#หนทางแห่งการรักตนเอง #พศิน อินทรวงค์ แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการรักตนเองทุกวันนี้ เต็มไปด้วยความเข้าใจที่ผิดพลาด เป็นทิศทางที่ตรงกันข้าม กับการรักตนเองชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ เรามองว่าการทำลายตนเอง คือการรักตนเอง เมื่อเราทำลายตนเองอยู่ทุกวัน แล้วบอกว่า นี่คือการรักตนเอง ชีวิตของเราจึงต้องฝังตัวอยู่ในวังวนของความทุกข์ มีคนมากมายชอบพูดว่า "ใครไม่แคร์เรา เราก็อย่าไปแคร์เขา" แล้วบอกว่า นี่คือการรักตัวเอง แท้จริงแล้วความคิดเช่นนี้ไม่ใช่การรักตัวเอง หากแต่เป็นการตกหลุมพรางของกิเลสเสียมากกว่า การรักตนเองที่ถูกต้องจะต้องเป็นไปในทิศทางสว่าง มันจะเป็นทิศทางที่มืดมิดไม่ได้เด็ดขาด การรักตนเองจึงไม่ใช่การแบ่งพรรคแบ่งพวก ไม่ใช่การแยกว่านี่คือฉัน นี่คือเธอ นี่คือผู้แพ้ นี่คือผู้ชนะ นี่คือคนที่ฉันรัก นี่คือคนที่ฉันเกลียด การรักตนเองจะต้องเกิดจากศูนย์กลางขององค์รวม โดยมีเราเป็นส่วนหนึ่ง ซึ่งที่สุดแล้วเราย่อมเป็นทั้งหมดของสรรพสิ่งไปโดยปริยาย เมื่อรักตนเองอย่างถูกวิธีแล้ว เราย่อมไม่แบ่งแยก ไม่ตัดขาดตนเองจากผู้อื่น ย่อมไม่มีทัศนคติว่า ฉันจะต้องใช้ชีวิตเพื่อบำรุงบำเรอตนเองจนเต็มอัตตราศึก ผู้รักตนเองย่อมไม่พูดว่า การซื้อของดีๆ ให้ตนเองเป็นการรักตนเอง นั่นคือการสนองกิเลสตนเองแต่ไม่ใช่การรักตนเอง การรักตนเองแท้จริง ย่อมอยู่ในหนทางแห่งความนิ่งสงบและเรียบง่าย เป็นหนทางแห่งการน้อมความเมตตามาใส่ตัว ให้ความเมตตาพำนับอยู่ศูนย์กลางใจ แล้วขยับขยายความเมตตานี้ออกไปให้ไพศาล เมื่อความเมตตาแผ่ขยายออกไป ความต้องการในสิ่งต่างๆ ย่อมลดน้อยถอยลง ที่สุดแล้ว ผู้รักตนเองย่อมเข้าถึงความหมายของคำว่า พอ เขาย่อมกลายเป็นบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ไม่ใช่ร่ำรวยเพราะมีมาก แต่ร่ำรวยเพราะไม่ปราถนาอะไร ไม่ร้องขออะไรจากโลก ไม่ร้องขออะไรจากใคร คือผู้เปิดรับทุกสิ่งโดยเท่าเทียม ไม่รังเกียจความทุกข์ ไม่โหยหาความสุข ไม่แบ่งแยกอะไรออกจากอะไร เป็นผู้อยู่เหนือความเป็นคู่ อยู่เหนืออัตตาตัวตน นั่นคือหนทางแห่งการรักตนเอง ในมุมหนึ่ง ความรักตนเองก็คือการที่เราคิดถึงตนเองให้น้อยที่สุด ใครก็ตามที่คิดถึงตนเองมาก ชีวิตย่อมมีความทุกข์มาก หนทางแห่งการรักตนเองที่ถูกต้อง จึงเป็นหนทางที่ตรงกันข้ามกับการคิดถึงตนเอง เพราะเรารักตนเอง เราจึงคิดถึงผู้อื่น เพราะชีวิตของเรามีความหมาย เราจึงต้องเห็นว่าชีวิตของผู้อื่นสำคัญกว่าชีวิตของเรา คนอื่นทำกับเราเช่นไร ก็เป็นเรื่องของเขา เราตอบสนองกลับไปเช่นไร สิ่งนี้ต่างหากเป็นเรื่องของเราโดยตรง เราทุกข์มามาก เพราะอัตตา หนทางแห่งการเพิ่มพูนอัตตา จึงเป็นหนทางแห่งการรักตนเองแบบผิดๆ ทำลายอัตตาด้วยเมตตา ปัญญาจึงเกิด เมื่อปัญญาถูกจุดขึ้น เราจะเห็นสิ่งต่างๆ กว้างไกลกว่าแค่มองเห็นตนเอง เมื่อเราข้ามผ่านความเห็นแก่ตัวได้ ความรักย่อมสว่างไสว เราย่อมเป็นผู้มีชีวิต เป็นผู้รักตนเองได้อย่างแท้จริง ***************************************************** ติดต่องานบรรยาย(วิทยากร) /พูดคุย/ฝากคำถาม ติดตามผลงานหนังสือ หรือติดตามอ่านบทความดีๆ ก็สามารถเข้ามาได้ที่ เพจ พศิน อินทรวงค์ (กรุณาพิมพ์เป็นภาษาไทยนะครับ) https://www.facebook.com/talktopasin2013 **************************************************

#หนทางแห่งการรักตนเอง
#พศิน อินทรวงค์

แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการรักตนเองทุกวันนี้
เต็มไปด้วยความเข้าใจที่ผิดพลาด
เป็นทิศทางที่ตรงกันข้าม
กับการรักตนเองชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ
เรามองว่าการทำลายตนเอง คือการรักตนเอง
เมื่อเราทำลายตนเองอยู่ทุกวัน
แล้วบอกว่า นี่คือการรักตนเอง
ชีวิตของเราจึงต้องฝังตัวอยู่ในวังวนของความทุกข์

มีคนมากมายชอบพูดว่า
"ใครไม่แคร์เรา เราก็อย่าไปแคร์เขา"
แล้วบอกว่า นี่คือการรักตัวเอง
แท้จริงแล้วความคิดเช่นนี้ไม่ใช่การรักตัวเอง
หากแต่เป็นการตกหลุมพรางของกิเลสเสียมากกว่า

การรักตนเองที่ถูกต้องจะต้องเป็นไปในทิศทางสว่าง
มันจะเป็นทิศทางที่มืดมิดไม่ได้เด็ดขาด
การรักตนเองจึงไม่ใช่การแบ่งพรรคแบ่งพวก
ไม่ใช่การแยกว่านี่คือฉัน นี่คือเธอ
นี่คือผู้แพ้ นี่คือผู้ชนะ
นี่คือคนที่ฉันรัก นี่คือคนที่ฉันเกลียด
การรักตนเองจะต้องเกิดจากศูนย์กลางขององค์รวม
โดยมีเราเป็นส่วนหนึ่ง
ซึ่งที่สุดแล้วเราย่อมเป็นทั้งหมดของสรรพสิ่งไปโดยปริยาย

เมื่อรักตนเองอย่างถูกวิธีแล้ว
เราย่อมไม่แบ่งแยก ไม่ตัดขาดตนเองจากผู้อื่น
ย่อมไม่มีทัศนคติว่า
ฉันจะต้องใช้ชีวิตเพื่อบำรุงบำเรอตนเองจนเต็มอัตตราศึก
ผู้รักตนเองย่อมไม่พูดว่า
การซื้อของดีๆ ให้ตนเองเป็นการรักตนเอง
นั่นคือการสนองกิเลสตนเองแต่ไม่ใช่การรักตนเอง

การรักตนเองแท้จริง
ย่อมอยู่ในหนทางแห่งความนิ่งสงบและเรียบง่าย
เป็นหนทางแห่งการน้อมความเมตตามาใส่ตัว
ให้ความเมตตาพำนับอยู่ศูนย์กลางใจ
แล้วขยับขยายความเมตตานี้ออกไปให้ไพศาล
เมื่อความเมตตาแผ่ขยายออกไป
ความต้องการในสิ่งต่างๆ ย่อมลดน้อยถอยลง
ที่สุดแล้ว ผู้รักตนเองย่อมเข้าถึงความหมายของคำว่า พอ
เขาย่อมกลายเป็นบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก
ไม่ใช่ร่ำรวยเพราะมีมาก
แต่ร่ำรวยเพราะไม่ปราถนาอะไร
ไม่ร้องขออะไรจากโลก ไม่ร้องขออะไรจากใคร
คือผู้เปิดรับทุกสิ่งโดยเท่าเทียม
ไม่รังเกียจความทุกข์ ไม่โหยหาความสุข
ไม่แบ่งแยกอะไรออกจากอะไร
เป็นผู้อยู่เหนือความเป็นคู่ อยู่เหนืออัตตาตัวตน
นั่นคือหนทางแห่งการรักตนเอง

ในมุมหนึ่ง
ความรักตนเองก็คือการที่เราคิดถึงตนเองให้น้อยที่สุด
ใครก็ตามที่คิดถึงตนเองมาก
ชีวิตย่อมมีความทุกข์มาก
หนทางแห่งการรักตนเองที่ถูกต้อง
จึงเป็นหนทางที่ตรงกันข้ามกับการคิดถึงตนเอง

เพราะเรารักตนเอง เราจึงคิดถึงผู้อื่น
เพราะชีวิตของเรามีความหมาย
เราจึงต้องเห็นว่าชีวิตของผู้อื่นสำคัญกว่าชีวิตของเรา

คนอื่นทำกับเราเช่นไร ก็เป็นเรื่องของเขา
เราตอบสนองกลับไปเช่นไร
สิ่งนี้ต่างหากเป็นเรื่องของเราโดยตรง

เราทุกข์มามาก เพราะอัตตา
หนทางแห่งการเพิ่มพูนอัตตา
จึงเป็นหนทางแห่งการรักตนเองแบบผิดๆ
ทำลายอัตตาด้วยเมตตา ปัญญาจึงเกิด
เมื่อปัญญาถูกจุดขึ้น
เราจะเห็นสิ่งต่างๆ กว้างไกลกว่าแค่มองเห็นตนเอง
เมื่อเราข้ามผ่านความเห็นแก่ตัวได้
ความรักย่อมสว่างไสว
เราย่อมเป็นผู้มีชีวิต เป็นผู้รักตนเองได้อย่างแท้จริง

*****************************************************
ติดต่องานบรรยาย(วิทยากร) /พูดคุย/ฝากคำถาม
ติดตามผลงานหนังสือ
หรือติดตามอ่านบทความดีๆ ก็สามารถเข้ามาได้ที่
เพจ พศิน อินทรวงค์ (กรุณาพิมพ์เป็นภาษาไทยนะครับ)
https://www.facebook.com/talktopasin2013
**************************************************