"ชีวิตสี่ฤดู" ชายผู้หนึ่งมีบุตรชายสี่คน เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่า บุตรชายของเขาจะสามารถเรียนรู้กับเรื่องใดก็ตาม โดยไม่รีบด่วนที่จะสรุปลงความเห็น ดังนั้น..เขาจึงตั้งปัญหาให้แก่บุตรชายทั้งสี่ ตามลำดับ ให้พวกเขาไปดูต้นพีชต้นหนึ่งที่อยู่แดนไกล บุตรชายคนโต...ไปในช่วงฤดูหนาว คนรองไปช่วงฤดูใบไม้ผลิ คนที่สามไปช่วงฤดูร้อน ส่วนบุตรคนเล็กไปในช่วงฤดูใบไม้ร่วง หลังจากที่บุตรชายทั้งสี่ ต่างทยอยไปและทยอยกลับมาถึงบ้าน เขาได้เรียกบุตรทั้งสี่มาตรงหน้า แล้วให้พวกเขาสาธยายถึงสิ่งที่ได้เห็นมา บุตรคนโตบอกว่า "ต้นพีชต้นนั้นขี้เหร่มาก เหี่ยวเฉา บิดเบี้ยว" บุตรชายคนรองกลับพูดว่า "ไม่ใช่ลักษณะนี้ ต้นไม้ต้นนี้ ถูกปกคลุมด้วยใบอ่อนสีเขียว เปี่ยมไปด้วยการรอคอยอย่างมีความหวัง" บุตรชายคนที่สามไม่เห็นด้วย เขาบอกว่า "บนต้นผลิดอกเบ่งบาน อบอวลด้วยกลิ่นหอม ดูไปสวยงามยิ่ง" ภาพที่งดงามเช่นนี้ เขาไม่เคยได้เห็นมาก่อน บุตรคนเล็ก ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่พวกพี่ๆ ทั้งสามพูดมา เขาบอกว่า "บนต้นออกผลเต็มไปหมด ทุกกิ่งก้านล้วนห้อยลง เปี่ยมไปด้วยชีวิตของผลพีช และการเก็บเกี่ยวที่อุดมสมบูรณ์" ผู้เป็นพ่อได้พูดกับบุตรทั้งสี่ว่า "พวกเธอทุกคนล้วนกล่าวได้ถูกต้องแล้ว เป็นเพราะพวกเธอไปดูต้นพีชต้นนี้ ในเวลาคนละฤดู อีกทั้งที่เห็นก็เป็นเพียงช่วงฤดูกาลเดียว" เขาบอกกับบุตรทั้งสี่ว่า "อย่านำสิ่งที่เห็นเพียงฤดูเดียว มาตัดสินต้นไม้ต้นหนึ่ง หรือคนคนหนึ่ง" องค์ประกอบที่สำคัญของคนคนหนึ่ง อีกทั้งความปิติยินดี ร่าเริงเบิกบาน และความรัก สามารถนำมาวัดได้ก็ต่อเมื่อ ถึงปลายทางชีวิตของของเขาแล้วเท่านั้น ยามที่เธอละทิ้งในช่วงฤดูหนาว เธอก็จะพลาดชีวิตที่รอคอยในฤดูใบไม้ผลิ ความสวยงามในฤดูร้อน และการเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วง อย่าปล่อยให้ความเจ็บปวด เพียงฤดูกาลหนึ่ง มาทำลายความปิติยินดีของฤดูกาลที่เหลือ อย่าเป็นเพราะความเจ็บปวดเพียงฤดูกาลหนึ่ง แล้วสรุปชีวิตของคนเรา "ยึดมั่นและมีความอดทนกับความยากลำบากในช่วงนี้ วันดีๆ ก็จะบังเกิดตามมาในไม่ช้า..." Cr : www.oknation.net

"ชีวิตสี่ฤดู"

ชายผู้หนึ่งมีบุตรชายสี่คน เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่า บุตรชายของเขาจะสามารถเรียนรู้กับเรื่องใดก็ตาม โดยไม่รีบด่วนที่จะสรุปลงความเห็น

ดังนั้น..เขาจึงตั้งปัญหาให้แก่บุตรชายทั้งสี่ ตามลำดับ ให้พวกเขาไปดูต้นพีชต้นหนึ่งที่อยู่แดนไกล

บุตรชายคนโต...ไปในช่วงฤดูหนาว คนรองไปช่วงฤดูใบไม้ผลิ คนที่สามไปช่วงฤดูร้อน ส่วนบุตรคนเล็กไปในช่วงฤดูใบไม้ร่วง

หลังจากที่บุตรชายทั้งสี่ ต่างทยอยไปและทยอยกลับมาถึงบ้าน เขาได้เรียกบุตรทั้งสี่มาตรงหน้า แล้วให้พวกเขาสาธยายถึงสิ่งที่ได้เห็นมา

บุตรคนโตบอกว่า "ต้นพีชต้นนั้นขี้เหร่มาก เหี่ยวเฉา บิดเบี้ยว" บุตรชายคนรองกลับพูดว่า "ไม่ใช่ลักษณะนี้ ต้นไม้ต้นนี้ ถูกปกคลุมด้วยใบอ่อนสีเขียว เปี่ยมไปด้วยการรอคอยอย่างมีความหวัง" บุตรชายคนที่สามไม่เห็นด้วย เขาบอกว่า "บนต้นผลิดอกเบ่งบาน อบอวลด้วยกลิ่นหอม ดูไปสวยงามยิ่ง" ภาพที่งดงามเช่นนี้ เขาไม่เคยได้เห็นมาก่อน

บุตรคนเล็ก ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่พวกพี่ๆ ทั้งสามพูดมา เขาบอกว่า "บนต้นออกผลเต็มไปหมด ทุกกิ่งก้านล้วนห้อยลง เปี่ยมไปด้วยชีวิตของผลพีช และการเก็บเกี่ยวที่อุดมสมบูรณ์"

ผู้เป็นพ่อได้พูดกับบุตรทั้งสี่ว่า "พวกเธอทุกคนล้วนกล่าวได้ถูกต้องแล้ว เป็นเพราะพวกเธอไปดูต้นพีชต้นนี้ ในเวลาคนละฤดู อีกทั้งที่เห็นก็เป็นเพียงช่วงฤดูกาลเดียว"

เขาบอกกับบุตรทั้งสี่ว่า "อย่านำสิ่งที่เห็นเพียงฤดูเดียว มาตัดสินต้นไม้ต้นหนึ่ง หรือคนคนหนึ่ง"

องค์ประกอบที่สำคัญของคนคนหนึ่ง อีกทั้งความปิติยินดี ร่าเริงเบิกบาน และความรัก สามารถนำมาวัดได้ก็ต่อเมื่อ ถึงปลายทางชีวิตของของเขาแล้วเท่านั้น

ยามที่เธอละทิ้งในช่วงฤดูหนาว เธอก็จะพลาดชีวิตที่รอคอยในฤดูใบไม้ผลิ ความสวยงามในฤดูร้อน และการเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วง

อย่าปล่อยให้ความเจ็บปวด เพียงฤดูกาลหนึ่ง มาทำลายความปิติยินดีของฤดูกาลที่เหลือ

อย่าเป็นเพราะความเจ็บปวดเพียงฤดูกาลหนึ่ง แล้วสรุปชีวิตของคนเรา "ยึดมั่นและมีความอดทนกับความยากลำบากในช่วงนี้ วันดีๆ ก็จะบังเกิดตามมาในไม่ช้า..."

Cr : www.oknation.net