วันเสาร์ที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2560

คุณจะต้องทึ่ง ผู้ชายที่ชื่อ “เฉินชวน” "อย่าเอาแต่ใส่ใจว่ารองเท้าของตัวเองไม่สวยพอ โลกนี้ยังมีคนอีกมายมายที่ปราศจากเท้า" เขาเกิดที่หมู่บ้านหลังเขาอันแสนจะยากจนแห่งมณฑลซันตง 3 ขวบ พ่อติดการพนัน ขายทรัพย์สมบัติที่มีอยู่จนหมดเกลี้ยง 6 ขวบ พ่อแม่จากไป ทิ้งเขาให้อยู่กับปู่แก่ๆ เพียงลำพัง 8 ขวบ เพราะไม่มีเงินค่าเทอม จึงเรียนชั้นประถม 1 เพียงแค่ 2 เดือน เขาติดตามปู่เดินทางแรมรอนไปทั่วเพื่อขอข้าวมาประทังชีวิต 13 ขวบ เขาประสบอุบัติเหตุ ตกลงมาจากรถไฟ เพื่อรักษารักษาชีวิตเขาไว้ หมอจำเป็นต้องตัดขาทั้งสองข้างทิ้งไป (คุณล่ะ คิดว่าชีวิตของตัวเองโชคร้ายไปกว่าเขาไหม?) หลังจากถูกตัดขาทิ้ง เขานอนอยู่บนเตียงเป็นเวลา 4 เดือน เขาบอกว่า "ผมจะอยู่อย่างคนปกติให้ได้" จากนั้น เขาก็หนีออกจากบ้าน กลายเป็นขอทานไร้ขา ผ่านความหิว ความหนาว ถูกคนชั่วรังแก ถูกหัวหน้าแกงค์ขอทานทำร้าย แต่เขาก็ผ่านมันมาได้ เขาบอกว่า "ที่รอดมาได้ ช่างเป็นวาสนาเสียจริง!" (หากเป็นคุณ เจอกับโลกและผู้คนที่โหดร้ายเช่นนี้ คุณยังจะพูดประโยคนี้ได้อีกหรือไม่?) เมื่อเขาอายุได้ 18 ปี เขารู้ว่าต้องเรียนวิชาชีพสักอย่างติดตัว จะเป็นขอทานอย่างนี้ตลอดชีวิตไม่ได้ หลังจากนั้น เขาฝึกฝนในการใช้แขนเดินแทนเท้าด้วยความยากลำบาก เขาลองขายหนังสือพิมพ์ ขัดรองเท้า เก็บขยะ ฯลฯ เขาทำงานหลายอย่าง เพื่อที่จะไม่เป็นขอทานแลกข้าวอีกต่อไป เขาบอกว่า "การยืนขึ้นไม่ใช่เพื่อการเดิน แต่เพื่อความเป็นคนที่สมบูรณ์เหมือนคนอื่นทั่วไป" (คุณมักจะปรักปรำว่างานที่คุณทำมันลำบากใช่หรือเปล่า?) ต่อมา เขากลายเป็นนักร้องพเนจร ที่ไม่รู้หนังสือ ไม่รู้ตัวโน้ต ไม่รู้เรื่องการดนตรี เขาอาศัยการจำ จนกลายเป็นนักร้องพเนจรผู้มีชื่อเสียง บัดนี้ เขาเดินทางผ่านมาแล้วทั่วแผ่นดินจีนกว่า 700 เมือง เขาบอกว่า "ร้องเพลงเป็นอาชีพที่แสนวิเศษ เพราะผมสามารถเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วแผ่นดินเกิดที่ผมแสนภาคภูมิใจ" (คุณเคยทุ่มเทเพื่องานที่คุณรักแล้วเท่าใด?) เขาชอบปีนเขา ชอบความรู้สึกเมื่อได้ยืนอยู่บนยอดเขา ตั้งแต่อายุ 18 ปีเป็นต้นมา