ชีวิตไม่ต่างจากใบไม้
ลูกศิษย์ที่มาบวชที่วัด 45 วัน เล่าให้ฟังว่า พอกลับไปอ่านข้อความทาง facebook แล้ว
ไม่มี 'เพื่อน' คนไหนทักมาเลยว่าเขาหายไปไหนตั้งนาน
อาตมาตอบลูกศิษย์ว่า น่าจะเป็นเรื่องปกติสำหรับคนส่วนใหญ่
เพราะแต่ละวันจะมีเรื่องราวใหม่ๆ เกิดขึ้นอยู่เสมอ
การหายไปของคนหนึ่งคน แทบจะไม่ส่งผลอะไรเลย
ข้อมูลข่าวสารก็ยังเต็มล้นเหมือนเดิม
ไม่มีใครมีเวลาสังเกตอย่างจริงจังว่าใครหายไปไหน
เว้นแต่จะหายไปนานเหลือเกิน
น่าคิดว่า 'ตัวตนทาง facebook' ที่ดูเหมือนคนจำนวนมากจะให้ความสำคัญกับมันนั้น
แท้จริงแล้วอาจไม่มีคุณค่าหรือความหมายกับใครอย่างที่เรารู้สึกกัน
เวลาเราโพสต์อะไร อาจมีคนกดไลค์เป็นร้อยเป็นพัน
แต่เมื่อถึงเวลาที่เราหายไป คนก็ไม่ใส่ใจรับรู้เสียด้วยซ้ำว่าเราหายไปไหน
บางทีชีวิตคงไม่ต่างจากใบไม้สักใบหนึ่ง
การดำรงอยู่และหลุดร่วงไป ไม่ได้ส่งผลสะเทือนต่อต้นไม้ใหญ่
ต้นไม้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป โดยไม่จำเป็นต้องมีใบไม้ใบนั้นเลย
แต่ขณะที่ดำรงอยู่ ใบไม้หนึ่งใบก็มีคุณค่าและความหมาย
เพราะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ต้นไม้นั้นเติบโตงอกงาม
การตระหนักว่าชีวิตไม่ได้มีความหมายยิ่งใหญ่อย่างที่ใจเราต้องการ
ไม่ควรจะทำให้ทุกข์ใจหรือเศร้าหมอง
แต่ควรทำให้เรายอมรับความจริงด้วยจิตใจเบิกบาน
และพอใจในสิ่งที่เราสามารถจะทำได้
แม้จะเป็นประโยชน์เล็กน้อยเพียงใดก็ตาม
เครดิต ปิยสีโลภิกขุ - พระภูวดล ปิยสีโล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น