วิถีแห่งชาอยู่ที่การรินชาแก้วแรก
เวลาดื่มชา ชาแก้วแรกจะรู้สึกท้าทาย และจดจ่อที่สุด
เราไม่รู้ว่าความร้อนในแก้วชาจะพอดีหรือไม่
ถ้าร้อนไปปากก็พอง เวลาหยิบมาดื่ม
ความรู้สึกตัวจดจ่อจึงแจ่มชัดไม่ประมาท
เมื่อดื่มไปๆ ความร้อนค่อยคลายลง รสชาเริ่มเฝื่อน
เราก็จะเฉยๆ คุ้นชิน ไม่จอจ่อระมัดระวังเท่าเดิม
พอดื่มถึงก้นกาก็เย็นต้องรินทิ้ง ไม่มีใครดื่มชาชืดๆ
ชีวิตก็เหมือนการชงชา และดื่มชา
เราตื่นมาทุกวัน ชีวิตที่ยังมีลมหายใจนี้ก็สดใหม่ทุกวัน
ดินที่เท้าเราไม่มีดินเม็ดไหนตั้งอยู่ที่เดิม
นกที่ร้องหน้ากุฏิก็ไม่ใช่นกตัวเดิม
ถ้าเรามองทุกอย่าง และลงมือทำด้วยความแจ่มใส
ออกจากความคิด ความคุ้นเคยเดิมๆ
อารมณ์ที่ตกค้างจากวันวาน เรื่องเก่าๆที่ขังเราไว้
มาตระหนักรู้กับเหตุการณ์ที่เกิดต่อหน้าเรา
เหมือนตอนหยิบชาแก้วแรกมาจดจ่อตรงปาก
ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าจะร้อนไปไหม แต่ก็ดื่มอย่างกล้าหาญ
ก้าวข้ามความท้าทาย ด้วยจิตใจที่มั่นคง
เมื่อชาอุ่นๆไหลสู่ปาก ผ่านพ้นจุดที่หวั่นไหว
เราก็จะได้สัมผัสความหอม และความผ่อนคลาย
ชีวิตก็เช่นกัน
ไม่ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้น เราจะก้าวไป
ด้วยหัวใจที่สดชื่น สดใหม่ พร้อมสบตาความท้าทาย
เรียนรู้ ข้ามผ่าน พบเจอกับประสบการณ์ที่มีค่ายิ่ง
และความสุขดังความหอมและรสชาติของชา
ที่มากำนัลชีวิตของเราหลังชาไหลผ่านริมฝีปากมาแล้ว
#สิ่งใดเกิดขึ้นสิ่งนั้นจะดีเสมอถ้าเราพร้อมและเข้าใจ
ชาสอนธรรม
ก้อนอิฐ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น