วันศุกร์ที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2560

บทความเพื่อแม่ คัดลอกเรื่องน่ารักๆ ที่ พิง ลำพระเพลิงเขียนมา (อ่านให้จบ นะ..ซึ้งมากกกก) ค่าน้ำนมถ้าให้จัดเรียงความสำคัญของ ’ผู้หญิง’ ในชีวิตเรา มาสามอันดับแรก น่าเป็นดังนี้ .....อันดับที่หนึ่ง คือ “แม่” .....อันดับที่สอง คือ “แม่” .....อันดับที่สาม คือ “แม่” ใช่ครับ ผมกำลังจะพูดถึง “แม่” สิ่งที่เราทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว แต่ว่าอาจมีบ้างบางครั้งที่เราหลงลืมไป จนขาดความใส่ใจ กับบุคคลใกล้ตัวท่านนี้ จำได้มั๊ยครับ ครั้งสุดท้ายที่คุณกอดแม่น่ะเมื่อไหร่? อย่า บอกนะว่าคุณอายุมากเกินไปแล้ว.....เป็นไปไม่ได้ ไม่มีใคร แก่เกินกว่าจะกอดแม่หรอก ผมอยากอวดแม่ของผมครับ แม่ผม เป็นคนบ้านนอกเชยๆ ผมชอบนั่งแอบมองแม่เวลาแกเผลอ หล่อนอยากทำอะไร ผมก็ปล่อยให้แกทำ ล่าสุดนี่เธอเหยาะน้ำยาปรับผ้านุ่มลง ไปในน้ำสุดท้ายของการอาบน้ำให้หมาด้วย ด้วยเหตุผล ของคนซื่อ คือเธอบอกว่า ทำตั้งหลายครั้งแล้ว ก็ไม่เห็น หมามันบ่นอะไร แม่ผมเรียนมาน้อย เรียกว่าไม่ได้เรียนเลย ก็เกือบจะว่าได้ เธอศึกษาทุกอย่างด้วยการจำ เห็นเขาพูดเขาทำอะไรใน โฆษณาก็พยายามเอามาใช้กับลูกชาย ครั้งนึงผมน้ำเข้าหู เธออวดภูมิด้วยการบอกให้ผมใช้ไม้สำลีเช็ดหูของจอห์นสัน ไมโครบัส ผู้หญิงคนเดียวกันนี้เอง ที่ลากครกกับสากกะเบือออกไปตำ น้ำพริกมะม่วงนอกบ้าน เพราะเห็นลูกชายกำลังนอนหลับอยู่ ในบ้าน ไม่ใช้ตำแค่นอกบ้านนะ แต่เธอออกไปตำนอกรั้ว บ้านเลยทีเดียว ผมกับแม่ ทุกวันนี้เราอาศัยอยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัด ทุกครั้งที่ ผมขับรถเข้ามาคุยงานในกรุงเทพฯ เธอยังคงทำกับข้าวใส่ กล่องมาให้ผมกินอยู่เสมอ และเธอไม่เคยลืมที่จะเด็ดดอก จำปีหน้าบ้าน มาใส่ในกล่องข้าวด้วยทุกครั้ง ผมตื้นตัน แต่! แม่ครับ ผมอยากจะบอกแม่ว่า..ดอกจำปีมันไม่อร่อยเลยครับ เมื่อไม่นานมานี้ครอบครัวของเราได้มีวาสนาไปออกรายการ โทรทัศน์ รายการ “ เจาะใจ ” ผมบอกแม่ว่า “นี่เธอ ชั้นจะพาเธอไปออกโทรทัศน์นะ ดีใจมั๊ย” แม่อิดออด แบ่งรับแบ่งสู้ “ไม่เอาดีกว่ามั๊งลูก เดี๋ยวเขาถามอะไรแล้วแม่ตอบไม่ได้” “แม่ ครับ รายการเขาไม่ได้มีสิบหกคำถาม สามตัวช่วย ถาม ใครก็ได้ ตอบได้สองครั้ง หรือว่าเปลี่ยนคำถาม ถึงแม่จะตอบ ผิด เกมส์เขาก็ไม่ได้จบลงทันทีซะเมื่อไหร่ นะแม่นะ ไปด้วย กันเถอะนะ” “ไม่เอาหรอก แม่ไม่ไปดีกว่า” “เอาน่าแม่ ไปด้วยกันเถอะ” “ไว้ถึงวันนัดก่อนแล้วกัน แม่จะให้คำตอบ” แล้วคำตอบของแม่ก็คือ การตื่นไปทำผมตั้งแต่มืด ร้อยวันพัน ปีเธอเคยเข้าร้านเสริมสวยกับเขาซะที่ไหน แต่ผมก็รู้ดีว่า เธอ ไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง...เธอทำเพื่อชายไทยทั้งประเทศต่างหาก !!!!!!!!!! เรื่องราวแม่มีมากมายไม่รู้จบ เป็นนิทานให้เรานั่งมองได้ไม่รู้ เบื่อ ถ้าเราจะหาเวลาว่างๆ นั่งลอบมองดูเธอคนนั้นบ้างเท่า นั้นเอง ผมเชื่อว่า แม่ของพวกเราทุกคนมีมุมน่ารัก ให้เราได้ อมยิ้มอยู่เสมอ เป็นเรื่องน่าแปลก ที่เรามักจะรู้กันอยู่ในใจว่าเรารักผู้หญิงคนนี้ แต่ทว่าเรากลับนั่งกินข้าวกับเธอน้อยกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ซะอีก เราถูกสอนมาให้รักแม่ แต่เรากลับซื้อของขวัญให้คนอื่นบ่อย กว่าซื้อให้แม่ของเราซะอีก เดี๋ยวนี้ผมอายุมากขึ้น แม่ก็อายุมากกว่าเราอีกเท่าตัว ผมยัง คงนั่งแอบมองแม่อยู่ แม่ผมแก่ลงไปมาก หล่อนจะมีเวลามา โพสต์ท่าให้เรานั่งแอบมองได้อีกสักกี่ปี บนโลกกลมๆใบนี้ผมมัวแต่วิ่งวนเร็วจี๋จนแทบจะชนหลังตัวเอง อยู่ร่อมร่อ ตลอดเวลาเราไขว่คว้าหาอะไรอยู่ก็ไม่รู้จนเกือบลืม ผู้หญิงคนนี้ กว่าจะนึกขึ้นมาได้ เวลาก็ผ่านไปมากมาย ถ้าบทความนี้ สะกิดให้ใครนึกถึงแม่ขึ้นมาได้มั่งล่ะก้อ ขอร้อง ล่ะ อย่าทำได้แค่นั่งมองแม่ เพราะเกรงว่าเพียงแค่นั้นจะไม่ทัน การณ์ เราไม่ได้มีเหลือเฟือ...เวลาไม่ได้มีอยู่จริง สิ่งที่เรามีมัน เป็นแค่นาฬิกา มันเป็นแค่ปฏิทิน เวลาที่แท้จริงมันเป็นของวัฏ จักรเขา เพราะฉะนั้น เรามาเตรียมคำตอบกันเอาไว้ดีกว่า เผื่อมีใคร ถามเราว่า ครั้งสุดท้ายที่กอดแม่น่ะ มันเมื่อไหร่ เราจะได้ไม่ ต้องเสียเวลามานั่งเอียงคอนึกกันอีกว่าครั้งสุดท้ายที่คุณกอด แม่น่ะเมื่อไหร่? เครดิต : Ramet Tanawangsri บทความคุณภาพจากเพจ "เรื่องดีๆมีข้อคิด" ภาพ : http://women.kapook.com/view42009.html

