.....มีชายคนหนึ่ง เขาป่วยหนักมากนอนใกล้ตายอยู่ในร.พ. ญาติๆจึงนิมนต์พระมา เมื่อพระมาถึงก็ยืนอยู่ข้างๆเตียงเขา เขาขยับมือเพื่อต้องการเขียนอะไรบางอย่าง .....พระจึงส่งปากกากับกระดาษให้เขา เขาใช้แรงที่เหลือทั้งหมดเขียนข้อความได้เพียงประโยคเดียวก็สิ้นลม..... .....พระจึงเก็บกระดาษไว้ในย่าม พร้อมกับเสียงร้องไห้เสียใจของญาติๆ..... ต่อมา.....ในพิธีศพ หลังจากพระรูปเดิมได้ทำพิธีเสร็จเรียบร้อยพระก็นึกถึง กระดาษที่ผู้ตายเขียนได้ จึงประกาศกับญาติๆว่า .....ก่อนสิ้นลมผู้ตายได้ฝากข้อความไว้ให้พวกเรา อาตมามั่นใจว่า จะเป็นคำพูดที่ให้กำลังใจได้ดี.....แล้วพระก็ล้วงเอากระดาษออกมาอ่าน..... #อย่าเหยียบสายอ๊อกซิเจน

.....มีชายคนหนึ่ง เขาป่วยหนักมากนอนใกล้ตายอยู่ในร.พ. ญาติๆจึงนิมนต์พระมา เมื่อพระมาถึงก็ยืนอยู่ข้างๆเตียงเขา เขาขยับมือเพื่อต้องการเขียนอะไรบางอย่าง

.....พระจึงส่งปากกากับกระดาษให้เขา เขาใช้แรงที่เหลือทั้งหมดเขียนข้อความได้เพียงประโยคเดียวก็สิ้นลม.....
.....พระจึงเก็บกระดาษไว้ในย่าม พร้อมกับเสียงร้องไห้เสียใจของญาติๆ.....

ต่อมา.....ในพิธีศพ หลังจากพระรูปเดิมได้ทำพิธีเสร็จเรียบร้อยพระก็นึกถึง กระดาษที่ผู้ตายเขียนได้ จึงประกาศกับญาติๆว่า

.....ก่อนสิ้นลมผู้ตายได้ฝากข้อความไว้ให้พวกเรา อาตมามั่นใจว่า จะเป็นคำพูดที่ให้กำลังใจได้ดี.....แล้วพระก็ล้วงเอากระดาษออกมาอ่าน.....

#อย่าเหยียบสายอ๊อกซิเจน
หลังจากนั้นหลวงพี่ก้อเลยเขียน ต่อไปว่า #เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร