" ทำไมกู กับ มึงถึงรวยต่างกัน " เวลางาน มึง: เล่นเฟสบุ๊ค จิบกาแฟ ไม่ตั้งใจทำงาน มึงเลยต้องทำโอที กู: รีบทำงานให้เสร็จ พยายามเลี่ยง OT จะได้มีเวลาหลังเลิกงาน หลังเลิกงาน มึง: ไปกินเหล้ากับเพื่อน กู: ศึกษาวิธีการทำหมูย่างผ่าน youtube และทดลองทำ วันเสาร์อาทิตย์ มึง: นอนตื่นสาย เดินห้าง ไปเที่ยว ตจว. กู: นอนตื่นเช้า ลองเอาหมูปิ้งไปขายที่สวนลุม แรกๆลูกค้ายังไม่ชอบมาก ก็พยายามปรับปรุงสูตร วันหยุดเทศกาล มึง: จัดเที่ยว ตจว. ไปกินเหล้า กู: ศึกษาการทำ sticker line ผ่านทาง youtube หลังจากกลับจากเที่ยว มึง:เงินหมด กู: ได้ช่องทางหาเงินเพิ่ม ลองทำ sticker line ไปให้เค้าพิจารณาเพื่อขาย ผ่านไปสองสามปี มึง: ก็ยังใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ที่เต็มไปด้วยข้ออ้าง "ไม่พร้อม" บ้าง "ขาดเงินลงทุน" บ้าง "รอโอกาส" บ้าง กู: ธุรกิจหมูปิ้งกูปรับปรุงสูตรจนคนชอบ และมาขอซื้อไปขายต่อ กูไม่ต้องไปขายเอง แค่หมักหมูเสียบไม้ ธุรกิจสติกเกอร์ไลน์ อันแรกยังขายได้น้อย กูเลยลองทำอีก สอง สาม อัน จนมันติดตลาด **************สิบปีผ่านไป************ มึงมองกู "เฮ้ย มึงนี่โชคดีว่ะ มีโอกาสเข้ามาตลอดเวลา" "ถามจริงๆ เอาเวลาไหนไปทำว่ะ…. ถ้ากูมีเวลาคงทำเหมือนมึงได้" "คนเรานี่บุญต่างกัน มึงคงทำบุญมามากชีวิตจึงเฮงๆ ตลอด" กูมองมึง "หุหุ!! มึงไม่รู้หรอกว่า กว่าจะมาถึงจุดนี้กูทุ่มเทอะไรไปบ้าง" เวลามึงชมกู กูก็ ยิ้มอ่อนๆ และเดินจากไปทำงานสร้างรายได้ของกูต่อ จบ… Cr : เลิกเป็นมนุษย์เงินเดือนซะ

" ทำไมกู กับ มึงถึงรวยต่างกัน "

เวลางาน
มึง: เล่นเฟสบุ๊ค จิบกาแฟ ไม่ตั้งใจทำงาน มึงเลยต้องทำโอที
กู: รีบทำงานให้เสร็จ พยายามเลี่ยง OT จะได้มีเวลาหลังเลิกงาน

หลังเลิกงาน
มึง: ไปกินเหล้ากับเพื่อน
กู: ศึกษาวิธีการทำหมูย่างผ่าน youtube และทดลองทำ

วันเสาร์อาทิตย์
มึง: นอนตื่นสาย เดินห้าง ไปเที่ยว ตจว.
กู: นอนตื่นเช้า ลองเอาหมูปิ้งไปขายที่สวนลุม แรกๆลูกค้ายังไม่ชอบมาก ก็พยายามปรับปรุงสูตร

วันหยุดเทศกาล
มึง: จัดเที่ยว ตจว. ไปกินเหล้า
กู: ศึกษาการทำ sticker line ผ่านทาง youtube

หลังจากกลับจากเที่ยว
มึง:เงินหมด
กู: ได้ช่องทางหาเงินเพิ่ม ลองทำ sticker line ไปให้เค้าพิจารณาเพื่อขาย

ผ่านไปสองสามปี
มึง: ก็ยังใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ที่เต็มไปด้วยข้ออ้าง
"ไม่พร้อม" บ้าง
"ขาดเงินลงทุน" บ้าง
"รอโอกาส" บ้าง

กู: ธุรกิจหมูปิ้งกูปรับปรุงสูตรจนคนชอบ และมาขอซื้อไปขายต่อ กูไม่ต้องไปขายเอง แค่หมักหมูเสียบไม้
ธุรกิจสติกเกอร์ไลน์ อันแรกยังขายได้น้อย กูเลยลองทำอีก สอง สาม อัน จนมันติดตลาด

**************สิบปีผ่านไป************

มึงมองกู
"เฮ้ย มึงนี่โชคดีว่ะ มีโอกาสเข้ามาตลอดเวลา"
"ถามจริงๆ เอาเวลาไหนไปทำว่ะ…. ถ้ากูมีเวลาคงทำเหมือนมึงได้"
"คนเรานี่บุญต่างกัน มึงคงทำบุญมามากชีวิตจึงเฮงๆ ตลอด"

กูมองมึง
"หุหุ!! มึงไม่รู้หรอกว่า กว่าจะมาถึงจุดนี้กูทุ่มเทอะไรไปบ้าง" เวลามึงชมกู กูก็ ยิ้มอ่อนๆ และเดินจากไปทำงานสร้างรายได้ของกูต่อ

จบ…

Cr : เลิกเป็นมนุษย์เงินเดือนซะ