บทความเพื่อแม่

คัดลอกเรื่องน่ารักๆ ที่ พิง ลำพระเพลิงเขียนมา (อ่านให้จบ
นะ..ซึ้งมากกกก)

ค่าน้ำนมถ้าให้จัดเรียงความสำคัญของ ’ผู้หญิง’ ในชีวิตเรา
มาสามอันดับแรก น่าเป็นดังนี้
.....อันดับที่หนึ่ง คือ “แม่”
.....อันดับที่สอง คือ “แม่”
.....อันดับที่สาม คือ “แม่”

ใช่ครับ ผมกำลังจะพูดถึง “แม่” สิ่งที่เราทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว
แต่ว่าอาจมีบ้างบางครั้งที่เราหลงลืมไป จนขาดความใส่ใจ
กับบุคคลใกล้ตัวท่านนี้

จำได้มั๊ยครับ   ครั้งสุดท้ายที่คุณกอดแม่น่ะเมื่อไหร่?   อย่า
บอกนะว่าคุณอายุมากเกินไปแล้ว.....เป็นไปไม่ได้ ไม่มีใคร
แก่เกินกว่าจะกอดแม่หรอก

ผมอยากอวดแม่ของผมครับ   แม่ผม เป็นคนบ้านนอกเชยๆ
ผมชอบนั่งแอบมองแม่เวลาแกเผลอ   หล่อนอยากทำอะไร
ผมก็ปล่อยให้แกทำ    ล่าสุดนี่เธอเหยาะน้ำยาปรับผ้านุ่มลง
ไปในน้ำสุดท้ายของการอาบน้ำให้หมาด้วย      ด้วยเหตุผล
ของคนซื่อ คือเธอบอกว่า   ทำตั้งหลายครั้งแล้ว    ก็ไม่เห็น
หมามันบ่นอะไร

แม่ผมเรียนมาน้อย   เรียกว่าไม่ได้เรียนเลย  ก็เกือบจะว่าได้
เธอศึกษาทุกอย่างด้วยการจำ     เห็นเขาพูดเขาทำอะไรใน
โฆษณาก็พยายามเอามาใช้กับลูกชาย   ครั้งนึงผมน้ำเข้าหู
เธออวดภูมิด้วยการบอกให้ผมใช้ไม้สำลีเช็ดหูของจอห์นสัน
ไมโครบัส

ผู้หญิงคนเดียวกันนี้เอง  ที่ลากครกกับสากกะเบือออกไปตำ
น้ำพริกมะม่วงนอกบ้าน เพราะเห็นลูกชายกำลังนอนหลับอยู่
ในบ้าน   ไม่ใช้ตำแค่นอกบ้านนะ    แต่เธอออกไปตำนอกรั้ว
บ้านเลยทีเดียว

ผมกับแม่ ทุกวันนี้เราอาศัยอยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัด ทุกครั้งที่
ผมขับรถเข้ามาคุยงานในกรุงเทพฯ    เธอยังคงทำกับข้าวใส่
กล่องมาให้ผมกินอยู่เสมอ    และเธอไม่เคยลืมที่จะเด็ดดอก
จำปีหน้าบ้าน มาใส่ในกล่องข้าวด้วยทุกครั้ง   ผมตื้นตัน แต่!
แม่ครับ ผมอยากจะบอกแม่ว่า..ดอกจำปีมันไม่อร่อยเลยครับ

เมื่อไม่นานมานี้ครอบครัวของเราได้มีวาสนาไปออกรายการ
โทรทัศน์ รายการ “ เจาะใจ ” ผมบอกแม่ว่า

