มนุษย์ส่วนใหญ่จะเริ่มดื้อในวัย 3 ขวบ
ใครเจอลูกไม่ดื้อในวัยนี้
ถือว่าโชคดีกว่าถูกรางวัลที่ 1
คุณได้ผลผลิตของสเปิร์มกับไข่ที่มหัศจรรย์มาก
ทุกครั้งที่เด็กดื้อ หรือทำอะไรผิด
ถ้าเราเอาแต่พรรณนาถึงความดื้อรั้น
บ่นว่า ด่าทอ เปรียบเทียบ...
ให้รู้ตัวนะครับว่า...
ทุกอย่างที่คุณพูด คือคุณกำลังตีค่าเขา
เขาจะซึมซับจนกลายเป็นความเชื่อว่า
เขาไม่ดีพอ ไม่เอาไหน ไม่เหมือนลูกคนอื่น
พ่อแม่จะไม่รักเขาแล้ว เป็นคนไม่ดี
“คุณกำลังสร้างตัวตนให้กับเขาครับ”
พ่อแม่พูดกับลูกว่าลูกดื้อ
เพราะพ่อแม่อยากให้ลูกไม่ดื้อ...
ผมการันตีได้เลยครับ
ว่าคุณได้ทำให้ลูกรู้ตัวแล้วว่าเขาดื้อ
ซึ่งถ้าเขาตกกับดักความเชื่อนี้ไป
เขาจะขาดแรงจูงใจที่จะเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้น
จากที่ดื้อก็จะดื้อต่อไป
เพราะเขามีแนวโน้มที่จะคิดว่า
จะทำดีไปทำไมล่ะ
ในเมื่อพ่อแม่มองไม่เห็นความดีของเขา
เมื่อถูกตีตรามากๆ
จะกลายเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง
แต่จะชอบเอาชนะ
อันนี้ตำราบอกไว้ ลองสังเกตดูว่าจริงไหม
ตอนเด็กใครเคยโดนด่ามามากๆ จะไม่ค่อยมั่นใจ
แต่แอ๊บไว้ แล้วดื้อเพราะอยากเอาชนะ
ในจังหวะที่ลูกกำลังผิดพลาด
สิ่งสำคัญไม่ใช่บอกว่าเขาแย่ยังไง
แต่ต้องทำให้เขารู้ว่าเรารักเขาแค่ไหน
กอดเขาในเวลาที่เขาดื้อที่สุด
กอดเขาในวันที่เขาทำผิดพลาด
กอดเขาในชั่วโมงที่เราต้องลงโทษ
กอดเขาทันที ที่ต้องตีเขา
แล้วค่อยๆ อธิบายว่าเหตุผลคืออะไร
สิ่งที่เขาทำ มันไม่ดีอย่างไร
จำไว้ว่า สิ่งที่เขาทำ มันไม่ใช่ตัวตนของเขา
เราจับโกหกเขาได้ สิ่งที่ไม่ดีคือการพูดโกหก
แต่เขาไม่ใช่เด็กโกหกนะครับ
พ่อแม่ต้องแยกให้ออก แล้วบอกให้เขารู้
อย่าเอาแต่สั่ง อย่าเอาแต่ห้าม
อย่าเอาแต่สำแดงพระเดชที่มี
จงใช้พระคุณ ใช้เมตตาในการอบรมเด็ก
เด็กในที่นี้ นับตั้งแต่อายุ 3 ขวบยันแก่เฒ่า
จะเด็ก จะแก่แค่ไหน ก็ไม่มีใครอยากดีขึ้น
ด้วยคำตำหนิ ที่ตีค่าความผิดพลาดของเขา
-------------------------
#ครูจิ๊บ #สื่อสารสร้างสุข #happytalk
เพราะคำพูดบางคำ เปลี่ยนชีวิตบางคน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น