"ทางออกของลูก" สามี-ภรรยาคู่หนึ่งให้การบ้านลูกสาววัยย่างเข้าสู่วัยรุ่นว่า ให้นึกถึงการทำผิดหนักที่สุดที่ทำให้พ่อ-แม่เสียใจจนไม่อาจให้อภัยได้ พร้อมยกเหตุผลที่ได้กระทำสิ่งนั้น และการหาทางออกมา1ข้อ พร้อมการทำผิดรองลงมาโดยไม่ต้องประกอบเหตุผลและทางออกมาอีก2ข้อ... ผ่านไป3วัน ลูกสาวนำกระดาษเขียนคำตอบมาส่ง เนื้อความเขียนบรรยายคือ1.การท้องโดยที่ยังเรียนไม่จบ ทำไปเพราะอยากรู้อยากลองและไม่สามารถหักห้ามใจได้ ทางออกคือ ปรึกษาเพื่อนหรือแฟน2.ติดยาเสพติด...3.เรียนไม่จบหลังอ่านคำตอบจบ ทั้งคู่สอนลูกสาวว่า...พ่อ-แม่ภูมิใจที่ลูกรู้จักผิดชอบชั่วดีดั่งที่เขียนถึงความผิดข้อต่างๆ และหวังว่าเมื่อรู้แล้ว ลูกสาวจะไม่ทำให้พ่อ-แม่เสียใจ...แต่หากวันใดที่ลูกได้ทำผิด ทั้งจากตั้งใจและไม่ตั้งใจ หรือตกเป็นเหยื่อในเรื่องใดก็ตาม ขอให้ลูกสัญญาว่า จะเข้ามาบอกให้พ่อ-แม่รับรู้เป็นคนแรก และพ่อกับแม่ก็สัญญาเช่นกันว่า ต่อให้โกรธและต้องทำโทษลูกบ้าง...แต่ในที่สุดพ่อ-แม่จะเป็นคนพาลูกออกจากปัญหาด้วยตัวเอง._____________________________สำหรับความรักที่พ่อ-แม่มีให้ลูกนั้น ยิ่งใหญ่จนไม่มีความผิดหนักที่สุดสถานใดของลูก ที่ไม่อาจให้อภัยได้...เพียงแต่บ่อยครั้ง เราปิดทางออกในการพาลูกออกจากปัญหาด้วยความคาดหวังในตัวลูกมากเกินไป หรือการคาดโทษรุนแรงจนลูกต้องหันไปพึ่งคนอื่นๆ แล้วเลยไปสู่ปัญหาร้ายแรงกว่าตัวต้นเหตุ...เราทุกคนก็ล้วนผ่านวัยเด็กมาแล้วทั้งสิ้น เราทุกคนก็ล้วนผ่านการทำผิดมาแล้วทั้งสิ้น...ความผิดพลาดเป็นเรื่องธรรมดาเพราะเด็กก็คือเด็กไม่รู้ประสา...เราในฐานะพ่อ-แม่ต่างหาก ไม่ควรปิดประตูทางออกที่ดีที่สุดของลูกตัวเอง...........................................................บทความโดยคุณเสก สถานีคลายทุกข์นุสนธิ์บุคส์

"ทางออกของลูก"

         สามี-ภรรยาคู่หนึ่งให้การบ้านลูกสาววัยย่างเข้าสู่วัยรุ่นว่า 
ให้นึกถึงการทำผิดหนักที่สุดที่ทำให้พ่อ-แม่เสียใจจนไม่อาจให้อภัยได้  พร้อมยกเหตุผลที่ได้กระทำสิ่งนั้น  และการหาทางออกมา1ข้อ 
พร้อมการทำผิดรองลงมาโดยไม่ต้องประกอบเหตุผลและทางออกมาอีก2ข้อ...

      ผ่านไป3วัน  ลูกสาวนำกระดาษเขียนคำตอบมาส่ง  เนื้อความเขียนบรรยายคือ
1.การท้องโดยที่ยังเรียนไม่จบ  ทำไปเพราะอยากรู้อยากลองและไม่สามารถหักห้ามใจได้  ทางออกคือ ปรึกษาเพื่อนหรือแฟน
2.ติดยาเสพติด...
3.เรียนไม่จบ

หลังอ่านคำตอบจบ  ทั้งคู่สอนลูกสาวว่า...พ่อ-แม่ภูมิใจที่ลูกรู้จักผิดชอบชั่วดีดั่งที่เขียนถึงความผิดข้อต่างๆ  และหวังว่าเมื่อรู้แล้ว  ลูกสาวจะไม่ทำให้พ่อ-แม่เสียใจ...
แต่หากวันใดที่ลูกได้ทำผิด  ทั้งจากตั้งใจและไม่ตั้งใจ  หรือตกเป็นเหยื่อในเรื่องใดก็ตาม  ขอให้ลูกสัญญาว่า  จะเข้ามาบอกให้พ่อ-แม่รับรู้เป็นคนแรก  และพ่อกับแม่ก็สัญญาเช่นกันว่า  ต่อให้โกรธและต้องทำโทษลูกบ้าง...แต่ในที่สุดพ่อ-แม่จะเป็นคนพาลูกออกจากปัญหาด้วยตัวเอง.
_____________________________

สำหรับความรักที่พ่อ-แม่มีให้ลูกนั้น  ยิ่งใหญ่จนไม่มีความผิดหนักที่สุดสถานใดของลูก  ที่ไม่อาจให้อภัยได้...
เพียงแต่บ่อยครั้ง  เราปิดทางออกในการพาลูกออกจากปัญหาด้วยความคาดหวังในตัวลูกมากเกินไป  หรือการคาดโทษรุนแรงจนลูกต้องหันไปพึ่งคนอื่นๆ  แล้วเลยไปสู่ปัญหาร้ายแรงกว่าตัวต้นเหตุ...

เราทุกคนก็ล้วนผ่านวัยเด็กมาแล้วทั้งสิ้น  เราทุกคนก็ล้วนผ่านการทำผิดมาแล้วทั้งสิ้น...ความผิดพลาดเป็นเรื่องธรรมดาเพราะเด็กก็คือเด็กไม่รู้ประสา...
เราในฐานะพ่อ-แม่ต่างหาก  ไม่ควรปิดประตูทางออกที่ดีที่สุดของลูกตัวเอง.

..........................................................
บทความโดยคุณเสก สถานีคลายทุกข์
นุสนธิ์บุคส์