“นี่เธอ  ชั้นจะพาเธอไปออกโทรทัศน์นะ  ดีใจมั๊ย”
แม่อิดออด แบ่งรับแบ่งสู้
“ไม่เอาดีกว่ามั๊งลูก  เดี๋ยวเขาถามอะไรแล้วแม่ตอบไม่ได้”
“แม่ ครับ รายการเขาไม่ได้มีสิบหกคำถาม สามตัวช่วย   ถาม
ใครก็ได้ ตอบได้สองครั้ง หรือว่าเปลี่ยนคำถาม ถึงแม่จะตอบ
ผิด  เกมส์เขาก็ไม่ได้จบลงทันทีซะเมื่อไหร่  นะแม่นะ ไปด้วย
กันเถอะนะ”
“ไม่เอาหรอก แม่ไม่ไปดีกว่า”
“เอาน่าแม่ ไปด้วยกันเถอะ”
“ไว้ถึงวันนัดก่อนแล้วกัน แม่จะให้คำตอบ”

แล้วคำตอบของแม่ก็คือ การตื่นไปทำผมตั้งแต่มืด ร้อยวันพัน
ปีเธอเคยเข้าร้านเสริมสวยกับเขาซะที่ไหน  แต่ผมก็รู้ดีว่า เธอ
ไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง...เธอทำเพื่อชายไทยทั้งประเทศต่างหาก
!!!!!!!!!!

เรื่องราวแม่มีมากมายไม่รู้จบ  เป็นนิทานให้เรานั่งมองได้ไม่รู้
เบื่อ   ถ้าเราจะหาเวลาว่างๆ นั่งลอบมองดูเธอคนนั้นบ้างเท่า
นั้นเอง   ผมเชื่อว่า แม่ของพวกเราทุกคนมีมุมน่ารัก ให้เราได้
อมยิ้มอยู่เสมอ

เป็นเรื่องน่าแปลก ที่เรามักจะรู้กันอยู่ในใจว่าเรารักผู้หญิงคนนี้
แต่ทว่าเรากลับนั่งกินข้าวกับเธอน้อยกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ซะอีก

เราถูกสอนมาให้รักแม่  แต่เรากลับซื้อของขวัญให้คนอื่นบ่อย
กว่าซื้อให้แม่ของเราซะอีก

เดี๋ยวนี้ผมอายุมากขึ้น  แม่ก็อายุมากกว่าเราอีกเท่าตัว   ผมยัง
คงนั่งแอบมองแม่อยู่  แม่ผมแก่ลงไปมาก  หล่อนจะมีเวลามา
โพสต์ท่าให้เรานั่งแอบมองได้อีกสักกี่ปี

บนโลกกลมๆใบนี้ผมมัวแต่วิ่งวนเร็วจี๋จนแทบจะชนหลังตัวเอง
อยู่ร่อมร่อ ตลอดเวลาเราไขว่คว้าหาอะไรอยู่ก็ไม่รู้จนเกือบลืม
ผู้หญิงคนนี้ กว่าจะนึกขึ้นมาได้ เวลาก็ผ่านไปมากมาย

ถ้าบทความนี้ สะกิดให้ใครนึกถึงแม่ขึ้นมาได้มั่งล่ะก้อ  ขอร้อง
ล่ะ อย่าทำได้แค่นั่งมองแม่ เพราะเกรงว่าเพียงแค่นั้นจะไม่ทัน
การณ์ เราไม่ได้มีเหลือเฟือ...เวลาไม่ได้มีอยู่จริง สิ่งที่เรามีมัน
เป็นแค่นาฬิกา มันเป็นแค่ปฏิทิน เวลาที่แท้จริงมันเป็นของวัฏ
จักรเขา

เพราะฉะนั้น   เรามาเตรียมคำตอบกันเอาไว้ดีกว่า   เผื่อมีใคร
ถามเราว่า  ครั้งสุดท้ายที่กอดแม่น่ะ มันเมื่อไหร่   เราจะได้ไม่
ต้องเสียเวลามานั่งเอียงคอนึกกันอีกว่าครั้งสุดท้ายที่คุณกอด
แม่น่ะเมื่อไหร่?

เครดิต : Ramet Tanawangsri
บทความคุณภาพจากเพจ "เรื่องดีๆมีข้อคิด"
ภาพ : http://women.kapook.com/view42009.html

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น