม พัดผ่านมาด้วย ชีวิตคนก็เช่นกัน ที่บางครั้งก็มีความสุข และบางครั้งก็เป็นทุกข์ ลูกศิษย์ - แล้วมันจะกลับมาสดใสเหมือนเดิม ไหมครับ อาจารย์ - ย่อมกลับมาสดใสอีกครั้ง แต่จะเหมือน เดิมหรือไม่ย่อมไม่มีใครรู้ อาจจะสดใส ขึ้นกว่าเดิม หรือน้อยลงกว่าเดิมก็ได้ ลูกศิษย์ - เพราะอะไรหรือครับ อาจารย์ - เหมือนชีวิตคน เมื่อเวลาเปลี่ยนไป ความรู้สึกที่เคยมี ย่อมจะเปลี่ยนตามไป ด้วย เพราะเราเองก็จะโตขึ้น และมองใน สิ่งที่เคยมองด้วยความคิดที่แตกต่างไป จากเดิม เราอาจจะยังชอบมันอยู่ อาจจะ มากกว่าเดิมหรืออาจจะน้อยลงกว่าเดิม หรืออาจจะไม่ชอบมันเลยก็ได้ ลูกศิษย์ - ทำอย่างไรให้มองในสิ่งที่เคยชอบให้ เหมือนเดิมล่ะครับ อาจารย์ - การมองในสิ่งที่เราชอบให้เหมือนเดิม นั้นทำได้ไม่ยากเลย ความจริงแล้วเราไม่ ต้องไปเปลี่ยนอะไรเลยด้วยซ้ำไป คำ ตอบก็อยู่ในคำถามอยู่แล้วก็คือว่า "ชอบให้เหมือนเดิม" จำความรู้สึกครั้งแรกที่เราชอบมันได้ หรือไม่ เราชอบมันเพราะมันเป็นมัน เพราะเราไม่หวังอะไรกับมันมากไปกว่า ที่"มันเป็น" เท่านั้นแหละเราก็จะชอบมัน ได้ "เหมือนเดิม" ลูกศิษย์ - แล้วถ้ามันเปลี่ยนไปแล้วล่ะครับ อาจารย์ - อาจเป็นเพราะเราเองก็เปลี่ยนไปแล้ว เช่นกัน ลูกศิษย์ - ใบไม้ร่วง แล้วมันไปไหนหรือครับ อาจารย์ - ใบไม้ร่วงลงดิน และสลายกลายเป็นปุ๋ย ไปเลี้ยงลำต้นมันอีกครั้ง ลูกศิษย์ - แต่ต้นไม้ที่ไม่มีใบดูไม่สวยเลยนะครับ อาจารย์ - แม้มันจะดูไม่สวย แต่มันก็แข็งแรงขึ้น เพราะปุ๋ยที่มันได้รับจากใบของมันเอง... เปรียบเหมือนหัวใจของคนเราที่บอบช้ำ แต่ไม่นานก็จะเริ่มแข็งแกร่งขึ้นมาอีก เพราะบทเรียนของชีวิตที่ได้รับมา ลูกศิษย์ - แล้วจะทำอย่างไรไม่ให้บอบช้ำล่ะครับ อาจารย์ - ถ้าไม่บอบช้ำ แล้วเราจะเรียนรู้วิธีที่จะไม่ ให้มันบอบช้ำได้หรือ ลูกศิษย์ - ทำไมอาจารย์จึงรู้คำตอบล่ะครับ อาจารย์ - ก็เพราะว่าอาจารย์เคยบอบช้ำมาแล้วจึง ได้เรียนรู้ ลูกศิษย์ - .......ผมเข้าใจแล้วครับ.. Cr . บัว พ้นน้ำ Cr . Lhin Ariya

***.....จากศิษย์....ถึงอาจารย์.....****

ลูกศิษย์ - ทำไมใบไม้ต้องร่วงด้วยครับ

อาจารย์ - ใบไม้ร่วงเพราะถึงเวลาของมันแล้ว

ลูกศิษย์ - เวลาของมันเป็นยังไงหรือครับ

อาจารย์ - เมื่อมันผลิบานจนถึงที่สุดแล้วก็ย่อม
               ร่วงโรยเป็นธรรมดา เปรียบดั่งเช่นชีวิต
                คนเราที่เติบโตจนเต็มที่แล้ว ก็ต้องแก่     
                เฒ่าเป็นธรรมดาฉันใด ต้นไม้ใบหญ้าก็
                ไม่ต่างกันฉันนั้น

ลูกศิษย์ - ทำไมฤดูใบไม้ร่วงฟังดูแล้วเศร้าจังครับ

อาจารย์ - มันฟังแล้วรู้สึกเศร้า ก็อาจจะเป็นเพราะ
               ว่าวันที่สดใสของฤดูร้อนกำลังจะจากไป
               เหมือนกับเวลาที่มีแต่ความสุขของชีวิต
               ใกล้จะหมดลงทุกทีๆ

ลูกศิษย์ - ทำไมฤดูใบไม้ร่วงถึงมืดครึ้มขมุกขมัว
               ตลอดเวลาล่ะครับ

อาจารย์ - คงเป็นเพราะลมหนาวพัดพาเมฆฝน
               ผ่านมา เปรียบดังช่วงเวลาของชีวิตคน
               ที่มีแต่ความทุกข์ แต่ไม่นานมันก็จะผ่าน
               ไป เช่นเดียวกันกับที่ลมร้อน จะกลับมา
               ช่วยพัดพาหมู่เมฆเหล่านั้นให้คลี่คลาย
               ออกไปอีกครั้ง

ลูกศิษย์ - แล้วฤดูร้อนจะกลับมาสดใสอีกไหมครับ

อาจารย์ - ฤดูร้อนจะกลับมาอีก อาจจะสดใสบ้าง

ลูกศิษย์ - ทำไมอาจจะสดใสบ้างล่ะครับ

อาจารย์ - เป็นเรื่องที่คาดเดาได้ยาก ฤดูร้อนถึงแม้
               อากาศจะแจ่มใส แต่บางครั้งก็จะมีมรสุม
               พัดผ่านมาด้วย
               ชีวิตคนก็เช่นกัน ที่บางครั้งก็มีความสุข
               และบางครั้งก็เป็นทุกข์

ลูกศิษย์ - แล้วมันจะกลับมาสดใสเหมือนเดิม
               ไหมครับ

อาจารย์ - ย่อมกลับมาสดใสอีกครั้ง แต่จะเหมือน  
               เดิมหรือไม่ย่อมไม่มีใครรู้ อาจจะสดใส    
               ขึ้นกว่าเดิม หรือน้อยลงกว่าเดิมก็ได้

ลูกศิษย์ - เพราะอะไรหรือครับ

อาจารย์ - เหมือนชีวิตคน เมื่อเวลาเปลี่ยนไป
               ความรู้สึกที่เคยมี ย่อมจะเปลี่ยนตามไป
               ด้วย เพราะเราเองก็จะโตขึ้น และมองใน
               สิ่งที่เคยมองด้วยความคิดที่แตกต่างไป
               จากเดิม เราอาจจะยังชอบมันอยู่ อาจจะ
               มากกว่าเดิมหรืออาจจะน้อยลงกว่าเดิม
               หรืออาจจะไม่ชอบมันเลยก็ได้

ลูกศิษย์ - ทำอย่างไรให้มองในสิ่งที่เคยชอบให้
               เหมือนเดิมล่ะครับ

อาจารย์ - การมองในสิ่งที่เราชอบให้เหมือนเดิม
               นั้นทำได้ไม่ยากเลย ความจริงแล้วเราไม่     
               ต้องไปเปลี่ยนอะไรเลยด้วยซ้ำไป คำ
               ตอบก็อยู่ในคำถามอยู่แล้วก็คือว่า
               "ชอบให้เหมือนเดิม"

               จำความรู้สึกครั้งแรกที่เราชอบมันได้
               หรือไม่ เราชอบมันเพราะมันเป็นมัน
               เพราะเราไม่หวังอะไรกับมันมากไปกว่า 
               ที่"มันเป็น" เท่านั้นแหละเราก็จะชอบมัน
               ได้ "เหมือนเดิม"

ลูกศิษย์ - แล้วถ้ามันเปลี่ยนไปแล้วล่ะครับ

อาจารย์ - อาจเป็นเพราะเราเองก็เปลี่ยนไปแล้ว
               เช่นกัน

ลูกศิษย์ - ใบไม้ร่วง แล้วมันไปไหนหรือครับ

อาจารย์ - ใบไม้ร่วงลงดิน และสลายกลายเป็นปุ๋ย
                ไปเลี้ยงลำต้นมันอีกครั้ง

ลูกศิษย์ - แต่ต้นไม้ที่ไม่มีใบดูไม่สวยเลยนะครับ

อาจารย์ - แม้มันจะดูไม่สวย แต่มันก็แข็งแรงขึ้น
               เพราะปุ๋ยที่มันได้รับจากใบของมันเอง...

               เปรียบเหมือนหัวใจของคนเราที่บอบช้ำ
               แต่ไม่นานก็จะเริ่มแข็งแกร่งขึ้นมาอีก
               เพราะบทเรียนของชีวิตที่ได้รับมา

ลูกศิษย์ - แล้วจะทำอย่างไรไม่ให้บอบช้ำล่ะครับ

อาจารย์ - ถ้าไม่บอบช้ำ แล้วเราจะเรียนรู้วิธีที่จะไม่  
               ให้มันบอบช้ำได้หรือ

ลูกศิษย์ - ทำไมอาจารย์จึงรู้คำตอบล่ะครับ

อาจารย์ - ก็เพราะว่าอาจารย์เคยบอบช้ำมาแล้วจึง
               ได้เรียนรู้

ลูกศิษย์ - .......ผมเข้าใจแล้วครับ..

Cr . บัว พ้นน้ำ
Cr . Lhin Ariya