เขาปีนเขาทั่วประเทศนับ 90 ลูกทั่วประเทศ เฉพาะภูเขาไท่ซัน เขาก็ปีนมาถึง 13 ครั้ง ปี 2012 เขาอาศัย 2 มือปีนภูเขาทั้ง 5 ลูกในประเทศ ที่มีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลถึง 8,498 เมตร เขากลายเป็นสถิติผู้พิชิตเขาสูง 5 ลูกคนแรกด้วยสองมือเปล่า (คุณเคยพิชิตเขาสูงมาแล้วกี่ลูก?) ตอนที่เขาอายุได้ 19 ปี เขาแรมรอนไปถึงเจียงซี ชื่อเสียงการร้องเพลงของเขาอันดังกระฉ่อนจนถูกใจสาวงามผู้มีน้ำใจงดงามคนหนึ่ง เธอบอกว่า "ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีบ้านไม่มีรถ ไม่มีเงิน ไม่มีงาน ไม่มีขาก็ไม่เป็นไร ขอเพียงคุณมีใจรักฉันก็เพียงพอแล้ว!" จากนั้น เธอก็ติดตามเขาไปทุกหนทุกแห่ง บัดนี้ เขาและเธอใช้ชีวิตร่วมกันมา 11 ปีแล้ว เขาและเธอแต่งงานกัน ซื้อบ้าน แถมให้กำเนิดบุตรหญิงชายแสนน่ารักถึง 2 คน (คุณยังจะป่าวประกาศต่อไปอีกได้ไหม ว่าคุณนะ หล่อเลือกได้!) ปี 2012 วันที่ 7 เดือน 7 (วันแห่งความรักของชาวจีน) สถานีโทรทัศน์ของซันตง ได้จัดงานวิวาห์ให้แก่เขาและภรรยาอย่างสมเกียรติที่ยอดเขาแห่งภูเขาไท่ซัน ศรีภรรยาผู้เปี่ยมไปด้วยจิตใจอันงดงาม คือทูตสวรรค์ของเขา คนเรา มีได้ขนาดนี้ จะไม่เรียกว่ามีวาสนาได้อย่างไร? คนถามเขาว่า "ทำไมคุณถึงได้โชคดีจัง?" เขามักจะตอบว่า "หากวันหนึ่ง คุณกับภรรยาและลูกๆ สามารถกอดกันบนยอดเขาทั้ง5 คุณก็จะรู้ได้ว่าผมโชคดีเพียงใด?" (คุณเคยถามตัวเองไหม ว่าคุณอยากได้วาสนาอย่างนี้หรือเปล่า?) เดือนพฤศจิกายนปี 2012 เขาสืบหาจนได้พบกับเจ้าหน้าที่ตำรวจผู้ที่ช่วยชีวิตเขาจากอุบัติเหตุทางรถไฟในครั้งนั้น ที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งก็คือ เขาและผู้มีพระคุณต่างเกิดวันเดียวกัน เดือนเดียวกันแต่คนละปี (คุณยังจำคนที่เคยช่วยเหลือเกื้อกูลคุณได้อยู่หรือเปล่า?) นี่คือชีวิตประจำวันของเขา ปีนเขา ว่ายน้ำ ตีแบตและเล่นกระดานโต้คลื่น เขาทำในสิ่งที่คนปกติทำกัน เขาบอกว่า "รักตัวเอง รักชีวิต จึงมีวาสนา" เขาชื่อ "เฉินชวน" เขาบอกว่า "อย่าเอาแต่ใส่ใจว่ารองเท้าของตัวเองไม่สวยพอ โลกนี้ยังมีคนอีกมายมายที่ปราศจากเท้า" (อ่านมาถึงตรงนี้ คุณกำลังคิดอะไร?...) http://www.thainova.com/คณจะตองทง-ผชายทชอ-เฉนชวน/

