แค่หันหลังให้คนคนเดียว เพราะชีวิตของเราต้องออกเดินทางไปพบเจอผู้คนมากมายใน ทุก ๆ วัน คนแปลกหน้าก็จะทยอยมาเป็นคนรู้จักทีละคนสองคน คนที่รู้จักก็จะกลายเป็นคนใกล้ชิดทีละคนสองคนและบางครั้ง.. คนใกล้ชิดบางคนนั้นกลายเป็นคนใกล้ชิดมากอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ได้ใช้เวลาคบหา ศึกษา ดูใจกันให้นานพอ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกที่บางทีเราจะพบว่า คนใกล้ชิดบางคนจะไม่ใช่อย่างที่เราคิด ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดว่าเป็น หรือบางคนก็เป็นในสิ่งที่เราไม่เคยคิดว่าจะเป็นได้ เมื่อเราเอาใจ เอาความรู้สึกของตัวเองไปผูกติดกับเขาไว้แล้ว ตัดสินเขาแล้วว่า ว่าดีอย่างนั้นอยางนี้ เมื่อมันไม่ใช่..ความเสียใจและผิดหวังก็ตามมา เป็นเรื่องปกติของชีวิตคนเราที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้บ่อย ๆ หลายคนยอมรับได้และคิดว่ามันเป็นความแตกต่างของแต่ละบุคคล ใครจะเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็นได้ทุกอย่าง เมื่อคิดได้อย่างนี้แล้ว...ก็ทำใจได้และเลิกรากันไป แต่บางคนกลับเลือกที่ที่จะอยู่ที่เดิม ให้ความใกล้ชิดทำร้ายตัวเองเรื่อยมาโดยไม่มีอะไรดีขึ้น ยิ่งใกล้ชิดมากยิ่งถูกทำร้ายมาก โดยไม่ยอมถามตัวเองเลยว่า ที่ต้องทนคบกันอยู่นั้นเพื่ออะไร ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วนำแต่ความเดือดร้อนวุ่ยวายมาให้มาก มันก็เหนือย ยิ่งถ้าให้อภัยหลายต่อหลายคร้้ง ยิ่งหนัก ยิ่งพยายามยอมรับและทำความเข้าใจ ยิ่งไม่เข้าใจ นับวันใจของเราเองนั่นแหละที่จะเสียไปเรื่อย ความรู้สึกดี ๆ ลดลงเรื่อย ๆ จนวันหนึ่งจะไม่เหลือ แต่กว่าจะถึงวันนั้นก็เสียใจเสียความรู้สึกทุกวัน แล้วชีวิตจะมีความสุขได้อย่างไร มันยากนักหรือกับการหันหลังให้ใครสักคน แล้วเป็นฝ่ายเดินออกจากชีวิตของเขาไป เมื่อชีวิตของเรายังต้องเดินไปข้างหน้าไปพบเจอคนอีกมากมาย มีใครต่อใครอีกมากมายที่รอให้เราเดินทางไปพบ ไปคบหา จริงอยู่คนบางคนสำคัญ จริงอยู่ที่อาจจะรักกัน จริงอยู่ที่อาจจะผูกพัน แต่ถ้าคบกันไปเพื่อจะกลายเป็นคนไม่สำคัญในวันหนึ่ง คบกันเพื่อให้ความรักลดลงเรื่อย ๆ จนหมด เลิกคบกันวันนี้กับรอให้จบในวันหนึ่งข้างหน้า มันจะต่างกันตรงไหน สำหรับคนบางคน ต่อให้ให้โอกาสสักกี่ครั้งก็เหมือนเดิม ทำใจให้เข้มแข็งและตัดสินใจเลย มันไม่หนักหนาอะไรมากมายหรอก ก็แค่หันหลังให้คนคนเดียว ที่่มา : http://topicstock.pantip.com/ ภาพ : https://board.postjung.com/

