ชีวิตของคนคนหนึ่งได้มีการปรับเปลี่ยนและให้เหตุผลที่เขาได้เปลี่ยนความคิดและมองโลกในแง่ดี เขาเชื่อว่ามันต้องมีสักสิ่งที่ทำให้เขาได้รู้ว่าเขาควรจะทำเพื่อใคร ................. เขาชื่อว่า กวี เป็นเด็กหนุ่มอายุ 19 ปี อาศัยอยู่กับมารดาและน้องๆของเขา กวีเป็นเด็กที่ต้องรับภาระที่ต้องเป็นคนหาเงินส่งเสียน้องเรียน และให้แม่ใช้ กวีต้องทำงานเหนื่อยมาก. เป็นเบลบอยโรงแรมแห่งหนึ่งในโคราช หน้าที่คือคอยต้อนรับแขกเท่านั้น เงินเดือน 7,000 กว่าๆ แต่สิ่งที่เขายืนหยัดอยู่ได้ ก็คือครอบครัวของเขา ............... เขาเป็นคนรักแม่มาก จนวันหนึ่งสิ่งที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้นมันก็เกิดขึ้น เมื่อโรคร้ายที่เขาชอบศึกษาคือโรคมะเร็ง ได้เกิดขึ้นกับแม่ของเขา ซึ่งโรคนี้ต้องใช้เงินรักษาสูงมาก เขาก็ได้แต่เพียงภาวนา ขอให้ปาฎิหาริย์มีจริง แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องรอปาฎิหาริย์ ................. เขาได้หางานพิเศษทำ คือเด็กเสริฟตามร้านอาหารต่างๆ เป็นงานกลางคืนหรืองานพาสไทม์ ทำอยู่อย่างนั้นเก็บเงินไว้รักษาเแม่ของเขา ................ เถ้าแก่อีกร้านหนึ่งฝั่งตรงข้าม เขาชื่อ เฮียเม็ง สังเกตุเห็นความขยันขันแข็งและรับผิดชอบงานดีมาก จึงให้คนสืบประวัติของเด็กหนุ่ม ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน ................. และเมื่อทราบว่าเด็กคนนี้มีความมุมานะขยันอดทนและกตัญญูต่อมารดาเป็นอย่างมาก และเมื่อทราบว่าเเม่ของเขาได้เป็นโรคมะเร็ง จึงได้ไปขอร้องให้เด็กคนนี้มาทำงานกับเขาซึ่งได้ค่าแรงเยอะกว่าที่เดิม .................. กวีตอบรับทำงานให้นายเฮียเม็ง ซึ่งเป็นงานเกี่ยวกับการพาลูกไปดูของและแนะนำ คืองานดูเครื่องเพชร พอหลังจากทำงานได้ 2 สัปดาห์ เฮียเม็งเห็นว่ากวีเป็นคนซื่อสัตย์ แต่บางครั้งกสังเกตุเห็นสีหน้าครุ่นคิดอยู่เสมอ เฮียเม็งจึงเรียกเข้าไปถามว่า เขามีปัญหาเรื่องอะไรหรือเปล่า? ................ กวีได้เล่าปัญหาของเขา เรื่องแม่ให้เฮียเม็งฟัง เนื่องจากเฮียเม็งเป็นคนใจดี เลยบอกกับกวีว่า ไม่เป็นไรเดี๋ยวเฮียช่วยเอง เท่าไรเฮียไม่ว่าขอให้บอกมา เฮียจะรักษาจนกว่าแม่ของเขาจะหาย ................. เขากล่าวขอบพระคุณครับเฮียเม็ง ที่ช่วยเขา และจะไม่ลืมบุญคุณนี้เลย "ผมจะทำงานให้เฮียเป็นค่าตอบแทนที่เฮียช่วยแม่ผม ขอบคุณมากๆครับ" "ไม่เป็นไรเฮียดีใจเสียอีกที่แม่ของลื้อจะได้อยู่กับลื้อไปนานๆ" หลังจากนั้นเขาได้กลับไปที่บ้านเพื่อบอกกับแม่ของเขาว่า "แม่ครับเฮียจะช่วยแม่ในการรักษาโรคของแม่ครับ" แม่ของกวีพูดขึ้นว่า ขอบพระคุณเฮียด้วยนะ ............... "แต่แม่ไม่อยากรบกวนเฮียเขาเลยลูก" "ทำไมละครับแม่" "แค่นี้แม่ก็เกรงใจเขาจะแย่แล้วลูก" "ไม่นะแม่ แม่ต้องรักษา ไม่งั้นแม่ก็ตายสิครับ" แม่พูดขึ้น "ชีวิตของเรานั้นไม่ยั่งยืนไม่รู้จะตายวันตายพรุ่งเมื่อไร แต่เราควรทำดีไว้เพื่อเป็นอานิสงฆ์ของบุญไว้ใช้ในชาติหน้านะลูก ถึงแม้แม่จะตายแม่ก็จะค่อยเฝ้าดูลูกอยู่ห่างๆ คอยปกป้องลูกอยู่เสมอ" .................. กวีพูดขึ้นว่า "แม่ครับ แม่รักษาเถอะครับ แม่รู้ไหมว่าแม่เป็นที่พึ่งของผมและของน้องๆ เพราะฉะนั้นแม่ต้องรักษาให้หาย ส่วนเรื่องเงินผมบอกกับเฮียแล้วผมจะทำงานให้เฮียเพื่อตอบแทนที่ท่านช่วยแม่ ฉะนั้นแม่รักษาเถอะครับ. เพราะแม่คือ (ดวงใจของผม) ที่ทำให้ผมมีวันนี้" .................. เมื่อแม่ได้ยินดังนั้นแม่ถึงกับน้ำตาไหล ได้แต่ยิ้มให้ลูกแล้วเธอก็พูดขึ้นมาว่า "ก็ได้จ๊ะ แม่จะรักษาตัว" .................... เมื่อกวีได้ยินเขาได้แต่ดีใจและโอบกอดแม่เบาๆ หลังจากที่แม่ของเขารักษาตัวจนหายแล้ว หลายปีผ่านมา ทุกอย่างก็ดีขึ้น เมื่อน้องๆที่เขารักได้เรียนจบแล้วแม่ก็สบายดีขึ้น ทำให้กวีได้รู้ว่า เพราะความซื่อสัตย์ อดทน ขยันและกตัญญู ที่ทำให้เขา ได้มี (เธอคือดวงใจ) ก็คือ คำว่า (แม่).....

ชีวิตของคนคนหนึ่งได้มีการปรับเปลี่ยนและให้เหตุผลที่เขาได้เปลี่ยนความคิดและมองโลกในแง่ดี เขาเชื่อว่ามันต้องมีสักสิ่งที่ทำให้เขาได้รู้ว่าเขาควรจะทำเพื่อใคร
.................
เขาชื่อว่า กวี เป็นเด็กหนุ่มอายุ 19 ปี อาศัยอยู่กับมารดาและน้องๆของเขา กวีเป็นเด็กที่ต้องรับภาระที่ต้องเป็นคนหาเงินส่งเสียน้องเรียน และให้แม่ใช้
กวีต้องทำงานเหนื่อยมาก. เป็นเบลบอยโรงแรมแห่งหนึ่งในโคราช หน้าที่คือคอยต้อนรับแขกเท่านั้น เงินเดือน 7,000 กว่าๆ แต่สิ่งที่เขายืนหยัดอยู่ได้ ก็คือครอบครัวของเขา
...............
เขาเป็นคนรักแม่มาก จนวันหนึ่งสิ่งที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้นมันก็เกิดขึ้น เมื่อโรคร้ายที่เขาชอบศึกษาคือโรคมะเร็ง ได้เกิดขึ้นกับแม่ของเขา ซึ่งโรคนี้ต้องใช้เงินรักษาสูงมาก เขาก็ได้แต่เพียงภาวนา ขอให้ปาฎิหาริย์มีจริง แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องรอปาฎิหาริย์
.................
เขาได้หางานพิเศษทำ คือเด็กเสริฟตามร้านอาหารต่างๆ เป็นงานกลางคืนหรืองานพาสไทม์ ทำอยู่อย่างนั้นเก็บเงินไว้รักษาเแม่ของเขา
................
เถ้าแก่อีกร้านหนึ่งฝั่งตรงข้าม เขาชื่อ เฮียเม็ง สังเกตุเห็นความขยันขันแข็งและรับผิดชอบงานดีมาก  จึงให้คนสืบประวัติของเด็กหนุ่ม ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน
.................
