#แด่ลูกหนี้ที่รัก
จดหมายถึง….คนที่ได้ทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจของฉัน….
…เธอเคยบอกว่า
ช่วงนี้จำเป็นต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ เงินหมุนไม่ทัน
ค่าเทอมลูกจนปัญญาจ่าย ไหนจะค่ารักษาพยาบาลของพ่อแม่
เลยจำเป็นต้องมาขอให้ฉันช่วย โปรดเห็นใจ…
…ตอนนั้นฉันคิดแบบนี้นะ
ไม่มีใครหรอกที่ไม่มีเวลายากลำบากของชีวิต
ถ้าเป็นฉันก็คงอยากให้มีคนมาช่วยฉันในยามทุกข์ยากแบบนี้
ไม่เป็นไรเพื่อนรัก ฉันไว้ใจเธอ ไหนๆช่วงนี้ฐานะการเงินฉันก็ไม่ได้ลำบากมาก
เราเป็นเพื่อนกัน ไม่เป็นไร เพื่อนกันต้องช่วยกัน
ฉันเลยให้เธอยืมเงินไป…
…แต่พอถึงกำหนดคืนเงิน
เธอบอกยังไม่มี…
หนึ่งเดือนผ่านไป….เธอบอกยังไม่มี…
สองเดือนผ่านไป…เธอบอกยังไม่มี…
ครึ่งปีผ่านไป….เธอบอกยังไม่มี…
หนึ่งปีผ่านไปก็แล้ว…เธอก็ยังบอกยังไม่มี…
…ฉันอยากจะบอกว่า
ฉันเองก็จำเป็นต้องใช้เงิน….
ฉันเองมีพ่อแม่ต้องเลี้ยงดู มีคู่ครองที่ต้องจุนเจือ มีลูกที่ต้องส่งเสีย
ฉันเองมีลูกน้องที่ต้องจ่ายเงินเดือน มีบ้านที่ต้องผ่อน มีค่าน้ำมันรถที่ต้องจ่าย
….เหมือนเธอ
และฉัน….ไม่ใช่ธนาคาร
เงินทุกแดง…ฉันเองก็ใช้หยาดเหงื่อแลกมันมาด้วยความยากลำบาก
…ตอนเธอลำบากยากเข็ญที่สุด ฉันช่วยเธอไป
ฉันไม่ต้องการหรอกคำขอบคุณหรือความซาบซึ้งอะไร
….ที่ฉันอยากเห็นคือแค่ ความจริงใจ ที่เธอจะเอาเงินมาคืนให้
ได้โปรด…อย่าทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจที่ฉันมีให้เลย และได้โปรด…อย่าไปทำแบบนี้กับคนอื่นอีก
คนเราทุกคนสำคัญที่ความไว้เนื้อเชื่อใจที่มีให้ เพรามันเป็นสินทรัพย์ที่มีค่ายิ่งกว่าแก้วแหวนเงินทอง ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นการรับปากทางวาจา หรือการกู้ยืมเงิน ถ้าความไว้เนื้อเชื่อใจหรือเครดิตไม่มีอีกแล้ว ก็หมายความว่า “ความเป็นคนของคุณ” เตรียมล้มละลายได้แล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น