เก่งเหมือนเดิม จะหมดความหมาย ...................................................... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สมัยที่ป่าไม้ยังมีไม้มากมาย มีคนตัดไม้คนหนึ่ง ตัดต้นไม้แล้วนำฟืนไปขายให้แก่ร้านขายฟืน ซึ่งต้องการฟืนอีกเป็นจำนวนมาก ดังนั้นคนตัดไม้จึงคิดอยากจะได้เงินมากๆ โดยจะตัดไม้ให้ได้เป็นจำนวนมากๆ ในวันแรกคนตัดไม้ตัดไม้ได้ 20 ต้น แล้วนำมาให้ร้านขายฟืน ซึ่งร้านขายฟืนก็จ่ายเงินให้อย่างดีและบอกว่า ถ้ามีมามากกว่านี้จะให้ราคาดีขึ้นอีก ในวันต่อมา คนตัดไม้ก็ตั้งใจจะตัดให้ได้มากขึ้นแต่ปรากฏว่า กลับตัดได้เพียง 18 ต้น ในวันรุ่งขึ้น ก็กะว่าจะตัดให้ได้มากยิ่งขึ้นแต่ก็กลับเหลือ 16 ต้น ยิ่งนับวันผ่านไปเรื่อยๆ ก็ตัดได้น้อยลงเรื่อยๆ จนในที่สุดคนตัดไม้ก็รู้สึกละอายใจ จึงไปกล่าวคำขอโทษกับทางร้านขายฟืนว่าตัดไม้มาส่งให้ไม่มากเท่าที่ต้องการ เจ้าของร้านขายฟืนถามคนตัดไม้ว่า "คุณลับขวานครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?" คนตัดไม้ตอบว่า "ผมไม่มีเวลาหยุดลับขวานเลย เพราะขนาดไม่หยุด ยังตัดไม้ได้น้อยขนาดนี้" เจ้าของร้านก็บอกคนตัดไม้ว่า "คุณลองคิดดูสิว่าหากคุณหยุดลับขวานให้คม โดยเสียเวลาเพียงเล็กน้อย คุณอาจตัดไม้ได้มากกว่านี้ก็ได้ เปรียบได้กับ การทำงาน ถ้าคุณก้มหน้าก้มตาทำ โดยไม่หยุดพักหยุดคิด ไม่หาความรู้เพิ่มเติม คุณก็จะล้าหลังลงไปเรื่อยๆ ความสามารถของคุณก็จะลดลงไปเรื่อยๆ คุณจะก้าวตามเพื่อนไม่ทัน คุณจะล้าหลังคู่แข่ง... ...เมื่อคุณตัดไม้ ขวานของคุณจะทื่อไปเรื่อยๆ วันหนึ่งขวานจะบิ่น ต่อไปขวานจะหัก แล้วคุณก็จะหมดความหมาย เมื่อเพื่อนแซงขึ้นหน้าไป" "เพราะคุณหยุดอยู่นิ่ง ซึ่งเสมือนกับเดินถอยหลัง" Cr : Forward LINE

เก่งเหมือนเดิม จะหมดความหมาย
......................................................

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สมัยที่ป่าไม้ยังมีไม้มากมาย มีคนตัดไม้คนหนึ่ง ตัดต้นไม้แล้วนำฟืนไปขายให้แก่ร้านขายฟืน ซึ่งต้องการฟืนอีกเป็นจำนวนมาก ดังนั้นคนตัดไม้จึงคิดอยากจะได้เงินมากๆ โดยจะตัดไม้ให้ได้เป็นจำนวนมากๆ

ในวันแรกคนตัดไม้ตัดไม้ได้ 20 ต้น แล้วนำมาให้ร้านขายฟืน ซึ่งร้านขายฟืนก็จ่ายเงินให้อย่างดีและบอกว่า ถ้ามีมามากกว่านี้จะให้ราคาดีขึ้นอีก

ในวันต่อมา คนตัดไม้ก็ตั้งใจจะตัดให้ได้มากขึ้นแต่ปรากฏว่า กลับตัดได้เพียง 18 ต้น

ในวันรุ่งขึ้น ก็กะว่าจะตัดให้ได้มากยิ่งขึ้นแต่ก็กลับเหลือ 16 ต้น ยิ่งนับวันผ่านไปเรื่อยๆ ก็ตัดได้น้อยลงเรื่อยๆ

จนในที่สุดคนตัดไม้ก็รู้สึกละอายใจ จึงไปกล่าวคำขอโทษกับทางร้านขายฟืนว่าตัดไม้มาส่งให้ไม่มากเท่าที่ต้องการ

เจ้าของร้านขายฟืนถามคนตัดไม้ว่า "คุณลับขวานครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?"

คนตัดไม้ตอบว่า "ผมไม่มีเวลาหยุดลับขวานเลย เพราะขนาดไม่หยุด ยังตัดไม้ได้น้อยขนาดนี้"

เจ้าของร้านก็บอกคนตัดไม้ว่า "คุณลองคิดดูสิว่าหากคุณหยุดลับขวานให้คม โดยเสียเวลาเพียงเล็กน้อย คุณอาจตัดไม้ได้มากกว่านี้ก็ได้ เปรียบได้กับ การทำงาน ถ้าคุณก้มหน้าก้มตาทำ โดยไม่หยุดพักหยุดคิด ไม่หาความรู้เพิ่มเติม คุณก็จะล้าหลังลงไปเรื่อยๆ ความสามารถของคุณก็จะลดลงไปเรื่อยๆ คุณจะก้าวตามเพื่อนไม่ทัน คุณจะล้าหลังคู่แข่ง...

...เมื่อคุณตัดไม้ ขวานของคุณจะทื่อไปเรื่อยๆ
วันหนึ่งขวานจะบิ่น ต่อไปขวานจะหัก
แล้วคุณก็จะหมดความหมาย
เมื่อเพื่อนแซงขึ้นหน้าไป"

"เพราะคุณหยุดอยู่นิ่ง ซึ่งเสมือนกับเดินถอยหลัง"

Cr : Forward LINE