ความหวังดีของลูกสาว เหล่าหวังมีลูกสาวคนหนึ่ง อยู่ในโอวาท ไม่เคยทำให้เขาและภรรยาต้องกังวล อีกทั้งพวกเขาก็ไม่ มีเวลาเอาใจใส่ลูกสาวจริงๆ ทุกๆวัน ตื่นแต่เช้าเพื่อยุ่งกับการทำธุรกิจค้าส่งพืชผักจนถึงมืดค่ำ วันหนึ่ง เหล่าหวังและภรรยากำลังยุ่งกับงานในร้าน ทันใดนั้น ก็ได้รับโทรศัพท์ที่ไม่คุ้นเคย เป็น คุณครูของลูกสาวที่โทรฯมา คุณครูบอกว่า ลูกสาวอยู่ในโรงเรียนไม่ตั้งใจเรียน อีกทั้งยังริมีแฟน คาดหวังให้ผู้ปกครองดูแลเอาใจใส่ และชี้แนะมากขึ้น มิเช่นนั้นแล้ว จะทำให้การเรียนเสียหาย จะหมดหวังกับการที่จะสอบเข้ามหาลัย เหล่าหวังได้ยินเช่นนี้ อารมณ์โมโหโกรธลุกโชนสุดขีดขึ้นมาทันที ถือพลั่วเหล็กที่วางอยู่ตรงประ ตู แล้ววิ่งกลับไปบ้าน ภรรยาของเหล่าหวังตกใจช็อกจนตะลึง เร่งรีบปิดร้านแล้วตามกลับไปบ้าน ระหว่างที่เดินกลับไปบ้าน เตือนเหล่าหวังไปด้วยว่า " เธออย่าโง่ไปหน่อยเลย ลูกสาวเพิ่งจะอายุ 16 จะคุยเรื่องความรักได้อย่างไรกัน พบปะลูกสาวแล้ว สอบถามให้แน่ชัดก่อน... " เหล่าหวังมองค้อนให้แล้วพูดว่า " ถามอะไรกัน ยังจะต้องถามอีกหรือ คุณครูโทรศัพท์มาหาถึง- ร้านแล้ว ไม่ใช่เรื่องจริงจะกุเรื่องขึ้นมาหรือ เห็นได้อย่างชัดเจน เหมือนตัวเห่าที่เกาะอยู่บนศีรษะ ของคนหัวล้าน " พูดจบเร่งฝีเท้าไวขึ้นด้วยความโกรธ ภรรยายังคงไม่เชื่อ ลูกสาวเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง อุปนิสัยเป็นอย่างไรเธอรู้ดี ไม่ใช่ประ เภทเหลาะแหละอย่างแน่นอน แต่เหล่าหวังซึ่งโกรธจนหน้าเขียว ไม่เข้าใจลึกซึ้งพอ เห็นเขาก้าว เดินอย่างเร็ว เธอได้แต่เพิ่มความเร็วของฝีเท้า เกรงกลัวว่าลูกสาวจะโดนตีจริงๆ ทั้งสองคนรีบกลับมาถึงบ้าน เหล่าหวังถึบประตูบ้านออก เห็นลูกสาวยืนยิ้มเฉ่งอยู่ เหล่าหวังไม่ พูดพร่ำทำเพลง เดินเข้าไปหาแล้วตบเธอหนึ่งฉาด ทำให้ลูกสาวเธอยืนตะลึงช็อกอยู่กับที่ จาก นั้นเธอหันหลังกลับไปมองคุณอาหญิงซึ่งยกขนมเค้กอยู่ด้านหลัง แล้วปล่อนโฮออกมา ยามนี้..เหล่าหวังจึงมองเห็นน้องสาวของตนเอง ซึ่งยกขนมเค้กยืนอยู่ด้านหลังของลูกสาว ตะลึง ชั่วครู่ " นี่..นี่.." น้องสาวชี้ไปที่ขนมเค้กแล้วพูดว่า " พี่..วันนี้วันเกิดของพี่ ว่าจะทำให้พี่ประหลาดใจ ดังนั้น พวก เราแกล้งปลอมตัวเป็นคุณครู จะได้หลอกพวกพี่กลับมา แต่..ปฏิกิริยาของพวกพี่ รู้สึกว่าจะรุนแรง ไปน่ะ " เหล่าหวังสองสามีภรรยาสบตากัน ยังไม่เข้าใจความหมายในทันที น้องสาวจูงแขนของหลาน สาวไว้แล้วพูดว่า " พวกพี่วันๆยุ่งอยู่กับการหาเงิน ไม่เคยเอาใจใส่ลูกสาว หากลูกสาวเปลี่ยน แปลงไปเป็นเช่นนั้นจริง พวกพี่ตอนนี้ มาด่ามาตีไม่รู้สึกว่าสายเกินไปแล้วหรือ เด็กจะจัดงานวัน เกิดให้ เค้นความคิดออกมาจนหมด ที่ได้กลับคืนมา คือ ฝ่ามือหนึ่งฉาด " เหล่าหวังทิ้งพลั่วเหล็กลงดังเพล้ง บิดมือไปมาแล้วพูดว่า " นี่..นี่..จะจัดงานวันเกิดบอกมาตรงๆก็ ได้แล้ว " น้องสาวมองค้อนเหล่าหวังแล้วพูดว่า " ปีก่อนจะจัดงานวันเกิดให้ แต่พี่ยังไงก็ไม่ยอม ปี นี้จึงคิดแผนการนี้ขึ้นมา " เหล่าหวังได้แต่หัวเราะ แฮะ..แฮะ.. ส่วนภรรยาของเขาก็โอบกอดลูก สาวไว้ในอ้อมอก แล้วหัวเราะออกมาเช่นกัน *** แรงกดดันในการดำเนินชีวิตหนักหนายิ่ง บังคับให้พวกเราทุกๆวันล้วนยุ่งอยู่กับการงาน ทว่า เงินนั้นหาอย่างไรก็ไม่หมด มีความจำเป็นอย่างยิ่งระหว่างที่ยุ่งอยู่นั้น สมควรหยุดเสียบ้าง เพื่อเอาใจใส่พ่อแม่ และลูกชาย~หญิง ของตัวเองบ้าง ที่สำคัญสุดยังคงเป็นการเอาใจใส่ ตนเองบ้าง การดำเนินชีวิตเช่นนี้ จึงจะมีความสุขที่แท้จริง Niwat Rungvicha

ความหวังดีของลูกสาว

เหล่าหวังมีลูกสาวคนหนึ่ง อยู่ในโอวาท ไม่เคยทำให้เขาและภรรยาต้องกังวล อีกทั้งพวกเขาก็ไม่
มีเวลาเอาใจใส่ลูกสาวจริงๆ ทุกๆวัน ตื่นแต่เช้าเพื่อยุ่งกับการทำธุรกิจค้าส่งพืชผักจนถึงมืดค่ำ

วันหนึ่ง เหล่าหวังและภรรยากำลังยุ่งกับงานในร้าน ทันใดนั้น ก็ได้รับโทรศัพท์ที่ไม่คุ้นเคย เป็น
คุณครูของลูกสาวที่โทรฯมา คุณครูบอกว่า ลูกสาวอยู่ในโรงเรียนไม่ตั้งใจเรียน อีกทั้งยังริมีแฟน
คาดหวังให้ผู้ปกครองดูแลเอาใจใส่ และชี้แนะมากขึ้น มิเช่นนั้นแล้ว จะทำให้การเรียนเสียหาย
จะหมดหวังกับการที่จะสอบเข้ามหาลัย

เหล่าหวังได้ยินเช่นนี้ อารมณ์โมโหโกรธลุกโชนสุดขีดขึ้นมาทันที ถือพลั่วเหล็กที่วางอยู่ตรงประ
ตู แล้ววิ่งกลับไปบ้าน ภรรยาของเหล่าหวังตกใจช็อกจนตะลึง เร่งรีบปิดร้านแล้วตามกลับไปบ้าน
ระหว่างที่เดินกลับไปบ้าน เตือนเหล่าหวังไปด้วยว่า " เธออย่าโง่ไปหน่อยเลย ลูกสาวเพิ่งจะอายุ
16 จะคุยเรื่องความรักได้อย่างไรกัน พบปะลูกสาวแล้ว สอบถามให้แน่ชัดก่อน... "

เหล่าหวังมองค้อนให้แล้วพูดว่า " ถามอะไรกัน ยังจะต้องถามอีกหรือ คุณครูโทรศัพท์มาหาถึง-
ร้านแล้ว ไม่ใช่เรื่องจริงจะกุเรื่องขึ้นมาหรือ เห็นได้อย่างชัดเจน เหมือนตัวเห่าที่เกาะอยู่บนศีรษะ
ของคนหัวล้าน " พูดจบเร่งฝีเท้าไวขึ้นด้วยความโกรธ

ภรรยายังคงไม่เชื่อ ลูกสาวเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง อุปนิสัยเป็นอย่างไรเธอรู้ดี ไม่ใช่ประ
เภทเหลาะแหละอย่างแน่นอน แต่เหล่าหวังซึ่งโกรธจนหน้าเขียว ไม่เข้าใจลึกซึ้งพอ เห็นเขาก้าว
เดินอย่างเร็ว เธอได้แต่เพิ่มความเร็วของฝีเท้า เกรงกลัวว่าลูกสาวจะโดนตีจริงๆ

ทั้งสองคนรีบกลับมาถึงบ้าน เหล่าหวังถึบประตูบ้านออก เห็นลูกสาวยืนยิ้มเฉ่งอยู่ เหล่าหวังไม่
พูดพร่ำทำเพลง เดินเข้าไปหาแล้วตบเธอหนึ่งฉาด ทำให้ลูกสาวเธอยืนตะลึงช็อกอยู่กับที่ จาก
นั้นเธอหันหลังกลับไปมองคุณอาหญิงซึ่งยกขนมเค้กอยู่ด้านหลัง แล้วปล่อนโฮออกมา

ยามนี้..เหล่าหวังจึงมองเห็นน้องสาวของตนเอง ซึ่งยกขนมเค้กยืนอยู่ด้านหลังของลูกสาว ตะลึง
ชั่วครู่ " นี่..นี่.."

น้องสาวชี้ไปที่ขนมเค้กแล้วพูดว่า " พี่..วันนี้วันเกิดของพี่ ว่าจะทำให้พี่ประหลาดใจ ดังนั้น พวก
เราแกล้งปลอมตัวเป็นคุณครู จะได้หลอกพวกพี่กลับมา แต่..ปฏิกิริยาของพวกพี่ รู้สึกว่าจะรุนแรง
ไปน่ะ "

เหล่าหวังสองสามีภรรยาสบตากัน ยังไม่เข้าใจความหมายในทันที น้องสาวจูงแขนของหลาน สาวไว้แล้วพูดว่า " พวกพี่วันๆยุ่งอยู่กับการหาเงิน ไม่เคยเอาใจใส่ลูกสาว หากลูกสาวเปลี่ยน แปลงไปเป็นเช่นนั้นจริง พวกพี่ตอนนี้ มาด่ามาตีไม่รู้สึกว่าสายเกินไปแล้วหรือ เด็กจะจัดงานวัน เกิดให้ เค้นความคิดออกมาจนหมด ที่ได้กลับคืนมา คือ ฝ่ามือหนึ่งฉาด "

เหล่าหวังทิ้งพลั่วเหล็กลงดังเพล้ง บิดมือไปมาแล้วพูดว่า " นี่..นี่..จะจัดงานวันเกิดบอกมาตรงๆก็
ได้แล้ว " น้องสาวมองค้อนเหล่าหวังแล้วพูดว่า " ปีก่อนจะจัดงานวันเกิดให้ แต่พี่ยังไงก็ไม่ยอม ปี
นี้จึงคิดแผนการนี้ขึ้นมา " เหล่าหวังได้แต่หัวเราะ แฮะ..แฮะ.. ส่วนภรรยาของเขาก็โอบกอดลูก
สาวไว้ในอ้อมอก แล้วหัวเราะออกมาเช่นกัน

*** แรงกดดันในการดำเนินชีวิตหนักหนายิ่ง บังคับให้พวกเราทุกๆวันล้วนยุ่งอยู่กับการงาน ทว่า
เงินนั้นหาอย่างไรก็ไม่หมด มีความจำเป็นอย่างยิ่งระหว่างที่ยุ่งอยู่นั้น สมควรหยุดเสียบ้าง
เพื่อเอาใจใส่พ่อแม่ และลูกชาย~หญิง ของตัวเองบ้าง ที่สำคัญสุดยังคงเป็นการเอาใจใส่
ตนเองบ้าง การดำเนินชีวิตเช่นนี้ จึงจะมีความสุขที่แท้จริง

Niwat Rungvicha