"สำหรับ...พ่อแม่ผู้ไม่ค่อยมีเวลา" ลูกชาย : แม่ครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม ? แม่ :.. ได้สิ .. ลูกจะถามอะไร ? ลูกชาย : แม่ครับ ใน 1 ชั่วโมงแม่หาเงินได้เท่าไหร่เหรอ ครับ? แม่ : มันไม่ใช่ธุระอะไรของลูก ทำไมถึงถามอะไรแบบนี้ ? ลูกชาย : ผมแค่อยากรู้ ได้โปรดบอกผมเถอะครับ แม่ : ถ้าลูกต้องรู้ให้ได้ แม่ก็จะบอกให้ฟัง ใน 1 ชั่วโมงแม่หาเงินได้ 100 บาท ลูกชาย : โห !!! (ทำหน้าเศร้าพร้อมกับก้มหน้าลง) ลูกชาย : แม่ครับ ผมขอยืมเงินแม่ 50 บาทได้ไหมครับ? แม่ของเขาโมโหอย่างมาก !! แม่ : ถ้าด้วยเหตุผลที่ลูกถาม เพียงเพราะอยากจะขอยืมเงินแม่ เพื่อไปซื้อของเล่นห่วย ๆ หรือ สิ่งของไร้สาระพวกนั้น ลูกควรจะนำตัวเองตรงกลับไปที่ห้อง และ เข้านอน พร้อมกับคิดว่าทำไมถึงเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้ แม่ทำงานหนักทุกวัน เพื่อเลี้ยงลูกที่มีนิสัยอย่างนี้เหรอ เด็กชายตัวน้อย เงียบลง และค่อยๆเดินขึ้นไปที่ห้องของเขาและปิดประตูลง แม่ นั่งลงด้วยความโมโห นึกย้อนคิดถึงคำถามของลูกชาย เขากล้าถามกับเราอย่างนั้นได้อย่างไร เพียงเพื่อแลกกับเงินบางส่วน ผ่านไป 1 ชั่วโมง..อารมณ์ของแม่เริ่มสงบลง และเริ่มคิดได้ว่า บางทีอาจจะมีบางสิ่งที่มีราคา 50 บาท ซึ่งลูกอยากได้จริงๆ และความจริงแล้ว เขาก็ไม่เคยถาม หรือ ขอเงินเรามาก่อนเลย ดังนั้นเอง แม่ จึงตัดสินใจเดินขึ้นไปหาลูกน้อยที่ห้องนอน แม่ : ยังไม่นอนอีกเหรอลูก ? ลูก : ไม่ครับแม่ ผมยังไม่นอน แม่ : แม่ มาคิดดูแล้ว บางทีแม่คงทำงานจนเหนื่อยเกินไป ถึงได้พูดกับลูกแรงขนาดนั้น นี่เงิน 50 บาทที่ลูกขอยืมแม่ เอาไปสิ หนุ่มน้อยฉีกยิ้มด้วยความดีใจ พร้อมกับลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเอง เด็กน้อยก็รีบดึงแบงค์ยับๆจำนวนหนึ่ง และ เศษเหรียญ ออกมาจากใต้หมอนของเขา เขาบรรจงนับมันอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองแม่ ในขณะเดียวกันกับที่แม่เริ่มจะโมโหขึ้นอีกรอบ เพราะเห็นลูกชายซ่อนเงินจำนวนหนึ่งไว้ใต้หมอน แม่: ลูกจะเอาเงินเยอะแยะขนาดนี้ไปทำอะไร ในเมื่อลูกก็มีมันอยู่มากแล้ว (แม่ถามด้วยอารมณ์เริ่มโกรธ) ลูกชาย : เพราะผมมีไม่พอครับแม่ แต่ตอนนี้ผมมีครบแล้ว แม่ครับ นี่เงิน 100 บาท ผมขอซื้อเวลาทำงานแม่ 1 ชั่วโมง พรุ่งนี้ตอนเย็น แม่ช่วยกลับบ้านมาหาผมเร็วๆนะครับ ผมเพียงแค่อยากจะกินข้าวเย็นกับแม่ครับ แม่หยุดนิ่งไปชั่วขณะ เพราะความเจ็บปวดที่หน้าอก รู้สึกเหมือนดวงใจของเธอ มันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แม่ โผเข้ากอดลูกชายทั้งน้ำตา พร้อมกับขอให้ลูกชายสุดที่รักยกโทษให้กับตัวของเธอ ^_______^

"สำหรับ...พ่อแม่ผู้ไม่ค่อยมีเวลา"

ลูกชาย : แม่ครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม ?
แม่ :.. ได้สิ .. ลูกจะถามอะไร ?
ลูกชาย : แม่ครับ ใน 1 ชั่วโมงแม่หาเงินได้เท่าไหร่เหรอ ครับ?
แม่ : มันไม่ใช่ธุระอะไรของลูก ทำไมถึงถามอะไรแบบนี้ ?
ลูกชาย : ผมแค่อยากรู้ ได้โปรดบอกผมเถอะครับ
แม่ : ถ้าลูกต้องรู้ให้ได้ แม่ก็จะบอกให้ฟัง
ใน 1 ชั่วโมงแม่หาเงินได้ 100 บาท
ลูกชาย : โห !!! (ทำหน้าเศร้าพร้อมกับก้มหน้าลง)
ลูกชาย : แม่ครับ ผมขอยืมเงินแม่ 50 บาทได้ไหมครับ?

แม่ของเขาโมโหอย่างมาก !!
แม่ : ถ้าด้วยเหตุผลที่ลูกถาม
เพียงเพราะอยากจะขอยืมเงินแม่
เพื่อไปซื้อของเล่นห่วย ๆ หรือ สิ่งของไร้สาระพวกนั้น
ลูกควรจะนำตัวเองตรงกลับไปที่ห้อง และ เข้านอน
พร้อมกับคิดว่าทำไมถึงเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้
แม่ทำงานหนักทุกวัน เพื่อเลี้ยงลูกที่มีนิสัยอย่างนี้เหรอ

เด็กชายตัวน้อย เงียบลง
และค่อยๆเดินขึ้นไปที่ห้องของเขาและปิดประตูลง
แม่ นั่งลงด้วยความโมโห นึกย้อนคิดถึงคำถามของลูกชาย
เขากล้าถามกับเราอย่างนั้นได้อย่างไร
เพียงเพื่อแลกกับเงินบางส่วน

ผ่านไป 1 ชั่วโมง..อารมณ์ของแม่เริ่มสงบลง และเริ่มคิดได้ว่า
บางทีอาจจะมีบางสิ่งที่มีราคา 50 บาท ซึ่งลูกอยากได้จริงๆ
และความจริงแล้ว เขาก็ไม่เคยถาม หรือ ขอเงินเรามาก่อนเลย
ดังนั้นเอง แม่ จึงตัดสินใจเดินขึ้นไปหาลูกน้อยที่ห้องนอน

แม่ : ยังไม่นอนอีกเหรอลูก ?
ลูก : ไม่ครับแม่ ผมยังไม่นอน
แม่ : แม่ มาคิดดูแล้ว บางทีแม่คงทำงานจนเหนื่อยเกินไป
ถึงได้พูดกับลูกแรงขนาดนั้น
นี่เงิน 50 บาทที่ลูกขอยืมแม่ เอาไปสิ

หนุ่มน้อยฉีกยิ้มด้วยความดีใจ พร้อมกับลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นเอง เด็กน้อยก็รีบดึงแบงค์ยับๆจำนวนหนึ่ง
และ เศษเหรียญ ออกมาจากใต้หมอนของเขา
เขาบรรจงนับมันอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองแม่
ในขณะเดียวกันกับที่แม่เริ่มจะโมโหขึ้นอีกรอบ
เพราะเห็นลูกชายซ่อนเงินจำนวนหนึ่งไว้ใต้หมอน

แม่: ลูกจะเอาเงินเยอะแยะขนาดนี้ไปทำอะไร
ในเมื่อลูกก็มีมันอยู่มากแล้ว (แม่ถามด้วยอารมณ์เริ่มโกรธ)

ลูกชาย : เพราะผมมีไม่พอครับแม่ แต่ตอนนี้ผมมีครบแล้ว
แม่ครับ นี่เงิน 100 บาท ผมขอซื้อเวลาทำงานแม่ 1 ชั่วโมง
พรุ่งนี้ตอนเย็น แม่ช่วยกลับบ้านมาหาผมเร็วๆนะครับ
ผมเพียงแค่อยากจะกินข้าวเย็นกับแม่ครับ

แม่หยุดนิ่งไปชั่วขณะ เพราะความเจ็บปวดที่หน้าอก
รู้สึกเหมือนดวงใจของเธอ มันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
แม่ โผเข้ากอดลูกชายทั้งน้ำตา
พร้อมกับขอให้ลูกชายสุดที่รักยกโทษให้กับตัวของเธอ

^_______^