นิทานของคนเลี้ยงแกะและคนตัดไม้
ฉากที่ 1
คุณคือคนตัดไม้ เขาคือคนเลี้ยงแกะ คุณนั่งคุยกับเขาเรื่องสัพเพเหระ สุดท้ายฝูงแกะของเขากินหญ้าอิ่มกันแล้ว แต่ไม้ของคุณละ ตัดหรือยัง
....เลิกเสียเวลากับสังคมที่ไร้สาระสักทีเถอะ
ฉากที่ 2
คุณกับเขานั่งคุยกันทั้งวัน ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ทำให้คุณรู้ว่า ภูเขาลูกไหนมีไม้เยอะ เส้นทางไหนเดินสะดวก ถิ่นไหนมีอุปสรรคขวากหนามมาก เขาก็ได้รู้ถึงแหล่งที่มีหญ้าเยอะ เส้นทางไหนปลอดภัย ที่ไหนมีน้ำท่าอุดมสมบูรณ์ ต่างได้รับข้อมูลความรู้มากมาย
....การสื่อสารแลกเปลี่ยนข้อมูลเป็นสิ่งสำคัญ ล้วนทำให้รู้เส้นทางสู่ความสำเร็จได้ง่ายขึ้นเร็วขึ้น
ฉากที่ 3
คุณกับเขานั่งคุยกันทั้งวัน สุดท้ายคุณได้ความรู้เกี่ยวกับการเลี้ยงแกะ เขาได้ความรู้เกี่ยวกับการตัดไม้
....ทุกคนล้วนมีเรื่องที่ตนถนัด เตรียมสมองไว้ให้โล่ง เพื่อลองรับความรู้ใหม่ๆ
ฉากที่ 4
คุณกับเขานั่งคุยกันทั้งวัน สุดท้ายตกลงแลกเปลี่ยนปันแกะปันไม้กัน คุณเลยกลายเป็นคนมีแกะ เขาก็กลายเป็นคนมีไม้
....การแลกเปลี่ยนที่เหมาะสม ได้ประโยชน์กันทั้งคู่ ทุกคนล้วนมีคุณค่าเสมอในหน้าที่อาชีพของเขา
ฉากที่ 5
คุณกับเขานั่งคุยกันทั้งวัน เขาตกลงแนะนำพ่อค้ารับซื้อแกะให้คุณรู้จัก คุณตัดสินใจแนะนำพ่อค้ารับซื้อไม้ให้เขารู้จักเช่นกัน สุดท้าย ธุรกิจของทั้งสองขยายวงกว้างออกไปเรื่อยๆ
....อย่าปิดกั้นตัวเองให้อยู่ในวงแคบ โลกทัศน์เปิดกว้างได้ถ้าสังคมเราเปิดกว้าง
..................
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เรื่องเดียวกันหรือสิ่งของชิ้นเดียวกัน อยู่ที่ใจเราว่าจะบริหารจัดการกับมันไปในทิศทางรูปแบบไหน ผลของมันจะแตกต่างตามแต่มุมมอง ความสามารถ และความมุ่งมั่นของแต่ละคน
"ขจรศักดิ์"
แปลและเรียบเรียง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น