อากาศสุดแสนจะร้อนอบอ้าวในฤดูร้อน มีเต่าสามตัว แยกเป็นใหญ่ กลาง เล็ก วันหนึ่ง เต่าทั้งสามออกไปเที่ยวด้วยกัน เมื่อกลับมาถึงบ้าน ย่อมต้องกระหายอย่างแน่นอน พวกเขาจึงเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อจะหยิบโค้กมาดื่ม เฮ้ย..ทำไมเหลือเพียงแก้วเดียวล่ะ เต่าสามตัวจะแบ่งยังไงล่ะ ? ดังนั้น..เต่าตัวใหญ่จึงพูดว่า " เจ้าตัวเล็ก เจ้าไปร้านสะดวกซื้อข้างบ้าน ซื้อโค้กมาขวดหนึ่ง แล้วพวกเราค่อยมาดื่ม พร้อมกัน ดีหรือไม่ ?" เต่าตัวเล็กย่อมไม่เต็มใจที่จะไป เมื่อถึงหน้าประตู เจ้าเต่าตัวเล็กก็คิดในใจว่า " ไม่ได้... พวกมันสองตัวที่ใหญ่กว่า อาวุโสมากกว่า ต้องเป็นการกีดกันข้าไปให้พ้น อย่างแน่นอน จากนั้นค่อยแอบขโมยดื่มโค้ก " " ข้าจะแอบอยู่ตรงนี้ ถ้าพวกมันดื่มโค้กเมื่อไหร่ ค่อยออกไปแฉแผนร้ายของพวกมันทั้งสอง " รอไป..รอไป..เนิ่นนาน เจ้าเต่าตัวเล็กที่ไปซื้อโค้ก ก็ยังไม่กลับมา โค้กที่เย็นฉ่ำก่อนหน้านี้ มองดู แล้วคล้ายดั่งจะเดือดอยู่ร่อมร่อ เพราะอากาศที่ร้อนสุดๆ เต่าอาวุโสทั้งสองต่างพูดด้วยความไม่พอใจว่า " โค้กใกล้จะเดือดแล้วยังไม่กลับมาอีก " เต่าอาวุโสหนึ่งในสองจึงพูดว่า " พวกข้าไม่ต้องรอแล้ว เวลาผ่านไปเนิ่นนานแล้ว ดื่มเถอะ " ในขณะที่ทั้งสองกำลังจะยกแก้วขึ้นดื่ม เต่าตัวเล็กก็ปรากฎตัวออกมา ร้องด้วยเสียง อันดังว่า " นั่นแน นั่นแน ข้านึกอยู่แล้วว่า พวกเจ้า ต้องแอบขโมยดื่ม " คนบางคนในสังคม ไม่สามารถไว้วางใจ เชื่อใจผู้อื่น เช่นนี้ก็น่าสมเพชแล้ว ยังมีคนอีกส่วน ที่สร้างภาพลวงตาที่ตนคิดว่าถูก คิดว่าใช่ หลอมรวมเข้าไปในชีวิตความเป็นจริง ก็คล้ายดั่งเต่าตัวเล็กตัวนี้ ที่คิดว่าเต่าตัวอื่นๆต้องแอบขโมยดื่มก่อน เช่นนี้แล้ว ไม่เพียงแต่ตนเองต้องกังวลใจ ยังเป็นการใส่ร้ายผู้อื่นอีกด้วย นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : หัดเรียนรู้ที่จะโง่เขลาสักนิด ความร่าเริงเบิกบานก็จะมากขึ้น Cr. Niwat Rungvicha

อากาศสุดแสนจะร้อนอบอ้าวในฤดูร้อน
มีเต่าสามตัว แยกเป็นใหญ่ กลาง เล็ก

วันหนึ่ง เต่าทั้งสามออกไปเที่ยวด้วยกัน
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ย่อมต้องกระหายอย่างแน่นอน พวกเขาจึงเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อจะหยิบโค้กมาดื่ม

เฮ้ย..ทำไมเหลือเพียงแก้วเดียวล่ะ
เต่าสามตัวจะแบ่งยังไงล่ะ ?

ดังนั้น..เต่าตัวใหญ่จึงพูดว่า
" เจ้าตัวเล็ก เจ้าไปร้านสะดวกซื้อข้างบ้าน
ซื้อโค้กมาขวดหนึ่ง แล้วพวกเราค่อยมาดื่ม
พร้อมกัน ดีหรือไม่ ?"
เต่าตัวเล็กย่อมไม่เต็มใจที่จะไป

เมื่อถึงหน้าประตู เจ้าเต่าตัวเล็กก็คิดในใจว่า

" ไม่ได้... พวกมันสองตัวที่ใหญ่กว่า
อาวุโสมากกว่า ต้องเป็นการกีดกันข้าไปให้พ้น 
อย่างแน่นอน จากนั้นค่อยแอบขโมยดื่มโค้ก "

" ข้าจะแอบอยู่ตรงนี้ ถ้าพวกมันดื่มโค้กเมื่อไหร่ ค่อยออกไปแฉแผนร้ายของพวกมันทั้งสอง "

รอไป..รอไป..เนิ่นนาน เจ้าเต่าตัวเล็กที่ไปซื้อโค้ก
ก็ยังไม่กลับมา โค้กที่เย็นฉ่ำก่อนหน้านี้ มองดู
แล้วคล้ายดั่งจะเดือดอยู่ร่อมร่อ เพราะอากาศที่ร้อนสุดๆ เต่าอาวุโสทั้งสองต่างพูดด้วยความไม่พอใจว่า

" โค้กใกล้จะเดือดแล้วยังไม่กลับมาอีก "

เต่าอาวุโสหนึ่งในสองจึงพูดว่า

" พวกข้าไม่ต้องรอแล้ว
เวลาผ่านไปเนิ่นนานแล้ว ดื่มเถอะ "

ในขณะที่ทั้งสองกำลังจะยกแก้วขึ้นดื่ม
เต่าตัวเล็กก็ปรากฎตัวออกมา ร้องด้วยเสียง
อันดังว่า

" นั่นแน นั่นแน ข้านึกอยู่แล้วว่า พวกเจ้า
ต้องแอบขโมยดื่ม "

คนบางคนในสังคม ไม่สามารถไว้วางใจ
เชื่อใจผู้อื่น เช่นนี้ก็น่าสมเพชแล้ว
ยังมีคนอีกส่วน ที่สร้างภาพลวงตาที่ตนคิดว่าถูก คิดว่าใช่ หลอมรวมเข้าไปในชีวิตความเป็นจริง

ก็คล้ายดั่งเต่าตัวเล็กตัวนี้ ที่คิดว่าเต่าตัวอื่นๆต้องแอบขโมยดื่มก่อน เช่นนี้แล้ว ไม่เพียงแต่ตนเองต้องกังวลใจ ยังเป็นการใส่ร้ายผู้อื่นอีกด้วย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :
หัดเรียนรู้ที่จะโง่เขลาสักนิด
ความร่าเริงเบิกบานก็จะมากขึ้น

Cr. Niwat Rungvicha