แค่หันหลังให้คนคนเดียว

เพราะชีวิตของเราต้องออกเดินทางไปพบเจอผู้คนมากมายใน
ทุก ๆ วัน
คนแปลกหน้าก็จะทยอยมาเป็นคนรู้จักทีละคนสองคน
คนที่รู้จักก็จะกลายเป็นคนใกล้ชิดทีละคนสองคนและบางครั้ง..
คนใกล้ชิดบางคนนั้นกลายเป็นคนใกล้ชิดมากอย่างรวดเร็ว

โดยที่ไม่ได้ใช้เวลาคบหา ศึกษา ดูใจกันให้นานพอ
จึงไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกที่บางทีเราจะพบว่า
คนใกล้ชิดบางคนจะไม่ใช่อย่างที่เราคิด
ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดว่าเป็น
หรือบางคนก็เป็นในสิ่งที่เราไม่เคยคิดว่าจะเป็นได้

เมื่อเราเอาใจ เอาความรู้สึกของตัวเองไปผูกติดกับเขาไว้แล้ว
ตัดสินเขาแล้วว่า ว่าดีอย่างนั้นอยางนี้
เมื่อมันไม่ใช่..ความเสียใจและผิดหวังก็ตามมา
เป็นเรื่องปกติของชีวิตคนเราที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้บ่อย ๆ

หลายคนยอมรับได้และคิดว่ามันเป็นความแตกต่างของแต่ละบุคคล 
ใครจะเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็นได้ทุกอย่าง
เมื่อคิดได้อย่างนี้แล้ว...ก็ทำใจได้และเลิกรากันไป

แต่บางคนกลับเลือกที่ที่จะอยู่ที่เดิม
ให้ความใกล้ชิดทำร้ายตัวเองเรื่อยมาโดยไม่มีอะไรดีขึ้น
ยิ่งใกล้ชิดมากยิ่งถูกทำร้ายมาก
โดยไม่ยอมถามตัวเองเลยว่า ที่ต้องทนคบกันอยู่นั้นเพื่ออะไร
ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วนำแต่ความเดือดร้อนวุ่ยวายมาให้มาก
มันก็เหนือย ยิ่งถ้าให้อภัยหลายต่อหลายคร้้ง ยิ่งหนัก

ยิ่งพยายามยอมรับและทำความเข้าใจ ยิ่งไม่เข้าใจ
นับวันใจของเราเองนั่นแหละที่จะเสียไปเรื่อย
ความรู้สึกดี ๆ ลดลงเรื่อย ๆ จนวันหนึ่งจะไม่เหลือ
แต่กว่าจะถึงวันนั้นก็เสียใจเสียความรู้สึกทุกวัน
แล้วชีวิตจะมีความสุขได้อย่างไร

มันยากนักหรือกับการหันหลังให้ใครสักคน
แล้วเป็นฝ่ายเดินออกจากชีวิตของเขาไป
เมื่อชีวิตของเรายังต้องเดินไปข้างหน้าไปพบเจอคนอีกมากมาย
มีใครต่อใครอีกมากมายที่รอให้เราเดินทางไปพบ ไปคบหา

จริงอยู่คนบางคนสำคัญ
จริงอยู่ที่อาจจะรักกัน
จริงอยู่ที่อาจจะผูกพัน
แต่ถ้าคบกันไปเพื่อจะกลายเป็นคนไม่สำคัญในวันหนึ่ง
คบกันเพื่อให้ความรักลดลงเรื่อย ๆ จนหมด
เลิกคบกันวันนี้กับรอให้จบในวันหนึ่งข้างหน้า
มันจะต่างกันตรงไหน

สำหรับคนบางคน ต่อให้ให้โอกาสสักกี่ครั้งก็เหมือนเดิม
ทำใจให้เข้มแข็งและตัดสินใจเลย
มันไม่หนักหนาอะไรมากมายหรอก
ก็แค่หันหลังให้คนคนเดียว

ที่่มา :  http://topicstock.pantip.com/
ภาพ : https://board.postjung.com/