และเมื่อทราบว่าเด็กคนนี้มีความมุมานะขยันอดทนและกตัญญูต่อมารดาเป็นอย่างมาก และเมื่อทราบว่าเเม่ของเขาได้เป็นโรคมะเร็ง จึงได้ไปขอร้องให้เด็กคนนี้มาทำงานกับเขาซึ่งได้ค่าแรงเยอะกว่าที่เดิม
..................
กวีตอบรับทำงานให้นายเฮียเม็ง ซึ่งเป็นงานเกี่ยวกับการพาลูกไปดูของและแนะนำ คืองานดูเครื่องเพชร พอหลังจากทำงานได้ 2 สัปดาห์ เฮียเม็งเห็นว่ากวีเป็นคนซื่อสัตย์ แต่บางครั้งกสังเกตุเห็นสีหน้าครุ่นคิดอยู่เสมอ  เฮียเม็งจึงเรียกเข้าไปถามว่า  เขามีปัญหาเรื่องอะไรหรือเปล่า?
................
กวีได้เล่าปัญหาของเขา  เรื่องแม่ให้เฮียเม็งฟัง เนื่องจากเฮียเม็งเป็นคนใจดี เลยบอกกับกวีว่า ไม่เป็นไรเดี๋ยวเฮียช่วยเอง เท่าไรเฮียไม่ว่าขอให้บอกมา เฮียจะรักษาจนกว่าแม่ของเขาจะหาย
.................
เขากล่าวขอบพระคุณครับเฮียเม็ง ที่ช่วยเขา และจะไม่ลืมบุญคุณนี้เลย
"ผมจะทำงานให้เฮียเป็นค่าตอบแทนที่เฮียช่วยแม่ผม ขอบคุณมากๆครับ"

"ไม่เป็นไรเฮียดีใจเสียอีกที่แม่ของลื้อจะได้อยู่กับลื้อไปนานๆ"
หลังจากนั้นเขาได้กลับไปที่บ้านเพื่อบอกกับแม่ของเขาว่า
"แม่ครับเฮียจะช่วยแม่ในการรักษาโรคของแม่ครับ"
แม่ของกวีพูดขึ้นว่า ขอบพระคุณเฮียด้วยนะ
...............
"แต่แม่ไม่อยากรบกวนเฮียเขาเลยลูก"
"ทำไมละครับแม่"
"แค่นี้แม่ก็เกรงใจเขาจะแย่แล้วลูก"
"ไม่นะแม่ แม่ต้องรักษา ไม่งั้นแม่ก็ตายสิครับ"
แม่พูดขึ้น "ชีวิตของเรานั้นไม่ยั่งยืนไม่รู้จะตายวันตายพรุ่งเมื่อไร แต่เราควรทำดีไว้เพื่อเป็นอานิสงฆ์ของบุญไว้ใช้ในชาติหน้านะลูก ถึงแม้แม่จะตายแม่ก็จะค่อยเฝ้าดูลูกอยู่ห่างๆ  คอยปกป้องลูกอยู่เสมอ"
..................
กวีพูดขึ้นว่า
"แม่ครับ  แม่รักษาเถอะครับ แม่รู้ไหมว่าแม่เป็นที่พึ่งของผมและของน้องๆ เพราะฉะนั้นแม่ต้องรักษาให้หาย ส่วนเรื่องเงินผมบอกกับเฮียแล้วผมจะทำงานให้เฮียเพื่อตอบแทนที่ท่านช่วยแม่ ฉะนั้นแม่รักษาเถอะครับ. เพราะแม่คือ (ดวงใจของผม) ที่ทำให้ผมมีวันนี้"
..................
เมื่อแม่ได้ยินดังนั้นแม่ถึงกับน้ำตาไหล ได้แต่ยิ้มให้ลูกแล้วเธอก็พูดขึ้นมาว่า
"ก็ได้จ๊ะ แม่จะรักษาตัว"
....................
เมื่อกวีได้ยินเขาได้แต่ดีใจและโอบกอดแม่เบาๆ

หลังจากที่แม่ของเขารักษาตัวจนหายแล้ว หลายปีผ่านมา ทุกอย่างก็ดีขึ้น เมื่อน้องๆที่เขารักได้เรียนจบแล้วแม่ก็สบายดีขึ้น ทำให้กวีได้รู้ว่า เพราะความซื่อสัตย์ อดทน ขยันและกตัญญู ที่ทำให้เขา ได้มี (เธอคือดวงใจ) ก็คือ คำว่า (แม่).....