คุณจะต้องทึ่ง ผู้ชายที่ชื่อ “เฉินชวน”

"อย่าเอาแต่ใส่ใจว่ารองเท้าของตัวเองไม่สวยพอ โลกนี้ยังมีคนอีกมายมายที่ปราศจากเท้า"
เขาเกิดที่หมู่บ้านหลังเขาอันแสนจะยากจนแห่งมณฑลซันตง
3 ขวบ พ่อติดการพนัน ขายทรัพย์สมบัติที่มีอยู่จนหมดเกลี้ยง
6 ขวบ พ่อแม่จากไป ทิ้งเขาให้อยู่กับปู่แก่ๆ เพียงลำพัง
8 ขวบ เพราะไม่มีเงินค่าเทอม จึงเรียนชั้นประถม 1 เพียงแค่ 2 เดือน เขาติดตามปู่เดินทางแรมรอนไปทั่วเพื่อขอข้าวมาประทังชีวิต
13 ขวบ เขาประสบอุบัติเหตุ ตกลงมาจากรถไฟ เพื่อรักษารักษาชีวิตเขาไว้ หมอจำเป็นต้องตัดขาทั้งสองข้างทิ้งไป

(คุณล่ะ คิดว่าชีวิตของตัวเองโชคร้ายไปกว่าเขาไหม?)

หลังจากถูกตัดขาทิ้ง เขานอนอยู่บนเตียงเป็นเวลา 4 เดือน
เขาบอกว่า "ผมจะอยู่อย่างคนปกติให้ได้"
จากนั้น เขาก็หนีออกจากบ้าน กลายเป็นขอทานไร้ขา ผ่านความหิว ความหนาว ถูกคนชั่วรังแก ถูกหัวหน้าแกงค์ขอทานทำร้าย แต่เขาก็ผ่านมันมาได้
เขาบอกว่า
"ที่รอดมาได้ ช่างเป็นวาสนาเสียจริง!"

(หากเป็นคุณ เจอกับโลกและผู้คนที่โหดร้ายเช่นนี้ คุณยังจะพูดประโยคนี้ได้อีกหรือไม่?)

เมื่อเขาอายุได้ 18 ปี เขารู้ว่าต้องเรียนวิชาชีพสักอย่างติดตัว จะเป็นขอทานอย่างนี้ตลอดชีวิตไม่ได้
หลังจากนั้น เขาฝึกฝนในการใช้แขนเดินแทนเท้าด้วยความยากลำบาก เขาลองขายหนังสือพิมพ์ ขัดรองเท้า เก็บขยะ ฯลฯ
เขาทำงานหลายอย่าง เพื่อที่จะไม่เป็นขอทานแลกข้าวอีกต่อไป เขาบอกว่า
"การยืนขึ้นไม่ใช่เพื่อการเดิน แต่เพื่อความเป็นคนที่สมบูรณ์เหมือนคนอื่นทั่วไป"

(คุณมักจะปรักปรำว่างานที่คุณทำมันลำบากใช่หรือเปล่า?)

ต่อมา เขากลายเป็นนักร้องพเนจร ที่ไม่รู้หนังสือ ไม่รู้ตัวโน้ต ไม่รู้เรื่องการดนตรี เขาอาศัยการจำ จนกลายเป็นนักร้องพเนจรผู้มีชื่อเสียง บัดนี้ เขาเดินทางผ่านมาแล้วทั่วแผ่นดินจีนกว่า 700 เมือง
เขาบอกว่า "ร้องเพลงเป็นอาชีพที่แสนวิเศษ เพราะผมสามารถเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วแผ่นดินเกิดที่ผมแสนภาคภูมิใจ"

(คุณเคยทุ่มเทเพื่องานที่คุณรักแล้วเท่าใด?)

เขาชอบปีนเขา ชอบความรู้สึกเมื่อได้ยืนอยู่บนยอดเขา ตั้งแต่อายุ 18 ปีเป็นต้นมา เขาปีนเขาทั่วประเทศนับ 90 ลูกทั่วประเทศ เฉพาะภูเขาไท่ซัน เขาก็ปีนมาถึง 13 ครั้ง
ปี 2012 เขาอาศัย 2 มือปีนภูเขาทั้ง 5 ลูกในประเทศ ที่มีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลถึง 8,498 เมตร เขากลายเป็นสถิติผู้พิชิตเขาสูง 5 ลูกคนแรกด้วยสองมือเปล่า

(คุณเคยพิชิตเขาสูงมาแล้วกี่ลูก?)

ตอนที่เขาอายุได้ 19 ปี เขาแรมรอนไปถึงเจียงซี ชื่อเสียงการร้องเพลงของเขาอันดังกระฉ่อนจนถูกใจสาวงามผู้มีน้ำใจงดงามคนหนึ่ง
เธอบอกว่า "ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีบ้านไม่มีรถ ไม่มีเงิน ไม่มีงาน ไม่มีขาก็ไม่เป็นไร ขอเพียงคุณมีใจรักฉันก็เพียงพอแล้ว!"
จากนั้น เธอก็ติดตามเขาไปทุกหนทุกแห่ง บัดนี้ เขาและเธอใช้ชีวิตร่วมกันมา 11 ปีแล้ว เขาและเธอแต่งงานกัน ซื้อบ้าน แถมให้กำเนิดบุตรหญิงชายแสนน่ารักถึง 2 คน

(คุณยังจะป่าวประกาศต่อไปอีกได้ไหม ว่าคุณนะ หล่อเลือกได้!)

ปี 2012 วันที่ 7 เดือน 7 (วันแห่งความรักของชาวจีน) สถานีโทรทัศน์ของซันตง ได้จัดงานวิวาห์ให้แก่เขาและภรรยาอย่างสมเกียรติที่ยอดเขาแห่งภูเขาไท่ซัน

ศรีภรรยาผู้เปี่ยมไปด้วยจิตใจอันงดงาม คือทูตสวรรค์ของเขา คนเรา มีได้ขนาดนี้ จะไม่เรียกว่ามีวาสนาได้อย่างไร?
คนถามเขาว่า "ทำไมคุณถึงได้โชคดีจัง?"
เขามักจะตอบว่า "หากวันหนึ่ง คุณกับภรรยาและลูกๆ สามารถกอดกันบนยอดเขาทั้ง5 คุณก็จะรู้ได้ว่าผมโชคดีเพียงใด?"

(คุณเคยถามตัวเองไหม ว่าคุณอยากได้วาสนาอย่างนี้หรือเปล่า?)

เดือนพฤศจิกายนปี 2012
เขาสืบหาจนได้พบกับเจ้าหน้าที่ตำรวจผู้ที่ช่วยชีวิตเขาจากอุบัติเหตุทางรถไฟในครั้งนั้น ที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งก็คือ เขาและผู้มีพระคุณต่างเกิดวันเดียวกัน เดือนเดียวกันแต่คนละปี

(คุณยังจำคนที่เคยช่วยเหลือเกื้อกูลคุณได้อยู่หรือเปล่า?)

นี่คือชีวิตประจำวันของเขา ปีนเขา ว่ายน้ำ ตีแบตและเล่นกระดานโต้คลื่น เขาทำในสิ่งที่คนปกติทำกัน
เขาบอกว่า "รักตัวเอง รักชีวิต จึงมีวาสนา"

เขาชื่อ "เฉินชวน"

เขาบอกว่า
"อย่าเอาแต่ใส่ใจว่ารองเท้าของตัวเองไม่สวยพอ โลกนี้ยังมีคนอีกมายมายที่ปราศจากเท้า"

(อ่านมาถึงตรงนี้ คุณกำลังคิดอะไร?...)

http://www.thainova.com/คณจะตองทง-ผชายทชอ-เฉนชวน/

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น