นิทานเรื่อง ค่าของคน ในกาลครั้งหนึ่งยังมียายแก่คนหนึ่ง สามีเสียชีวิต ส่วนลูกหลาน ก็แยกย้ายกันไปอยู่ที่อื่น ยายแก่ทำมาหากินอยู่ตัวคนเดียวด้วย ความขยันขันแข็งมาตลอด แกเก็บเล็กผสมน้อย ใช้จ่ายอย่าง กระเหม็ดกระแหม่จึงสะสมเงินทองไว้ได้พอสมควร แกจึงไปซื้อ ไหเก่าใบหนึ่งมาใส่เงินนั้นไว้ จะไปไหนก็จะอุ้มไหติดตัวไปด้วย และไม่เคยเปิดไหอวดใครเลย ครั้นเมื่อยายอายุมากขึ้นๆ ทำงานอย่างเดิมไม่ไหว ลูกหลานซึ่ง พากันคิดว่า ยายแก่คงจะต้องมีทรัพย์สมบัติมาก จึงพากันมารับ ยายแก่ไปอยู่ด้วย ยายแก่ก็รู้เท่าทันแต่ก็ทำเฉยเสีย ช่วยลูก หลานทำงานสุดกำลังเพื่อไม่ให้ลูกหลานดูถูกได้ว่าเสียข้าวสุก เปล่า หรือเกาะเขากิน จนวันหนึ่งแกลงไปดายหญ้าทำสวนอยู่คนเดียว แดดก็จัดแกรู้ สึกปวดหลังเป็นกำลังถึงกับล้มฟาดไปไม่รู้ตัว หมดสติอยู่กลาง แดดเป็นเวลานาน กว่าลูกหลานจะมาพบ และช่วยกันอุ้มเข้า บ้าน เมื่อแกฟื้นขึ้นมาปรากฏว่า แกเป็นอัมพาตพอจะพูดและ เคลื่อนไหวได้บ้าง รักษาอยู่เป็นเวลานานก็ไม่ทุเลา แกใช้เงิน ที่แกสะสมไว้เป็นค่ารักษาจนหมด ลูกหลานทั้งหลายพากันเดา ว่ายายแก่คงใช้เงินรักษาจนหมดตัวแล้ว จึงพากันตีตัวออกห่าง ในที่สุดเพื่อนบ้านแถวนั้นทนไม่ได้ จึงผลัดกันมาดูแลยายแก่ แต่ทุกคนก็มีหน้าที่การงานต้องทำ จะมาพยาบาลอยู่นานก็ไม่ ได้ ยายแก่จึงต้องช่วยตัวเองซะส่วนมาก จะไปถ่ายอุจระก็ไม่ได้ ไหของแกเมื่อเงินทองหมดก็ยังว่างเปล่าอยู่ แกจึงถ่ายอุจระไว้ ในไหนั้นทุกวัน แล้วก็ปิดฝาไว้ เมื่อมีชาวบ้านมาเยี่ยม แกก็เริ่มคุยอวดชาวบ้านว่าความจริงเงิน ของแกก็ยังพอจะมีเหลือ "ฉันกันเงินของฉันไว้ส่วนหนึ่งเอาไว้ตอนเข้าตาจน ไม่เชื่อลอง โยกไหดูสิ" ชาวบ้านต่างก็ลองเอามือผลักไหดู ก็เชื่อว่ามีเงินอยู่ในนั้นแน่ พอกลับบ้านต่างคนก็ต่างไปเล่าต่อๆกัน "ยายแก่ แกยังมีเงินเหลืออยู่ไม่น้อยเลย ไหที่ใส่ไว้หนักอึ้งที เดียว" ความนี้ในที่สุด ก็ไปเข้าหูหลานๆของยายแก่ ด้วยความละโมบ จึงพากันกลับมาคอยรับใช้ยายแก่อีก ต่างคนก็ชิงกันเอาใจยาย แก่ เพราะหวังจะครอบครองทั้งทองและเงินในไห ต่อมาไม่นาน ยายแก่ก็ถึงอายุขัยหลานๆ ก็จัดงานศพเสียงดงาม เมื่อเสร็จจากงานศพแล้ว ลูกหลานทุกคนก็ต่างคิดบัญชีค่าใช้ จ่ายเพื่อจะได้แบ่งเงินในไหว่า ใครได้ส่วนแบ่งมากใครได้น้อย พอคิดบัญชีเสร็จแล้วก็ยังทะเลาะกันจนยุติไม่ได้เพราะต่างคน ก็อยากจะได้มาก ไม่มีใครยอมใคร ในที่สุดก็ตกลงให้เปิดไห ก่อนเพื่อจะนับเงินทอง แต่แล้วทุกคนก็ต้องผิดหวัง เพราะพอ เผยอฝาไหออก กลิ่นอุจระก็เหม็นคลุ้งจนทุกคนผงะหงาย ลูกหลานทุกคนเสียรู้ยายแก่เสียแล้ว ที่มาhttp://www.everykid.com/nitan/cost.html ภาพ : http://i871.photobucket.com/…/Granmom%20Boonnak/DSC03751.jpg

นิทานเรื่อง ค่าของคน

ในกาลครั้งหนึ่งยังมียายแก่คนหนึ่ง สามีเสียชีวิต ส่วนลูกหลาน
ก็แยกย้ายกันไปอยู่ที่อื่น  ยายแก่ทำมาหากินอยู่ตัวคนเดียวด้วย
ความขยันขันแข็งมาตลอด  แกเก็บเล็กผสมน้อย  ใช้จ่ายอย่าง
กระเหม็ดกระแหม่จึงสะสมเงินทองไว้ได้พอสมควร แกจึงไปซื้อ
ไหเก่าใบหนึ่งมาใส่เงินนั้นไว้ จะไปไหนก็จะอุ้มไหติดตัวไปด้วย
และไม่เคยเปิดไหอวดใครเลย

ครั้นเมื่อยายอายุมากขึ้นๆ ทำงานอย่างเดิมไม่ไหว ลูกหลานซึ่ง
พากันคิดว่า ยายแก่คงจะต้องมีทรัพย์สมบัติมาก จึงพากันมารับ
ยายแก่ไปอยู่ด้วย   ยายแก่ก็รู้เท่าทันแต่ก็ทำเฉยเสีย    ช่วยลูก
หลานทำงานสุดกำลังเพื่อไม่ให้ลูกหลานดูถูกได้ว่าเสียข้าวสุก
เปล่า หรือเกาะเขากิน

จนวันหนึ่งแกลงไปดายหญ้าทำสวนอยู่คนเดียว  แดดก็จัดแกรู้
สึกปวดหลังเป็นกำลังถึงกับล้มฟาดไปไม่รู้ตัว หมดสติอยู่กลาง
แดดเป็นเวลานาน   กว่าลูกหลานจะมาพบ  และช่วยกันอุ้มเข้า
บ้าน   เมื่อแกฟื้นขึ้นมาปรากฏว่า  แกเป็นอัมพาตพอจะพูดและ
เคลื่อนไหวได้บ้าง  รักษาอยู่เป็นเวลานานก็ไม่ทุเลา แกใช้เงิน
ที่แกสะสมไว้เป็นค่ารักษาจนหมด ลูกหลานทั้งหลายพากันเดา
ว่ายายแก่คงใช้เงินรักษาจนหมดตัวแล้ว จึงพากันตีตัวออกห่าง

ในที่สุดเพื่อนบ้านแถวนั้นทนไม่ได้    จึงผลัดกันมาดูแลยายแก่
แต่ทุกคนก็มีหน้าที่การงานต้องทำ    จะมาพยาบาลอยู่นานก็ไม่
ได้ ยายแก่จึงต้องช่วยตัวเองซะส่วนมาก จะไปถ่ายอุจระก็ไม่ได้
ไหของแกเมื่อเงินทองหมดก็ยังว่างเปล่าอยู่   แกจึงถ่ายอุจระไว้
ในไหนั้นทุกวัน แล้วก็ปิดฝาไว้

เมื่อมีชาวบ้านมาเยี่ยม  แกก็เริ่มคุยอวดชาวบ้านว่าความจริงเงิน
ของแกก็ยังพอจะมีเหลือ
"ฉันกันเงินของฉันไว้ส่วนหนึ่งเอาไว้ตอนเข้าตาจน ไม่เชื่อลอง
โยกไหดูสิ"
ชาวบ้านต่างก็ลองเอามือผลักไหดู    ก็เชื่อว่ามีเงินอยู่ในนั้นแน่
พอกลับบ้านต่างคนก็ต่างไปเล่าต่อๆกัน
"ยายแก่   แกยังมีเงินเหลืออยู่ไม่น้อยเลย   ไหที่ใส่ไว้หนักอึ้งที
เดียว"

ความนี้ในที่สุด ก็ไปเข้าหูหลานๆของยายแก่ ด้วยความละโมบ
จึงพากันกลับมาคอยรับใช้ยายแก่อีก ต่างคนก็ชิงกันเอาใจยาย
แก่ เพราะหวังจะครอบครองทั้งทองและเงินในไห ต่อมาไม่นาน
ยายแก่ก็ถึงอายุขัยหลานๆ ก็จัดงานศพเสียงดงาม

เมื่อเสร็จจากงานศพแล้ว  ลูกหลานทุกคนก็ต่างคิดบัญชีค่าใช้
จ่ายเพื่อจะได้แบ่งเงินในไหว่า ใครได้ส่วนแบ่งมากใครได้น้อย
พอคิดบัญชีเสร็จแล้วก็ยังทะเลาะกันจนยุติไม่ได้เพราะต่างคน
ก็อยากจะได้มาก  ไม่มีใครยอมใคร   ในที่สุดก็ตกลงให้เปิดไห
ก่อนเพื่อจะนับเงินทอง  แต่แล้วทุกคนก็ต้องผิดหวัง เพราะพอ
เผยอฝาไหออก  กลิ่นอุจระก็เหม็นคลุ้งจนทุกคนผงะหงาย

ลูกหลานทุกคนเสียรู้ยายแก่เสียแล้ว

ที่มาhttp://www.everykid.com/nitan/cost.html
ภาพ : http://i871.photobucket.com/…/Granmom%20Boonnak/DSC03751.jpg