กลัว! ก็แพ้ไปชั่วชีวิต ... หนูตัวหนึ่ง เอาแต่นั่งสลดหดหู่ เพราะมันกลัวแมวเป็นอย่างมาก เทวดารู้สึกเห็นใจและสงสาร จึงเสกให้มันกลายเป็นแมว เมื่อหนูกลายร่างเป็นแมว มันกลับรู้สึกกลัวหมา เทวดาจึงเสกให้มันกลายเป็นหมา มันก็กลัวเสืออีก เทวดาจึงเสกให้มันกลายเป็นเสือ แต่พอมันกลายเป็นเสือ มันก็กลัวจะเจอกับนายพรานในสักวันหนึ่ง สุดท้าย เทวดาจึงเสกให้มันกลับมาเป็นหนูเหมือนดังเดิม เทวดาบอกกับหนูว่า “ต่อให้ข้าเปลี่ยนเจ้าให้เป็นอะไร มันก็ช่วยเจ้าไม่ได้ เพราะสิ่งที่เจ้าไม่มีก็คือความกล้าหาญเผชิญกับความเป็นจริง ใจของเจ้าก็เป็นหนูอยู่ดี เพราะฉะนั้น ก็จงเป็นหนูต่อไปเถิด” ... คนที่มีแต่ข้ออ้าง เขาย่อมไร้วาสนากับความสำเร็จ และความสำเร็จย่อมอยู่ห่างจากเขาไกลแสนไกล และสุดท้ายสิ่งที่เขาต้องเผชิญก็คือความเสียใจและความเสียดาย ไม่ว่าจะทำการใด กลัว ก็แพ้ไปชั่วชีวิต! ..... คัดลอกจากหนังสือ ณ สติปัญญา

กลัว! ก็แพ้ไปชั่วชีวิต
...
หนูตัวหนึ่ง เอาแต่นั่งสลดหดหู่ เพราะมันกลัวแมวเป็นอย่างมาก
เทวดารู้สึกเห็นใจและสงสาร จึงเสกให้มันกลายเป็นแมว

เมื่อหนูกลายร่างเป็นแมว มันกลับรู้สึกกลัวหมา
เทวดาจึงเสกให้มันกลายเป็นหมา มันก็กลัวเสืออีก
เทวดาจึงเสกให้มันกลายเป็นเสือ แต่พอมันกลายเป็นเสือ มันก็กลัวจะเจอกับนายพรานในสักวันหนึ่ง

สุดท้าย เทวดาจึงเสกให้มันกลับมาเป็นหนูเหมือนดังเดิม
เทวดาบอกกับหนูว่า
“ต่อให้ข้าเปลี่ยนเจ้าให้เป็นอะไร มันก็ช่วยเจ้าไม่ได้ เพราะสิ่งที่เจ้าไม่มีก็คือความกล้าหาญเผชิญกับความเป็นจริง ใจของเจ้าก็เป็นหนูอยู่ดี เพราะฉะนั้น ก็จงเป็นหนูต่อไปเถิด”

...
คนที่มีแต่ข้ออ้าง เขาย่อมไร้วาสนากับความสำเร็จ และความสำเร็จย่อมอยู่ห่างจากเขาไกลแสนไกล และสุดท้ายสิ่งที่เขาต้องเผชิญก็คือความเสียใจและความเสียดาย
ไม่ว่าจะทำการใด กลัว ก็แพ้ไปชั่วชีวิต!

.....
คัดลอกจากหนังสือ ณ สติปัญญา