เล่ากันว่า ในท้องทะเลที่ไกลโพ้น มีเกาะเล็กๆ อยู่แห่งหนึ่ง บนเกาะมีความสุข ความทุกข์ ความรู้ ความรักและอารมณ์ความรู้สึกอื่น ๆ อาศัยอยู่ด้วยกัน อยู่มาวันหนึ่ง ความรู้ได้ข่าวมาว่าเกาะใกล้จะจมลง ดังนั้นทั้งหมดต่างก็เตรียมเรือ เพื่อจะเดินทางออกจากเกาะ มีเพียงแต่ความรักที่ไม่ยอมจากไปไหน เพราะเขาจะยืนหยัดจนถึงวินาทีสุดท้าย หลังจากนั้นสองสามวัน เกาะจะจมลงจริงๆ ความรักจึงพยายามขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น ขณะนั้น ความร่ำรวยนั่งเรือลำใหญ่ผ่านมา ความรักพูดว่า "คุณร่ำรวย คุณช่วยพา ฉันไปจากที่นี่หน่อยได้มั้ย" ความร่ำรวยตอบว่า "ไม่ได้หรอก บนเรือของฉันมีสมบัติเงินทองมากมาย ไม่มีที่นั่งสำหรับคุณแล้วละ" ความรักเห็นความหรูหรานั่งเรือลำเล็ก แต่ดูมีระดับผ่านมา จึงพูดว่า "คุณหรูหรา ช่วยฉันหน่อยเถอะ" หรูหราตอบความรัก "ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ตัวคุณเปียกโชกไปหมด คุณจะทำให้เรือของฉันสกปรก" ความทุกข์ทนนั่งเรือผ่านมา ความรักขอความช่วยเหลือจากเขา "คุณทุกข์ทน ให้ฉันไปกับคุณนะ" "เอ่อ...ความรัก ฉันทุกข์ทนมามากพอแล้ว จึงอยากจะอยู่คนเดียวสักพัก" ความทุกข์ทนตอบ ความสุขเดินเรือผ่านมาใกล้ความรัก แต่เขามีความสุขมากเกินไป จึงไม่ได้ยินว่าความรักกำลังเรียกเขาอยู่ ทันใดนั้นเอง!!! ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นมา "มาทางนี้ ความรัก ฉันจะพาคุณไปเอง" ผู้เฒ่าท่านหนึ่งกล่าว ความรักดีใจมากจนลืมถามชื่อของเขา หลังจากที่ขึ้นบกได้แล้ว ผู้เฒ่า ท่านนั้นก็จากไปแต่เพียงผู้เดียว ความรักรู้สึกซาบซึ้งในตัวผู้เฒ่าท่านนั้นมาก เขาจึงถามความรู้ ว่า "คนที่ช่วยฉันนั้นคือใครหรือ" ความรู้ยิ้ม ภูมิใจในความรอบรู้ของตนเอง "เขาคือเวลา" "เวลาน่ะหรือ" ความรักสงสัย "แล้วทำไมเขาต้องช่วยฉันล่ะ" ความรู้ยิ้มแล้วตอบ "ก็เพราะมีเพียงแค่เวลาเท่านั้นที่จะเข้าใจได้ว่า ความรักนั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน"

เล่ากันว่า ในท้องทะเลที่ไกลโพ้น มีเกาะเล็กๆ
อยู่แห่งหนึ่ง บนเกาะมีความสุข ความทุกข์
ความรู้ ความรักและอารมณ์ความรู้สึกอื่น ๆ
อาศัยอยู่ด้วยกัน

อยู่มาวันหนึ่ง ความรู้ได้ข่าวมาว่าเกาะใกล้จะจมลง
ดังนั้นทั้งหมดต่างก็เตรียมเรือ เพื่อจะเดินทางออกจากเกาะ มีเพียงแต่ความรักที่ไม่ยอมจากไปไหน
เพราะเขาจะยืนหยัดจนถึงวินาทีสุดท้าย

หลังจากนั้นสองสามวัน เกาะจะจมลงจริงๆ
ความรักจึงพยายามขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น

ขณะนั้น ความร่ำรวยนั่งเรือลำใหญ่ผ่านมา
ความรักพูดว่า "คุณร่ำรวย คุณช่วยพา
ฉันไปจากที่นี่หน่อยได้มั้ย"

ความร่ำรวยตอบว่า
"ไม่ได้หรอก บนเรือของฉันมีสมบัติเงินทองมากมาย
ไม่มีที่นั่งสำหรับคุณแล้วละ"

ความรักเห็นความหรูหรานั่งเรือลำเล็ก
แต่ดูมีระดับผ่านมา จึงพูดว่า "คุณหรูหรา ช่วยฉันหน่อยเถอะ"

หรูหราตอบความรัก "ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก
ตัวคุณเปียกโชกไปหมด คุณจะทำให้เรือของฉันสกปรก"

ความทุกข์ทนนั่งเรือผ่านมา
ความรักขอความช่วยเหลือจากเขา
"คุณทุกข์ทน ให้ฉันไปกับคุณนะ"

"เอ่อ...ความรัก ฉันทุกข์ทนมามากพอแล้ว
จึงอยากจะอยู่คนเดียวสักพัก" ความทุกข์ทนตอบ

ความสุขเดินเรือผ่านมาใกล้ความรัก
แต่เขามีความสุขมากเกินไป
จึงไม่ได้ยินว่าความรักกำลังเรียกเขาอยู่

ทันใดนั้นเอง!!! ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นมา
"มาทางนี้ ความรัก ฉันจะพาคุณไปเอง"
ผู้เฒ่าท่านหนึ่งกล่าว

ความรักดีใจมากจนลืมถามชื่อของเขา
หลังจากที่ขึ้นบกได้แล้ว
ผู้เฒ่า ท่านนั้นก็จากไปแต่เพียงผู้เดียว

ความรักรู้สึกซาบซึ้งในตัวผู้เฒ่าท่านนั้นมาก
เขาจึงถามความรู้ ว่า "คนที่ช่วยฉันนั้นคือใครหรือ"
ความรู้ยิ้ม ภูมิใจในความรอบรู้ของตนเอง
"เขาคือเวลา"

"เวลาน่ะหรือ" ความรักสงสัย
"แล้วทำไมเขาต้องช่วยฉันล่ะ"

ความรู้ยิ้มแล้วตอบ
"ก็เพราะมีเพียงแค่เวลาเท่านั้นที่จะเข้าใจได้ว่า
ความรักนั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน"