นิทานสอนใจ ครูกับนักเรียน
คุณครูทอมป์สัน โกหกนักเรียนชั้น ป.5 ของครูทั้งชั้น
ซะแล้ว ตั้งแต่วันแรกที่เริ่มสอนเลยด้วยซ้ำ คุณครูบอก
ว่า ครูรักเด็กเท่ากันหมดทุกคนเลย แต่นั่นก็เป็นไปไม่
ได้ เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ ท่าทางขี้เกียจคนหนึ่งชื่อ
เท็ดดี้ สต๊อดดารด์ ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปี
นึง และสังเกตว่าเขาไม่ค่อยเล่นดีๆ กับเด็กคนอื่นเท่า
ไหร่ เสื้อผ้าของเขาสกปรก และเค้าตัวเหม็นหึ่งอยู่
ตลอดเวลาด้วยแหละ และบางทีเท็ดดี้ก็เกเร ถึงขั้นที่
ว่า ครูทอมป์สันสนุกกับการตรวจงานของเท็ดดี้ด้วย
หมึกสีแดง กากบาทไปหนาๆ และใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆลง
ไปบนหัวกระดาษ
โรงเรียนที่คุณครูทอมป์สันสอน คุณครูทุกคนต้องทบ
ทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย แต่คุณครูก็ไม่ยอม
ตรวจประวัติของเท็ดดี้ จนกระทั่งเหลือแฟ้มสุดท้ายแต่
ทันใดนั้นเมื่อคุณครูตรวจแฟ้มเข้า ครูทอมป์สันก็แปลก
ใจใหญ่ เมื่อพบว่าครูชั้น ป.1 ของเท็ดดี้วิจารณ์มาว่า
“ น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง ทำงานเรียบร้อย
มารยาทดี เป็นเด็กที่น่ารักมากทีเดียว”
ส่วนคุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.2 เขียนว่า
“ เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบกันทุกคน
แต่กำลังมีปัญหาเพราะแม่ของเท็ดกำลังป่วยหนัก และ
ชีวิตทางบ้านต้องลำบากมากแน่ๆ ”
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.3 เขียนว่า
“ เขาเสียใจมากที่เสียแม่ไป เขาพยายามเต็มที่แล้ว แต่
คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรักความสนใจเขาเท่าไหร่ และ
ชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งผลกระทบต่อเขาแน่ๆ ถ้าไม่มีคน
ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ”
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.4 เขียนว่า
“ เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคม และไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่า
ที่ควร ไม่ค่อยมีเพื่อนและหลบหนีจากห้องเรียน ”
ตอนนี้คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้วและอับอายในการ
กระทำของตนเองมาก ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก เมื่อนัก
เรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให้ ห่อในกระ
ดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี ยกเว้นแต่ของเท็ดดี้
ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆในกระดาษลูกฟูก
หนาๆ ที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าว ครูทอมป์สันกัดฟัน เปิด
กล่องของเท็ดดี้ดูกลางกองของขวัญอื่น ๆ เด็กบางคน
เริ่มหัวเราะเมื่อเห็นว่า เท็ดดี้ให้กำไลลูกปัดที่ไม่ครบเส้น
และขวดน้ำหอมที่เหลือน้ำอยู่ก้นขวดแก่เธอ แต่ครูก็
หยุดเสียหัวเราะของเด็กๆ เมื่อครูเอ่ยขึ้นว่ากำไลเส้นนั้น
สวยเพียงใด สวมมันไว้ที่ข้อมือและฉีดน้ำหอมไปบนข้อ
มือด้วย เท็ดดี้ สต๊อดดารด์เฝ้ารออยู่จนเย็นให้นานพอที่
จะพูดว่า
“ ครูทอมป์สันครับ วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผมเคย
หอมเลยครับ ”
หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้านครูทอมป์สันก็ร้องไห้
เป็นชั่วโมง หลังจากวันนั้นเอง คุณครูเลิกสอนหนังสือ
เลิกสอนการเขียนและเลิกสอนเลขคณิต แต่คุณครูเริ่ม
สอนเด็กๆ แทน คุณครูทอมป์สันเอาใจใส่เท็ดดี้เป็นพิ
เศษ เมื่อครูพยายามช่วยเขา จิตใจของเขาก็กลับมามี
ชีวิตชีวาอีกครั้ง ยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่ เขาก็ยิ่ง
ตอบรับเร็วขึ้นเท่านั้น ภายในสิ้นปีนั้นเองเท็ดดี้ได้กลาย
เป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้อง และถึงวันนี้แม้ว่าคุณครูจะ
บอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน แต่ความจริง เท็ดดี้ก็ได้
กลายไปเป็น “ ศิษย์โปรด ” ของครูไปแล้ว
หนึ่งปีต่อมา คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตู จดหมายนั้น
มาจากเท็ดดี้ บอกครูว่า คุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขา
เคยมี
หกปีต่อมาครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีก บอกว่าเขาเรียน
จบม.ปลายแล้ว ได้ที่สามในทั้งระดับ และคุณครูยังคง
เป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิต
สี่ปีหลังจากนั้นคุณครูก็ได้จดหมายอีก บอกว่าแม้ว่าชีวิต
เขาจะลำบากบ้างเขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือและจะจบ
ปริญญาตรีในเร็วๆ นี้ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง(เหรียญ
ทอง) และยังย้ำกับครูทอมป์สันว่า คุณครูเป็นครูที่ดีที่
สุดและเป็นครูคนโปรดในชีวิตของเขา
จากนั้นสี่ปีผ่านไปจดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มา ครั้งนี้เขา
อธิบายว่าหลังจากที่เขาได้รับปริญญาตรีแล้ว เขาตัด
สินใจที่จะเรียนต่ออีกนิด จดหมายนั้นอธิบายว่า คุณครู
ยังเป็นครูคนที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี ครั้งนี้เขาลงชื่อในจม.
ของเขายาวขึ้นอีกหน่อย จดหมายนั้นลงชื่อว่า
“ นพ. ทีโอดอร์ เอฟ. สต๊อดดารด์ ”
เมื่อถึงฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก เท็ดดี้บอกว่า
เขาได้เจอสาวคนหนึ่งและก็จะแต่งงานกัน เขาบอกมา
ในจม.ว่าพ่อของเขาได้เสียไปเมื่อสองสามปีก่อน และ
เขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สัน จะตกลงมานั่งในที่นั่งสำ
หรับพ่อเจ้าบ่าวในงานแต่งงานหรือไม่ แน่นอนที่สุด ครู
ทอมป์สันมา และทายสิว่าเกิดอะไรขึ้น คุณครูใส่กำไล
ข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลายลูก และต้อง
ฉีดน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่า แม่เขาฉีดตอนที่ฉลองเทศ
กาลคริสต์มาสครั้งสุดท้ายด้วยกัน
ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลย และคุณหมอเท็ดก็กระซิบใน
หูคุณครูทอมป์สันว่า
“ ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผม ขอบคุณครู
มาก ที่ทำให้ผมรู้สึกสำคัญ และแสดงให้ผมเห็นว่าผมสา
มารถที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆได้ ”
ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้าว่า
“ หมอเท็ดจ๊ะ เธอเข้าใจผิดแล้วแหละเธอต่างหากที่สอน
ครูว่าครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้ ครูไม่รู้จักการ
สอนที่แท้จริง จนกระทั่งครูได้พบได้รู้จักเธอนั่นแหละ”
ที่มา : http://www.manager.co.th/Family/ViewNews.aspx?NewsID=9520000151752
ภาพ : http://oservice.skru.ac.th/ebook/lesson.asp?title_code=1265
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น